آدم ها معمولاً تصور می کنند کنترل عکس العمل های خود را دارند. به این ترتیب، عکس العمل هایی را به دیگران نشان می دهند که به زعم خودشان مناسب هر موقعیت به خصوصی است. از طرفی دیگر، نباید فراموش کرد که بخشی از عکس العمل های ما غیرارادی هستند و هر قدر هم که بخواهیم توانایی کنترل شان را نداریم. یکی از این عکس العمل ها سرخ شدن صورت است، واکنشی خود به خودی که نه به صورت ارادی قابل انجام است نه می توان به آن وانمود کرد. و علاوه بر این ها، مختص انسان است.
در ادامه می خواهیم ببینیم چرا صورت مان سرخ می شود و وقتی اینگونه می شود چه اتفاقی در بدن مان رخ می دهد.
وقتی صورت مان سرخ می شود در بدن مان چه رخ می دهد
پس از وقوع سلسله واکنش ها و همچنین فرآیندی در بدن است که گونه های ما گل می اندازند. سرخ شدن صورت از قرار معلوم واکنشی طبیعی است به چیزی به نام دستگاه عصبی خودگردان که برخی از واکنش های سریع و غیرارادی بدن ما را برعهده دارد.
این دستگاه پس از شناسایی اشکال مشخصی از احساسات، با ارسال پیام به غدد فوق کلیوی آن ها را به تولید هورمونی به نام آدرنالین وامی دارد که وظیفه ی واکنش جنگ یا گریز بدن را هم برعهده دارد. با ترشح این هورمون، ضربان قلب شروع به بالا رفتن می کند، در نتیجه عروق خونی گشاد می شوند، امری که باعث افزایش سطح اکسیژن در خون و نیز گردش خون می شود.
محققان به شواهد و قرائنی دست پیدا کرده اند که نشان می دهد آن قسمت هایی از بدن که بیشتر مستعد سرخ شدن هستند، مثل گونه ها، گردن و گوش ها، ساختار آناتومیک متفاوتی دارند که این واکنش خود به خودی و غیر قابل کنترل را ممکن می سازد.
علل احتمالی سرخ شدن
حالا دیگر می دانیم چه فرآیندی در بدن رخ می دهد که باعث می شود برخی قسمت های بدن سرخ شوند. اما این تنها اتفاقی را توضیح می دهد که در بدن رخ می دهد. ما باید این را هم بدانیم که چه چیزهایی باعث بروز این عکس العمل می شود و چند علت احتمالی هم برای آن وجود دارد.
احساسات: شرم، خجالت، عاشق شدن یا حتی عصبانیت ممکن است علت سرخ شدن بخش هایی از صورت ما باشد.
دما: اگر گرمای هوا یا فعالیت فیزیکی باعث بالا رفتن دمای بدن شود، ممکن است صورت مان سرخ شود. به همین نحو، سرمای شدید هم می تواند گوش ها، بینی و گونه ها را به رنگ دیگری درآورد.
تب: وقتی فعالیت یک ویروس در بدن باعث بالا رفتن دمای آن می شود، احتمال سرخ شدن صورت وجود دارد. اگر علت سرخ شدن صورت همین مسأله باشد، با فروکش کردن تب، سرخی صورت هم به همراه باقی علائم از بین می رود.
خوردنی ها یا نوشیدنی ها: خوردن مواد غذایی خیلی تند یا آن هایی که حاوی مواد شیمیایی خاصی هستند هم ممکن است باعث سرخ شدن صورت شود. با خوردن یک نوشیدنی خیلی داغ هم ممکن است این اتفاق رخ دهد.
رویکردهای مختلف در خصوص مسأله ی سرخ شدن صورت
جامعه علمی، حتی امروز هم هنور توضیح دقیقی برای کارکرد واقعی سرخ شدن صورت برای زندگی روزمره پیدا نکرده است. با این حال، دانشمندان مختلف در تلاش برای ارائه ی توضیحی برای این مقوله، نظریاتی دراینباره مطرح و بر اساس شواهد و قرائن یافت شده، فرضیاتی ارائه کرده اند. از میان آن ها، ۳ نظریه هست که حمایت بیشتری از سوی جامعه ی علمی کسب کرده است. این ۳ نظریه در حال حاضر بیشترین موافقت را دارا هستند.
نظریه ی ارتباطی: بر اساس این نظریه، کارکرد سرخ شدن انتقال اطلاعات به هم‌صحبت ها یا دیگر اطرافیان مان است. یعنی بدون آنکه ارتباط کلامی رخ دهد اطلاعاتی در اختیار ما قرار می شود. از قرار معلوم، سرخ شدن صورت به ما کمک می کند احساسات خود را کنترل و وجهه ی خود را حفظ کنیم. در عین حال، این امکان را به دیگران می دهد که اعتماد به نفس از دست رفته ی کسی که سرخ شده را به دست آورند.
توجه اجتماعی ناخواسته: این نظریه ادعا می کند ما برای آن سرخ می شویم که شخصی که در حال تماشای ما است فوراً متوجه شود از توجهی که نسبت به ما دارد راضی نیستیم. به همین دلیل، امری است کاملاً اجتناب ناپذیر و واکنشی است به وقت هایی که تحت نگاه موشکافانه ی دیگران یا مورد تحسین آن ها قرار می گیریم یا علاقه ی بیش از اندازه یا توجه ناخواسته ای را از سوی دیگران حس می کنیم.
افشا شدن: در این نظریه از ترس از افشا یا آشکار شدن نوعی اطلاعات خصوصی مثل یک راز یا دروغ صحبت شده و سرخ شدن صورت واکنشی به این ترس یا پیامد آن عنوان شده است. بر اساس این نظریه، به این دلیل سرخ می شویم که خود را لو دهیم و نشان دهیم چیزی که اشاره ی ضمنی به آن شده صحت دارد.
بدون نظر