چرا سگ ها به بعضی ها پارس می کنند و به بعضی ها نه؟

سگ ها همیشه در مواجهه با آدم های جدید در حالت آماده باش قرار می گیرند. با این حال، گاهی به بعضی ها فوراً شروع به غرش یا پارس کردن می کنند و به بعضی ها نه. این خشم گذرا ممکن است نشانه ی پرخاشگری، برخوردی تهاجمی یا تنها شکلی از اضطراب باشد. اما چرا سگ ها به هر شخصی واکنش متفاوتی نشان می دهند؟ برای دانستن جواب این سؤال با ادامه ی مطلب همراه باشید.

۱- چیزهای ناشناخته ترسناک اند

عمده دلیل واکنش بد سگ ها به بعضی افراد آن است که با چیز جدیدی رو به رو شده اند. سگ هایی که زیاد با آدم ها معاشرت نداشته اند، ممکن است هر برخوردی با غریبه ها که با بوها، ویژگی های ظاهری و رفتارهای جدید زیادی همراه است، برایشان تهدیدآمیز به نظر برسد. حتی اگر سگ تان با آدم ها معاشرت داشته باشد، باز هم ممکن است با دیدن چیزهای ناآشنا احساس اضطراب و عدم امنیت روانی به آن دست دهد.

بنابراین مواجهه با افرادی که خصوصیات ناآشنایی دارند احتمال پارس کردن سگ ها را بیشتر می کند، به خصوص وقتی پای بو و ویژگی های ظاهری به میان باشد.

۲- سگ ها بعضی ویژگی ها را تهدیدآمیزتر می دانند

آدم ها در اندازه، ویژگی های ظاهری و نحوه ی راه رفتن با یکدیگر متفاوتند و همه ی این ها می تواند برای سگ ها هراس آور باشد. برخی از این موارد عبارتند از:

• وسایلی مانند کلاه و عینک آفتابی که باعث می شوند سگ نتواند چهره ی فرد را ببیند
• موی صورت، به همان دلیل قبلی
• بلند بودن قد
• بم بودن صدا
• برخی حرکات در زبان بدن، به خصوص تماس چشمی مستقیم و تند و تیز یا خیره شدن
• بوهای تند مثل بوی سیگار، اما سگ ها ممکن است از بوی شامپو، عطر، دئودورانت یا حتی غذایی که خوردید هم خوش شان نیاید

هر ترکیبی از این ها می تواند سگ ها را مضطرب کند. بعضی سگ ها به طور کلی از افراد بزرگسال ترس دارند چون ویژگی های ظاهری آن ها از دید سگ ها عجیب است: آن ها قد بلندترند، صدای بم تر و موی صورت دارند.

۳- خاطرات بد می تواند هر آشنایی را خراب کند

سگ ها ممکن است در مواجهه با آدم ها متوجه چیزهایی شوند که برای آن ها تداعی گر چیزهای منفی باشد و به همین دلیل حالت تدافعی پیدا کنند. بعضی آدم ها برای سگ ها ترسناک به نظر می رسند چون بو یا ظاهر آن ها خاطرات بدی را برای حیوان یادآوری می کند. اگر سگی در گذشته ضربه روانی خورده یا مورد آزار و اذیت قرار گرفته باشد، ممکن است به کسی که یادآور آن شخص بدرفتار است پارس کند. سگ ها ممکن است یک بی اعتمادی کلی به برخی ویژگی ها مثل جنسیت افراد داشته باشند.

۴- سعی می کنند از صاحب خود محافظت کنند حتی اگر لازم نباشد

بعضی سگ ها برای خود قلمرو قائل هستند و از صاحب خود محافظت می کنند، به خصوص نژادهای نگهبانی مثل ماستیف و سگ های گله و شکاری. به همین دلیل ممکن است به هر کسی که به فضای آن ها «تجاوز کند» یا رفتاری داشته باشد که آن را برای خانواده ی خود تهدیدآمیز تلقی کنند، واکنش پرخاشگرانه داشته باشند. رفتارهایی که می توانند باعث یک واکنش حمایتی در سگ ها شوند لزوماً پرخاشگرانه نیستند و می توانند تنها یک کنش ناگهانی یا پرحرارت باشند.

در حقیقت هر گونه حرکت یا صدای نامتعارف از سوی آدم ها می تواند آن ها را برای سگ ها ترسناک کند، مثل گذاشتن کلاه بر سر یا باز کردن چتر. به علاوه، ممکن است سگی تنها نسبت به صاحب خود احساس حسادت کند و اگر شاهد تعاملات دوستانه ای بین او و دیگر آدم ها باشد رفتارهای تملک گرایانه از خود بروز دهد.

۵- آن ها ذات واقعی آدم ها را می بینند

سگ ها اغلب قضاوت درستی از شخصیت آدم ها دارند و تحقیقات متعدد نشان داده این حیوانات می توانند قابل اعتماد بودن یا نبودن یک شخص را واقعاً تشخیص دهند. سگ ها تعاملات اجتماعی آدم ها را دائم زیر نظر دارند و مواظب نحوه ی رفتار دیگران با صاحب خود هستند. مواجهه با افرادی که کمک کننده نیستند احتمال ابراز بی اعتمادی و پارس کردن در سگ ها را بیشتر می کند. آن ها حتی می توانند متوجه طرز فکر کلی صاحب شان به یک شخص شوند.

گذشته از این ها، سگ ها می توانند بوی ترس و همینطور اضطراب، هیجان و نگرانی را واقعاً احساس کنند، گرچه هورمون های ما درون بدن مان ترشح می شوند. احساس این حس های شدید می تواند سگ ها را بی قرار کند، امری که اغلب به پارس کردن آن ها ختم می شود.

چطور جلوی این مشکل را بگیریم؟

اگر سگی از همان دوران تولگی با آدم ها به درستی معاشرت داشته باشد، بخش اعظم این مشکلات در آینده رخ نخواهد داد. سعی کنید سگ خود را تا حد ممکن با بوها، صداها و آدم های بیشتری آشنا کنید تا وقتی بزرگ شد چیزی آن را غافلگیر نکند. توله ای که در معرض تجربه های مختلفی قرار گرفته باشد، منعطف تر و به لحاظ روانی باثبات تر پرورش پیدا می کند.

اگر سگ تان از قبل با آدم ها مشکل داشته باشد می توانید به آن یاد دهید که به هر چیزی در اطرافش واکنش تدافعی یا حمایتی نداشته باشد. برای این کار می توانید وقتی شخص جدیدی حضور دارد به سگ خود دستور دهید بنشیند یا آرام بگیرد و آنقدر این فرآیند را تکرار کنید تا سگ تان فکر نکرده بداند که باید چه کاری انجام دهد. فراموش نکنید که از خوراکی های مورد علاقه ی سگ تان به عنوان جایزه ی رفتار خوبش هم استفاده کنید.