حالا که کشورهای زیادی قصد دارد محدودیت های عبور و مرور برای مهار کووید ۱۹ را بردارند این نگرانی ایجاد شده که مبادا موج دوم کرونا در راه باشد و این ویروس بار دیگر قدرتمندتر از سابق باز گردد. در این مطلب قصد داریم خطرات بازگشت کووید ۱۹ را بررسی کنیم.
آیا موج دوم کرونا در راه است؟
اپیدمی بیماری های عفونی معمولا به شیوه های متفاوتی عمل می کنند اما پاندمی آنفلوانزای ۱۹۱۸ که باعث مرگ ۵۰ میلیون نفر در سراسر دنیا شد نمونه بارزی است از شیوع یک دنیاگیری در موج های بعدی اش و معمولا در این موارد موج های بعدی نسبت به ابتدای شیوع شدیدتر و سخت تر به مردم ضربه می زنند.
دیگر دنیا گیری های آنفلوانزا شامل آنفلوانزای سال ۱۹۵۷ و ۱۹۶۸ همگی موج های متعددی داشتند. پاندمی A آنفلوانزای H1N1 که آوریل سال ۲۰۰۹ آغاز شد هم در فصل پاییز همان سال به ایالات متحده آمریکا و دیگر کشورهای نیم کره شمالی شیوع پیدا کرد.
اینکه چرا موج های متعددی از یک بیماری همه گیر اتفاق می افتند و چطور می توان از بروز آنها ( موج دوم کرونا ) جلوگیری کرد به موضوع اصلی مطالعات مدلسازی اپیدمیولوژیک و فرایندهای آماده سازی برای پاندمی ها بدل شده اند. در این پژوهش ها هر چیزی مورد بررسی قرار می گیرد؛ از رفتارهای اجتماعی گرفته تا سیاستگذاری های حوزه سلامت برای واکسیناسیون و تجمیع ایمنی اجتماعی که از آن تحت عنوان ایمنی جمعی نیز یاد می گردد.
البته موج دوم و اوج گیری های ثانویه یک بیماری که در مرحله پاندمی به سر می برد به لحاظ تکنیکی متفاوت هستند اما نگرانی عمده در رابطه با هر دوی آنها یکیست: اینکه معمولا بیماری با توان و نیروی بیشتر باز می گردد.
آیا شواهدی درمورد موج دوم کرونا ویروس در دست است؟
خوابگاه نیروی کار خارجی در سنگاپور
گرچه سنگاپور از یک سیستم قدرتمند برای تشخیص سطح تماس جمعیت خود استفاده می کرد اما جمعیت چند هزار نفری کارگران خارجی که در خوابگاه های فشرده و کوچک زندگی می کردند و از کمترین امکانات بهداشتی برخوردار بودند باعث شد که دوباره ویروس کرونا در این کشور شدت پیدا کند.
روز گذشته این کشور از ۱۴۲۶ مورد جدید ابتلا به کووید ۱۹ در ۹ خوابگاه نیروهای کار خارجی اش خبر داد (که تنها یکی از این خوابگاه ها ۲۴ هزار نفر را در خود جای داده است) که این خبر حکایت از امکان بازگشت کووید ۱۹ و به راه افتادن موج دوم کرونا در امکانی دارد که مردم بسیار نزدیک به هم هستند. همچنین با استناد به این آمار می توان نتیجه گرفت که کووید ۱۹ به راحتی می تواند از ضعف سیستم های بهداشتی به نفع خود استفاده نماید.
اواخر هفته گذشته نیز شمار مبتلایان به کووید ۱۹ افزایش مختصری در آلمان داشت؛ کشوری که به خاطر در اختیار داشتن تجهیزات کافی برای تست و تشخیص این بیماری بسیار خوب توانسته آن را مهار کند. این افزایش جزئی اما بسیار مورد توجه قرار گرفت چراکه آلمان در آن زمان در آستانه برداشتن محدودیت های قرنطینه و کاهش آنها بود.
و با وجود آنکه چین در کنترل این بیماری در استان هوبی (محل آغاز شیوع کرونا ویروس) موفق عمل کرده اما شمار مبتلایان در شمال این کشور روندی صعودی به خود گرفته است.
شناسایی خوشه های جدید ابتلا به این ویروس مهلک در شهر Harbin چین که در مرز مشترک با روسیه قرار دارد نیز مقامات این کشور را بر آن داشت تا قوانین تازه ای را برای قرنطینه وضع کنند و گفته می شود چین پروژه ساخت یک بیمارستان ۵۸۰ تخت خوابی را در این شهر آغاز کرده است.
تمامی این موارد این سوال را مطرح می کنند که کشورها چه زمانی میتوانند محدودیت ها را بر دارند و نگران به راه افتادن موج دوم کرونا نباشند؟
نگرانی کارشناسان در مورد موج دوم کرونا
خرد جمعی درمیان دانشمندان نشانگر آن است که موج های دوم از عفونت های مقاوم بعد از تحلیل رفتن ظرفیت های درمانی و ایزوله سازی رخ می دهد. در این مورد نگرانی عمده آن است که مبادا نیاز فوری برای به حرکت در آمدن چرخ های اقتصاد و ناامیدی عمومی از شرایط کنونی باعث شود که خواست اجتماعی و سیاسی برای قرنطینه شهرها تحت تاثیر قرار بگیرد و در نتیجه موج دوم کرونا به راه بیافتد؛ جالب آنکه چنین نگرانی هایی موج جدید اعتراضات برای برداشته شدن قرنطینه را در آمریکا و دیگر نقاط دنیا به راه انداخته است.
وقتی حساسیت مردم به بیماری به پایین تر از یک آستانه مشخص برسد یا زمانی که واکسیناسیون ضد کرونا به صورت گسترده آغاز شود تهدید این بیماری نیز کاهش می یابد.
به عبارت دیگر در یک جامعه مشخص نرخ افراد مستعد به بیماری و ایمن در برابر آن در پایان یک موج بزرگی موج های بعدی را مشخص می کند. حالا که ماه ها تا ساخت یک واکسن موثر برای کووید ۱۹ زمان باقیست و نرخ واقعی ابتلا به آن وجود ندارد و آمار و ارقام صرفا بر پایه حدس و گمان هستند این نگرانی وجود دارد که جمعیت های کشورهای مختلف به شدت در برابر موج دوم کرونا و موج های بعدی آن آسیب پذیر باشند.
جاستین لسلر پروفسور اپیدمیولوژی دانشگاه جانز هاپکینز در این باره چنین می گوید:
اپیدمی ها مانند آتش هستند، وقتی سوخت زیاد باشد با شدت و خارج از کنترل می سوزند و وقتی سوخت کم است شدتشان کم می شود.
بدون نظر