اینتوبه شدن در وافع روشی استاندارد برای عبور لوله به مجاری تنفسی انسان است. علی انصاریان و مهرداد میناوند دو پیشکسوت فوتبال ایران که به دلیل بیماری کرونا در بیمارستان بستری شده بودند، نیازمند تنفس مکانیکی بودند. اینتوبه شدن در زمان اضطرار انجام می شود. البته خطراتی هم دارد.
دکتر هاشمیان از پزشکان معالج علی انصاریان، پیشکسوت پرسپولیسی ها که در بیمارستانی در تهران به دلیل ابتلا به کووید ۱۹ بستری شده بود درباره آخرین وضعیت این هنرمند فوتبالیست کشورمان در بخش ICU بیمارستان فرهیختگان تهران گفته بود که به دلیل پایین آمدن سطح اکسیژن خون علی انصاریان، مجبور شدند که اینتوبه کنند و شرایط بسیار ناپایداری داشته است.
پست اینستاگرامی دکتر هاشمیان درباره اینتوبه شدن علی انصاریان
لوله گذاری تراشه یا اینتوباسیون یا اینتوبیشن (intubation) در واقع لوله گذاری نای است که Tracheal intubation نام گذاری شده است. یعنی لوله ای که انعطاف بالایی دارد داخل نای قرار بگیرد تا فردی نیازمند تنفس مکانیکی، اکسیژن لازم را دریافت کند.
این کار برای این انجام می شود که از آسپیراسیون جلوگیری شود. اگر فردی هوشیار نیست، با استفاده از لارنگوسکوپ، با لوله تراشه مناسب، لوله گذاری در نای وی انجام می شود. بعد از آن که پزشک مطمئن شد که لوله داخل نای قرار گرفته است، لوله ثابت شده و انتهای آن به ونتیلاتور یا آمبوبگ وصل می شود.
تصویری از فرآیند اینتوبه شدن در اتاق عمل
روش های اینتوبه کردن
روش های مختلفی برای انتوبه شدن وجود دارد که یکی، لوله گذاری نازوگاستریک که شامل عبور لوله از طریق بینی و معده برای خارج کردن هوا یا تهیه دارو برای فرد است می باشد. روش دیگر، لوله گذاری درون تراشه است که لوله از طریق بینی یا دهان به داخل نای می رود. لوله گذاری فیبرنوری روش سومی است که پزشک معالج، لوله را داخل گلو قرار داده تا گلو را معاینه کند.
روش لوله گذاری بستگی به هدف و وضعیت اضطراری بیمار دارد. اینتوبه کردن همگی به وضعیت بیمار بستگی دارد. اول بیمار، با بی حسی آرام می شود. سپس پزشک از لارنگوسکوپ استفاده میکند و آن را داخل دهان فرد کرده تا لوله قابل انعطاف را وارد کند.
مدلی از لارنگوسکوپنحوه کارگرد و عمل لارنگوسکوپ که مجهز به صفحه نمایش رنگی است و در فرآیند اینتوبه شدن استفاده می شود
لارنگوسکوپ (Laryngoscope) در واقع وسیله ای برای مشاهده حنجره و چاکنای بوده که به آن حنجره بین نیز اطلاق می شود.
تصویری از اینتوبه شدن بیمار
با این کار، بافت های حساس مانند تار صوتی پیدا می شود و از آسیب دیدن جلوگیری می شود. دوربین ریز نیز پزشک را در مشاهده ساختار تنفسی بیمار، یاری می کند. پس از وارد شدن لوله، پزشک معالج به نفس کشیدن توجه می کند تا اطمینان حاصل کند که لوله در مکان درست قرار گرفته است.
اهداف اینتوبه کردن
اهداف اینتوبه کردن را می توان در موارد زیر برشمرد:
باز کردن راه هوایی به منظور تزریق اکسیژن و دارو و اعمال فعالیت بیهوشی روی بیمار.
حذف انسداد در ریه.
کمک به بیمار تا در صورت ریزش ریه ها و نارسایی قلبی، نفس بکشد.
مسدود کردن راه های هوایی به صلاحدید پزشک.
جلوگیری از تنفس مایعات توسط بیماران.
تخصص های مربوط به اینتوبه کردن می توان به: هوش بری، پزشکی قلب، پزشکی داخلی، عصب شناسی، پزشکی کودکان، پزشکی ریه و تروماتولوژی اشاره داشت.
ویدیویی از اینتوبه کردن بیمار کرونایی بدون تماس را مشاهده کنید.
برای اطلاع از اینتوبه کردن به کتاب کاربرد ساکشن سیستم بسته در بیماران اینتوبه و تراکیوستومی Application of closed suction system in intubated نشر نخبگان نوشته کتایون زینعلی که سال ۱۳۹۷ منتشر شد مراجعه کنید.
خیلی تخصصی توضیح دادید
به طور مختصر بخوام توضیح بدم وقتی شرایط ریه بیمار جوری میشه که عضلات قادر به کشش جهت تنفس مناسب نیستن -یک لوله درون نای قرار داده میشه تا دستگاه با فشار تنفس بده و عضلات تنفسی استراحت کنن
این روش توی طولانی مدت عوارض دارد بیش از ۱۰ روز و توی مدت کوتاه عوارض نداره
باید بدونید تموم بیمارانی که در اتاق عمل بیهوشی میگیرند اینتوبه میشوند و فرد شاید اصلا متوجه نشه بعدا که به هوش میاد
خیلی تخصصی توضیح دادید
به طور مختصر بخوام توضیح بدم وقتی شرایط ریه بیمار جوری میشه که عضلات قادر به کشش جهت تنفس مناسب نیستن -یک لوله درون نای قرار داده میشه تا دستگاه با فشار تنفس بده و عضلات تنفسی استراحت کنن
این روش توی طولانی مدت عوارض دارد بیش از ۱۰ روز و توی مدت کوتاه عوارض نداره
باید بدونید تموم بیمارانی که در اتاق عمل بیهوشی میگیرند اینتوبه میشوند و فرد شاید اصلا متوجه نشه بعدا که به هوش میاد
دروود بر شما مرتضی جان ؛ توضیحات پینوشت شما بسیار کاربردی و مفید فایده بود. سپاس