بغض بهنوش بختیاری: «انتخاب هیچ کارگردانی نیستم» + ویدئو

بهنوش بختیاری در گفتگویی جدید از بیکاری خود در سینما گلایه کرد و گفت در فکر مهاجرت از ایران است.

بختیاری در این مصاحبه گفت:

«انتخاب خیلی از کارگردان ها نیستم. بین مردم هم بعضی ها قبولم ندارند و با درست کردن ویدئوهای دستکاری شده برایم داستان می سازند. در بخش دولتی هم مرا قبول ندارند. در سینما هم یک عده روشنفکر دماغ سر بالا هستند که اسم بهنوش بختیاری را فحش می دانند. در حالی که من معتاد به فیلم هستم. من حتی در یک سکانس می توانم نقشم را دربیاورم. من ادعا دارم چون فیلم می بینم، کتاب می خوانم، بازی می کنم، زحمت می کشم. ولی در انتخاب هیچ کارگردانی نیستم. دلیلش را هم نمی دانم. بعد که بی پول می شوید و به جای کار واقعی خودتان مجبور می شوید تبلیغات کنید انتقاد می کنند اما نمی گویند که مشکل مالی دارید و مجبور هستید. من خیلی دل شکسته ام. جرم بهنوش بختیاری چیست که در این همه فیلمی که تولید می شود نباید نامش باشد؟ البته مهم نیست. من خیلی وقت است که از سینما بریده ام. من از خیلی چیزها کنده ام. از زندگی واقعی دست شسته ام. سینما که دیگر چیزی نیست. من که ۲۵ سال عمر و انرژی خود را گذاشته ام باید انقدر سرخورده و دل کنده و بی انگیزه از شغل اصلی ام سینما بشوم که به فکر این باشم که از ایران بروم و جای دیگری در دنیا مشغول کار شوم. چرا اصلاً این فکر باید به سر کسی مثل من بزند؟ بگذریم از محبوبیت و فضای خوبی که مردم به من دادند و عزتم که آن را مدیون خدا و مردم هستم. در ایران وقتی کسی محبوب می شود با او مشکل پیدا می کنند. همه جای دنیا نقش ها را به کسانی می دهند که مردم دوست شان دارند. اما اینجا برعکس است. چرا در بین این همه فیلم حتی یک پلان از من نباید باشد؟ چقدر مگر تفاوت است میان من و خانم فلانی؟ بحث حسادت نیست. بحث حرفه ای است. استعداد چه نقشی در این ماجرا دارد؟

جشنواره فجر با فاصله ی زیادی عقب تر از دیگر جشنواره های بین المللی است چون فقط سلیقه ای است و عده ی خاصی درباره ی آن تصمیم گیری می کنند. خیلی از کارگردان های عزیز ما و فیلم های بزرگی که انتظار دیدن شان را در جشنواره ی امسال داشتیم انتخاب نشده اند.

فیلم گورکن که در آن بازی کردم فیلم قوی بود و نقش خوبی در آن داشتم. این فیلم جوایز زیادی در جشنواره های بین المللی کسب کرد اما به خاطر نگاه سلیقه ای که در جشنواره فجر وجود دارد پارسال این فیلم پذیرفته نشد و متهم به تخریب حکومت شد. در حالی که من چنین چیزی در این فیلم ندیدم.

معیارهای انتخاب فیلم در جشنواره فجر عادلانه نیست. اگر بود فیلم های کارگردان های خوب مان را در این جشنواره می دیدیم. معیارهای انتخاب کسانی که جوایز جشنواره را می گیرند هم عادلانه نیست. از همین حالا می توانم نتایج جشنواره را به شما بگویم. چون جشنواره ی ما خیلی سیاسی است. البته همه جای دنیا همین است اما در ایران به طرز برجسته ای اینگونه است.

ممیزی ها باعث می شوند کارگردان های ما نگاه سطحی، محدود و محافظه کارانه ای به فیلم ها داشته باشند در حالی که هنر اساساً با نگاه محافظه کارانه فاصله دارد و هنرمند چه فیلمساز چه بازیگر از نگرانی ممیزی قدرت خلق کردن را از دست می دهد.

فیلم ها را هم به راحتی توقیف می کنند و زحمات گروه و پول سرمایه گذار به زباله دانی می رود. مثلاً در مورد فیلم قاتل وحشی اصلاً در مخیله مان هم نمی گنجید که به خاطر گوش خانم حاتمی توقیفش کنند. چون در دهه ی ۶۰ همین را از فریماه فرجامی در فیلم سرب دیدیم. چیزی که در آن خفقان فکری شدید دهه ی ۶۰ به آن اجازه داده شد چطور است که حالا با آن مخالفت می کنند؟ یک زن با موی تراشیده دیگر از این زشت تر و غیر جنسی تر نمی شود. سیستمی که در سینمای ما حکمفرما است در جاهایی دیگر خنده دار است. نمی دانم ما بازیگرهای زن چطور تنها با یک گردی صورت کار می کنیم. در هیچ بخش دیگری، از مو گرفته تا لباس برای شخصیت پردازی نمی توانیم المان دیگری به خود اضافه کنیم، چه برسد به مسأله ی زیبایی. ما حتی اجازه ی نزدیک شدن به نقش مان را هم نداریم.

مشخص بود در نهایت همین فیلم ها برای جشنواره انتخاب می شوند. خودم یک بار سیمرغی که در انتظارم بود و حتی منتقدانم این نظر را داشتند که متعلق به من است، ناجوانمردانه به من داده نشد. این سیمرغ ها هرگز به من داده نخواهد شد.»

ویدئوی گفتگوی کامل بهنوش بختیاری را در ادامه می توانید تماشا کنید: