چهره های مشهوری که با وجود معلولیت به شهرت و موفقیت رسیدند

حامیان حقوق معلولان سال ها است برای ساخت دنیایی تلاش می کنند که در آن همه ی انسان ها با هر میزان توانایی ای از فرصت حضور در اجتماع و شرکت در فعالیت های اجتماعی به یک اندازه برخوردار باشند. این تلاش ها البته بی ثمر نبوده و گرچه روند پیشرفت کند بوده اما امروزه شاهد بیشتر شدن حضور و فعالیت معلولان در جامعه نسبت به گذشته هستیم.

۱۵ درصد از جمعیت کره ی زمین (حدود یک میلیارد نفر) به نوعی دچار معلولیت هستند. گرچه توانایی های این قشر گاهی حتی از سوی خود آن ها دست کم گرفته می شود، اما جالب است بدانید در میان سلبریتی ها و نوابغ دنیا افرادی بوده اند که توانسته اند به معلولیت خود غلبه و به موفقیت و شهرت دست پیدا کنند.

در ادامه با تعدادی از این چهره ها آشنا خواهیم شد.

استیون هاوکینگ

استیون هاوکینگ، فیزیکدان نظری مشهور و مدیر تحقیقات مرکز کیهان‌شناسی نظری دانشگاه کمبریج، ۲۲ ساله بود که معلوم شد به نوع نادری از اسکلروز جانبی آمیوتروفیک، یک بیماری نورون حرکتی، مبتلا است. هاوکینگ که از هرگونه تحرکی ناتوان شده بود ویلچرنشین شد و برای ارتباط با دنیا هم از یک صدای ساختگی استفاده می کرد. او در مصاحبه ای گفته بود: «توصیه ی من به افراد معلول این است؛ روی چیزهایی تمرکز کنید که معلولیت تان مانع از انجام درست آن ها نمی شود و حسرت چیزهایی که مانع آن ها می شود را هم نخورید. نه روحی ناتوان باشید و نه جسمی.»

جان نش

بعضی از درخشان ترین ذهن های عصر ما با معلولیت زندگی می کنند یا می کردند که یکی از آن ها جان نش، ریاضیدان برجسته بود. این ریاضیدان به بیماری شیزوفرنی مبتلا بود و تجربیات او از زندگی با این بیماری در فیلم تحسین شده ی «ذهن زیبا» (A Beautiful Mind) به خوبی به تصویر کشیده شده. به گفته ی نش، با با بالا رفتن سن و بدون مصرف دارو از شدت بیماری اش کاسته شده بود. او در مصاحبه ای گفته بود: «بالاخره از فکرهای بی معنی خلاص شدم، بدون هیچ دارویی، البته جز تغییرات هورمونی طبیعی ناشی از بالا رفتن سن.»

آندریا بوچلی

آندریا بوچلی، خواننده ی مشهور ایتالیایی به صدای زیبایش مشهور است، اما چیزی که شاید بسیاری ندانند این است که کمی بعد از تولدش معلوم شد او به آب سیاه مادرزادی مبتلا و کم بینا است. بوچلی در سن ۱۲ سالگی بینایی خود را به طور کامل از دست داد. او در مصاحبه ای گفته: «از بچگی همیشه به من گفته اند که این کار و آن کار خیلی خطرناک است اما من اهمیتی نمی دهم. همه چیز خطرناک است. سوار ماشین شدن، بیرون رفتن و رانندگی در بزرگراه هم خیلی خطرناک است یا پرواز کردن با هلیکوپتر. اسب سواری را خیلی دوست دارم. فوتبال را دوست دارم، از بچگی هم به بوکس علاقه داشته ام گرچه احمقانه است که من بخوام بوکس بازی کنم.»

فریدا کالو

فریدا کالو، یکی از تأثیرگذارترین نقاشان عصر ما، در سن ۶ سالگی به بیماری فلج اطفال مبتلا شد. این مسأله باعث شد یکی از پاهای او باریک تر از دیگری شود. فریدا ۱۸ ساله بود که در یک تصادف شدید اتوبوس، دچار شکستگی ستون فقرات و لگن و پارکی شکم شد. کمی بعد از این اتفاق فریدا در حالی که بر اثر شدت جراحات از دنیای بیرون جدا افتاده و تمام بدنش در گچ و آتل بود برای ابراز خلاقیت خود به نقاشی کردن روی آورد.

کیرا نایتلی

بازیگران به خاطر کار خود مجبور به مطالعه ی متن های زیادی هستند و با توجه به این، بازیگری برای کسی که به اختلال دیسلکسی یا خوانش پریشی دچار باشد شاید کاری غیر ممکن به نظر برسد. کیرا نایتلی، بازیگر محبوب و مشهور هالیوودی، ۶ ساله بود که پزشکان متوجه این اختلال در او شدند، اما او از علاقه اش به بازیگری برای غلبه بر مشکلش استفاده کرد. نایتلی در مصاحبه ای گفته: «دیسلکسی مثل یک دیوار می ماند… سخت می شود آن طرفش را دید. من واقعاً خوش شانس بودن چون بازیگری می کردم… مثل یک هویج بود که جلوی من گرفته باشند و تکانش دهند چون برای اینکه بتوانم بازی کنم باید می توانستم آن جمله ها را بخوانم.»

دنیل رادکلیف

دنیل رادکلیف، ستاره ی مجموعه فیلم «هری پاتر» (Harry Potter) درباره ی تجربه ی خود از زندگی با نوع خفیفی از اختلال دیسپراکسی یا کنش پذیری صراحتاً صحبت کرده، یک بیماری عصبی که در مهارت های حرکتی، حافظه، قضاوت، پردازش ذهنی و دیگر توانایی های شناختی اختلال ایجاد می کند. رادکلیف گفته: «اجازه ندهید متوقف تان کند، هیچ وقت مانع کارم نشده و بعضی از باهوش ترین کسانی که می شناسم ناتوانی هایی در یادگیری دارند. چالش بودن بعضی کارها فقط باعث مصمم تر شدن و سختکوش تر شدن شما می شود و ابتکارتان را برای پیدا کردن راه حل بیشتر می کند.»

میلی بابی براون

میلی بابی براون، بازیگر سریال محبوب «چیزهای عجیب تر» (Stranger Things) با یک نقص شنوایی خفیف به دنیا آمد. او در مصاحبه ای در مورد آنکه چرا اجازه نمی دهد این مسأله او را از بازیگری بازدارد گفته: «من شروع کردم به آواز خواندن و برایم مهم نیست اگر بد به نظر برسم، چون کاری را انجام می دهم که دوست دارم. لازم نیست در خوانندگی خوب باشد. لازم نیست در رقصیدن یا بازیگری خوب باشید. اگر دوست دارید این کار را انجام دهید، اگر واقعاً از انجامش لذت می برید، پس انجامش دهید. هیچ کس نباید مانع تان شود.»