باستان شناسان ۱۳ تابوت چوبی مهر و موم شده در شهر مردگان ساکاره ی مصر کشف کرده اند که قدمت آن ها به ۲۵۰۰ سال قبل باز می گردد.
این قبرستان عظیم، در جنوب قاهره پایتخت مصر، که هرم پلکانی جوزر را در خود جای داده و مقبره هایی با سقف مسطح در آن وجود دارد، متعلق به پایتخت باستانی مصر یعنی منف بود.
گرچه تا به حال هزاران تابوت در این قبرستان کشف شده، اما این اکتشافات جدید از این جهت که هزاران سال کاملاً دست نخورده بودند، نادر محسوب می شوند.
به گفته ی وزارت گردشگری و آثار باستانی مصر، این تابوت ها در عمق ۱۱ متری یک چاله ی تدفینی در قبرستان باستانی ساکاره، در حالی که روی هم چیده شده بودند، کشف شدند.
بررسی های کارشناسان، آن ها را به این نتیجه رسانده که تابوت ها از زمان دفن شدن کاملاً مهر و موم باقی مانده اند. این تابوت ها به قدری محفوظ باقی مانده اند که بعضی از رنگ آمیزی های سطح بیرونی آن ها قابل مشاهده است.
به گفته ی وزارت گردشگری و آثار باستانی مصر، سه نقطه ی مهر و موم شده هم در محدوده ی این چاله ی تدفینی یافت شده که انتظار می رود محتابوت های دیگری هم در آن ها کشف شود.
علاوه بر تابوت های بیشتر در نقاط مهر و موم شده چاله ی تدفینی مذکور، احتمال دارد در این محل اشیاء باستانی و متون هیروگلیف هم کشف شود که شناسایی افراد مدفون شده را ممکن خواهد ساخت.
کارشناسان معتقدند شهر ساکاره نزدیک به ۳ هزار سال به عنوان قبرستان مورد استفاده قرار داشت و هم مردگان طبقات بالای جامعه در آن دفن می شدند و هم مردگان طبقات پایین تر.
در بسیاری از مقبره های باستانی پرداخت شده تر که راحت تر کشف می شوند، اشیاء باستانی ای همچون نقاب های ظریف تدفینی، لوح های هیروگلیف و حتی بقایای حیوانات مومیایی شده کشف شده است.
بسیاری از این مقبره ها پیش از کشف توسط باستان شناسان، مورد غارت قرار گرفته اند. کشف ۱۳ تابوت کاملاً دست نخورده هم از این جهت حائز اهمیت است.
مصریان باستان مردگان خود را چگونه مومیایی می کردند؟
مصریان از مواد شیمیایی مختلفی برای مومیایی کردن و محفوظ نگه داشتن جسد مردگان خود در دوران باستان استفاده می کردند.
دانشمندان روس بر این باورند که ترکیبی که آن ها برای حفظ مدل موی متوفی در زمان مرگ استفاده می کردند با موادی که برای دیگر قسمت های بدن به کار می رفت، متفاوت بود.
مصریان موهای جسد را با ترکیبی از چربی گاو، روغن کرچک، موم عسل، صمغ کاج و روغن معطر پسته به عنوان یک افزودنی دلخواه، محفوظ نگه می داشتند.
در مصر باستان اجساد را اینگونه مومیایی می کردند: اول اندام های داخلی را خارج می کردند، جسد را در مخلوطی از نمک خشک می کردند و بعد آن را درون پارچه ی آغشته به عصاره های گیاهی، روغن و صمغ گیاهی می پیچیدند.
در مورد مومیایی های قدیمی تر تصور بر این است که از روش طبیعی برای محفوظ نگه داشتن آن ها استفاده می شد، به اینصورت که اجساد را در بیابان های خشک دفن می کردند و از مواد شیمیایی برای مومیایی کردن استفاده نمی شد.
در سال های اخیر محققان برای بررسی بیشتر ساز و کار مومیایی کردن در دوران باستان از روش های پیشرفته تری استفاده کرده اند.
تحقیقات نشان داده برخی اجساد دوران باستان با یک روغن گیاهی مثل روغن کنجد، فنولیک اسید که احتمالاً عصاره ی یک گیاه معطر بوده و قندهای پلی ساکارید گیاهان، مومیایی شدند.
بدون نظر