تصاویر جدیدی از شهر لوپبوری تایلند منتشر شده که میمون های ماکاک را در حال پرسه زدن در خیابان ها و فروشگاه های این شهر نشان می دهد. آن ها حتی یک سینمای متروکه را به مقر خود تبدیل کرده اند.
پیش از شیوع ویروس کرونا، مردم لوپبوری حضور میمون ها را در شهر خود تحمل می کردند چون باعث جذب گردشگران می شدند و آن ها در آنجا پول خوبی خرج می کردند تا بتوانند به میمون ها میوه دهند و از آن ها عکس بگیرند. جمعیت این میمون ها به ۶ هزار عدد می رسد و این به علاوه ی جمعیت ۷۵۰ هزار نفری ساکنین شهر است.
اما تعطیلی های کرونایی مانع از آمدن گردشگران شده که این امر کمبود غذا برای میمون ها را به دنبال داشته. گرسنگی باعث وحشی شدن میمون ها شده و کنترل این حیوانات را برای اهالی شهر دشوار کرده.
مردم محلی برای آرام کردن میمون ها به تغذیه ی آن ها با تنقلات روی آورده اند اما این رژیم غذایی قندی میل جنسی این حیوانات را زیاد کرده و حالا زاد و ولد آن ها بیشتر از قبل شده.
میمون ها بعضی نقاط شهر را در قرق خود درآورده اند، مثل یک سینمای متروکه که به مقر آن ها تبدیل شده و همینطور گورستان پادشاهان جنگجوی تایلند.
میمون ها همنوعان درگذشته ی خود را در اتاق پروژکتور سینما می گذارند و هر انسانی که پا به آنجا بگذارد مورد حمله ی این حیوانات شرور قرار می گیرد.
ماه گذشته از این میمون ها تصویری منتشر شد که آن ها را در یک نزاع دسته جمعی بر سر موزها به دنبال کمبود غذا نشان می داد.
این حیوانات نترس خیابان های اطراف معبد پرانگ سام یود در مرکز لوپبوری را تحت کنترل خود درآورده اند. آن ها از بالای دیوارها کشیک می دهند و نوار پلاستیکی دور در خودروها را با بی شرمی تمام از هم پاره می کنند.
کولجیرا، یکی از ساکنین لوپبوری با اشاره به اینکه دور خانه اش را حصار کشیده می گوید: «ما در قفس زندگی می کنیم اما میمون ها بیرون زندگی می کنند.»
«فضولات آن ها همه جا هست و بوی آن غیر قابل تحمل است، به خصوص وقتی که باران می آید.»
به دنبال تغییر رفتار غیر منتظره ی میمون های لوپبوری بعد از شیوع ویروس کرونا، یک پویش دولتی در خصوص این حیوانات به منظور عقیم سازی آن ها به راه افتاده.
ماه گذشته تصاویری از این میمون ها در فضای مجازی دست به دست می شد که آن ها را در حال زد و خورد با یکدیگر بر سر غذا در خیابان های لوپبوری نشان می داد.
جمعیت در حال افزایش آن ها که ظرف ۳ سال گذشته ۲ برابر شده، یک همزیستی دشوار و تقریباً غیر قابل تحمل با همشهریان انسان شان به وجود آورده. بسیاری از مناطق شهر در قرق میمون های راهزن درآمده.
یکی از فروشندگان لوپبوری در مغازه ی خود ببر و کروکودیل عروسکی گذاشته تا با آن ها میمون هایی که دائماً از او قوطی اسپری رنگ کش می روند را بترساند.
هیچ کدام از اهالی لوپبوری به خاطر نمی آورند که روزی را بدون میمون ها در این شهر زندگی کرده باشند. برخی علت این امر را پیشروی شهر تا جنکل مجاوشر می دانند که سبب تغییر محل زندگی میمون ها شده.
ساکنان لوپبوری برای جلوگیری از برخورد با میمون ها، تأمین غذای آن ها را خود به گردن گرفته اند.
اما به گفته ی محلی ها، این رژیم غذایی جدید قندی که مملوء از نوشیدنی های گازدار، غلات صبحانه و شیرینی است، میل جنسی میمون ها را بسیار زیاد کرده.
مدیر معبد پرانگ سام یود می گوید: «هر چه بیشتر می خورند، انرژی بیشتری پیدا می کنند… در نتیجه بیشتر زاد و ولد می کنند.»
نزاع های جمعی میمون های لوپبوری توجه مقامات تایلندی را به خود جلب کرد و آن ها بعد از یک وقفه ی ۳ ساله، برنامه ی عقیم سازی این حیوانات را دوباره کلید زدند.
مأموران حیات وحش، میمون ها را با میوه به درون قفس می کشاندند و آن ها را به یک کلینیک می برند. در آنجا آن ها را بعد از بیهوش کردن، عقیم می کنند و در انتها یک تتو برای شناسایی عقیم ها از بقیه، روی بدن شان حک می کنند.
اما شاید این پویش هم برای کنترل جمعیت میمون های لوپبوری کافی نباشد، به همین خاطر سازمان حیات وحش تایلند یک برنامه ی بلند مدت برای ایجاد یک منطقه ی حفاظت شده برای این میمون ها در قسمت دیگری از لوپبوری دارد که این امر احتمالاً با مقاومت اهالی شهر رو به رو خواهد شد.
نماینده ی سازمان حیات وحش تایلند می گوید: «باید اول از مردمی که در این منطقه زندگی می کنند نظرسنجی کنیم.»
«مثل این می ماند که آشغال ها را جلوی در خانه شان خالی کنید و بعد از آن ها بپرسید که راضی اند یا نه.»
مغازه داری که از حیوانات عروسکی برای ترساندن میمون ها استفاده می کند، می گوید با وجود مبارزه ی هر روزه اش با این حیوانات، اگر از آنجا بروند دلش برایشان تنگ می شود.
او می گوید: «عادت کرده ام آن ها را ببینم که در خیابان اینور و آنور می روند و بازی می کنند.»
بدون نظر