دیگه اون قوزک پاش یاری رفتن رو نداشت؛ هجدهمین سال درگذشت فریدون فروغی

بسیاری از ما با آهنگ‌های تاثیرگذار و صدای قدرتمند فریدون فروغی خاطره داریم. خواننده‌ای که ۲۰ سال اجازه فعالیت نیافت و هجده سال پیش در روز جمعه، سیزدهم مهر ماه ۱۳۸۰ در منزلش در تهران‌پارس به دلیل سکته قلبی در سن ۵۰ سالگی درگذشت.

و واقعیت زندگی‌اش همین شد: «دیگه این قوزک پا یاری رفتن نداره، لبای خشکیدم حرفی واسه گفتن نداره».

فریدون که در ترانه‌هایش می‌خواند «از پنجه تقدیر، من کی رهایم!»، در نهایت به خاطر فراموشی و خاموشی درگذشت.

حمیدرضا صدر، کارشناس سینما و فوتبال، در سال ۱۳۸۰ در مجله فیلم در یادداشتی نوشت: «دق کردن فریدون فروغی را به جمیع اهالی موسیقی ایران که سینما، رادیو، تلویزیون و مغازه‌ها را تصرف کرده‌اند، تبریک می‌گویم. او همان‌طوری جان داد که علی خوشدستِ «تنگنا» مُرد.»

فریدون فروغی اگرچه فرصت چندانی برای کار کردن پیدا نکرد، اما همان قطعات اندکی را که خواند، جاودانه شدند. قطعات معروفی چون «تنگنا»، «یار دبستانی»، «قوزک پا»، «غم تنهایی» و … که او خواند، یاد و خاطره‌اش را برای همیشه زنده نگهداشته است.

نگاهی کوتاه به زندگی فریدون فروغی

فریدون فروغی، در ۹ بهمن سال ۱۳۲۹ در محله سلسبیل تهران به دنیا آمد. در اواخر دهه ۴۰ خورشیدی، او که هنرمندی خودآموخته بود، پا به عرصه اجرای زنده موسیقی (سبک راک) گذاشت.

این هنرمند در سن ۱۶ سالگی، با همراهی گروهی نوازنده موسیقی را به صورت جدی شروع کرد و در مکان‌های مختلف به اجرای ترانه‌ها و آهنگ‌های غربی معروف آن روزگار و به خصوص موسیقی بلوز پرداخت. تا سن ۱۸ سالگی نیز فعالیت خود را به همین صورت ادامه داد.

در اواخر دهه چهل، او به خواننده مشهور کلوپ‌های شبانه تهران قدیم و ستاره صحنه کافه‌های معروفی چون مارکیز و کاکوله بدل شد.

در سال ۱۳۵۰، با خواندن دو قطعه برای فیلم «آدمک» به شهرت رسید.

سه سال بعد، نخستین آلبومش را با نام «زندون دل» منتشر کرد.

در سال ۱۳۵۳، فروغی به علت عدم تفاهم با همسرش از وی جدا می‌شود. در همین سال ترانه «همیشه غایب» را با شعری از شهیار قنبری، موسیقی ویلیام خنو و تنظیم واروژان اجرا کرد.

دومین آلبومش را با نام «یاران» در سال ۱۳۵۴ به بازار عرضه کرد و در همین سال به علت اجرای ترانه «سال قحطی» از طرف حکومت پهلوی به مدت دو سال از فعالیت منع شد.

درسال ۱۳۵۶، پس از اعلام فضای باز سیاسی، فروغی بعد از دو سال ممنوعیت کاری، سومین آلبوم خود را با نام «سال قحطی» به بازار عرضه کرد.

با اوج‌گیری انقلاب درسال ۱۳۵۷، فروغی با انتشار آلبوم «بت‌شکن» با حرکت مردم همراهی کرد. او بعد از پیروزی انقلاب، در ایران ماند و چند کنسرت اجرا کرد و آثار تازه‌اش را در آلبوم «فریدون فروغی در آغازی نو» جای داد.

درسال ۱۳۵۹، فروغی ترانه «یار دبستانی» را برای فیلم «از فریاد تا ترور» خواند که با مخالفت مسوولان، از تیتراژ فیلم حذف شد و جمشید جم آن را تکرار کرد؛ این سرآغاز ممنوعیت فعالیت این خواننده در پس از انقلاب بود.

فریدون فروغی، باوجود این‌که اجازه فعالیت هنری نداشت، در ایران ماند و بارها برای گرفتن مجوز اقدام کرد که هیچ‌گاه به نتیجه نرسید.

سکوت این خواننده به مدت ۲۰ سال ادامه یافت و با مرگ او در ۱۳ مهر ۱۳۸۰ در محله تهران‌پارس، همیشگی شد.

قطعاتی چون «تنگنا»، «یار دبستانی»، «قوزک پا»، «غم تنهایی»، «همیشه غایب»، «کوچه شهر دلم» و … از معروف‌ترین آثار فریدون فروغی هستند.