کلاهبرداری اینترنتی از دانشجویان چینی ساکن استرالیا با ترفند آدم ربایی مجازی

دانشجویان چینی در استرالیا توسط دار و دسته های خلافکار مجبور می شوند به دروغ وانمود به ربودن شده کنند که بخشی از یک برنامه بین المللی اخاذی است. در یک سال گذشته دستکم ۸ دانشجو در استان نیوساوث ولز قربانی کلاهبرداری «آدم ربایی مجازی» شده اند و خانواده های آن ها در خارج از استرالیا مجبور شده اند در کل بیش از ۲.۳ میلیون دلار برای آزادی فرزندان خود بپردازند، در حالی که هیچ آدم ربایی صورت نگرفته است. در یکی از این موارد، پدر یک دانشجوی چینی ۲۲ ساله در دانشگاه سیدنی بیش از ۱.۴ میلیون دلار پرداخت کرد، پس از آنکه ویدیویی از دخترش با دست و پای بسته در یک مکان نامشخص برای وی ارسال شده بود.

خانواده ای دیگر در چین بیش از ۱۴,۰۰۰ دلار پرداخت کرد، پس از این که ویدیویی از طریق اپلیکیشن وی چت به دستشان رسید که یکی از نزدیکان آن ها با تنها ۲۲ سال سن را با چشم های بسته به تصویر می کشید. این دختر نیز بعد از رسیدگی پلیس در هتلش پیدا شد بدون اینکه هرگز ربوده شده یا تحت فشار قرار گرفته باشد. پلیس استرالیا می گوید که این کلاهبرداران اعضای آسیب پذیر خانواده های چینی- استرالیایی، مانند دانشجویان بین المللی که دور از خانواده و دوستان و در یک محیط ناآشنا زندگی می کردند را هدف می گرفتند. در حدود ۱۶۵,۰۰۰ دانشجوی چینی در استرالیا درس می خوانند که به دلیل شیوع ویروس کرونا کمتر از آمار رسمی سال های گذشته است.

اما آدم ربایی مجازی چیست؟ در ابتدا کلاهبرداران با شماره هایی به صورت تصادفی تماس برقرار کرده و معمولاً به زبان چینی ماندارین صحبت می کنند. استفاده از این زبان به عنوان نوعی فیلتر عمل کرده و استرالیایی هایی که زبان چینی را نمی فهمند و کسانی که در واقع چینی نیستند این تماس ها را نادیده گرفته و آن ها را قطع می کنند، در حالی که دانشجویان چینی زبان به زبان ماندارینی جواب آن ها را می دهند. سپس شخص کلاهبردار خود را یک از مقامات دولتی چین جا زده، مانند عضو سفارت چین یا پلیس این کشور و قربانی را متقاعد می کند که به دلیل جرمی که در چین انجام داده مورد پیگرد قرار گرفته است.

در ادامه به قربانی هشدار داده می شود که در خطر اخراج و استرداد به چین و دادگاهی شدن قرار دارد یا خانواده های آنان را تهدید می کنند و بدین ترتیب آن ها را به همکاری وا می دارند. آن ها از تکنولوژی برای پنهان کردن محل استقرار خود استفاده کرده و با استفاده از همین ابزارها طوری نشان می دهند که تماس از طرف مقامات امنیتی واقعی چین صورت گرفته است. بدین ترتیب حتی اگر قربانی شماره تماس گیرنده را چک کند متوجه می شود که شماره مربوطه به سفارت یا پلیس چین تعلق دارد. در ادامه کلاهبرداری می تواند در دو مسیر ادامه پیدا کند. اول اینکه قربانی وادار می شود مبالغی را به حساب هایی بانکی در خارج از استرالیا منتقل کند.

در سناریو دیگر از آن ها خواسته می شود که ربوده شدن خود را جعل کنند و در ادامه با ارسال این تصاویر، از خانواده هایشان بابت آزادی آن ها پول می گیرند. در این مورد به قربانی دستور داده می شود از تماس با خانواده و دوستان خودداری کرده و برای امنیت خود در یک هتل اقامت کند. در ادامه از آن ها خواسته می شود با دست و پای بسته و در حالی که روی چشم شان چشم بند زده اند از خود عکس بگیرند. بعد از فرستادن این عکس ها برای خانواده ها، آن ها که نمی توانند با فرزندان خود تماس بگیرند ناچار به پرداخت مبالغ درخواستی کلاهبرداران می شوند.

بیشتر بخوانید: سندروم استکهلم؛ قربانیان آدم ربایی که عاشق ربایندگان خود شده بودند [قسمت دوم]