چارلی ماهی ربات جاسوس، پدربزرگ زیردریایی های جاسوسی پیشرفته آمریکا

ارتش آمریکا به تعدادی ربات زیرآبی سرّی مجهز است که از آن ها برای جاسوسی از دشمنان استفاده می کند، اما این اختراعات ِ فناوری پیشرفته سال ها پس از چارلی، گربه ماهی رباتیک ساخته شدند.

این دستگاه اتوماتیک زیرآبی که در دهه ی ۱۹۹۰ توسط سازمان سی‌آی‌اِی ساخته شد به صورت از راه دور، با استفاده از امواج صوتی در خط دید کار می کرد، به سنسورهایی مجهز بود که با استفاده از آن ها از دشمنان جاسوسی می کرد و از آبی که در آن شنا می کرد هم نمونه جمع آوری می کرد.

این گربه ماهی همچنین در میانه ی بدن خود از بدنه فشار، سیستم حفظ تعادل و نیز سیستم ارتباطی و در قسمت دم از سیستم پیش ران برخوردار بود.

جزئیات مأموریت های چارلی هنوز از طبقه بندی محرمانه خارج نشده است اما فناوری آن سبب شد مهندسان زیردریایی های رباتیک و ماشین های آبی دیگری برای انجام تحقیق و بررسی در دریاها طراحی کنند.

این ماهی رباتیک نزدیک به ۶۱ سانتیمتر طول داشت و برخی خصوصیات آن، طبق آنچه در وبسایت سازمان سی‌آی‌اِی آمده، سرعت، استقامت، کنترل عمق و دقت در مسیریابی بود.

چارلی گرچه از یک گربه ماهی واقعی که به طور متوسط ۹۱ سانتیمتر طول دارد، بسیار کوچک تر بود، اما هم ظاهر و هم نحوه ی حرکت آن شبیه به یک ماهی واقعی بود. این ماهی رباتیک هنگام حرکت در آب به بدن و دم خود پیچ و تاب می داد.

گرچه این ربات سی‌آی‌اِی در زمان خود وسیله ی پیشرفته ای محسوب می شد اما پیش از اختراع آن هم ربات های دیگری ساخته شده بود، چرا که آمریکا تحقیق درباره ی ربات های زیرآبی را در دهه ی ۱۹۵۰ آغاز کرد.

یکی از این اولین ربات ها در آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه واشنگتن ساخته شد. این ربات به شکل یک اژدر ساخته شد که کار آن جمع آوری اطلاعات درباره ی ویژگی های فیزیکی اقیانوس ها بود.

این وسیله تحقیقاتی زیرآبی خودران، برخلاف نمونه ی قبلی خود یعنی چارلی، مخفیانه در آب حرکت نمی کرد.

با این حال بعد از به انجام رساندن ۴۰۰ مأموریت، در سال ۱۹۷۹ از کار خود بازنشسته شد.

نزدیک به دو دهه بعد، مهندسان دانشگاه اِم‌آی‌تی آمریکا یک ماهی تن رباتیک طراحی کردند که نام آن را هم چارلی گذاشتند. این ربات اما حرکت روانی در هنگام شنا کردن نداشت.

گروه اِم‌آی‌تی کار خود را با ساخت یک اردک ماهی رباتیک به نام وَندا ادامه داد که می توانست راحت و روان شنا کند اما قادر نبود بدون برخورد به کناره های خود، مخزنش را حرکت دهد.

در سال ۲۰۱۴، نیروی دریایی آمریکا از ساخت یک ماهی رباتیک عظیم الجثه به شکل یک ماهی تن تحت پروژه ای به نام «نموی خاموش» پرده برداشت.

این ماهی را با استفاده از یک جوی استیک یا اهرمک می توان کنترل کرد یا می توانید آن را به گونه ای برنامه ریزی کنید که به طور خودکار شنا کند.

این دستگاه زیرآبی خودکار قادر است پیچ های تندی به بدن خود دهد و به آرامی در آب حرکت کند، ویژگی هایی که از آن وسیله ای ایده آل برای انجام مأموریت های نظارتی و شناسایی ساخته است.

نیروی دریایی آمریکا امیدوار است بتواند از آن برای بررسی بدنه ی کشتی ها، بررسی آب ها از جهت خطراتی همچون وجود مین یا برآمدگی، ارسال محموله هایی همچون اطلاعات دستگاه ردیاب زیردریایی یا هدایتی و دسترسی به مناطق ممنوعه، استفاده کند.

نیروی دریایی آمریکا در حال حاضر در حال کار بر روی ساخت یک زیردریایی رباتیک مجهز به هوش مصنوعی است که قادر است دشمنان را بدون نیاز به دخالت انسان در هیچ مرحله ای نابود سازد.

این پروژه توسط اداره تحقیقات نیروی دریایی آمریکا در حال انجام است و یک «سامانه تسلیحاتی زیردریایی خودکار» توصیف شده است.

زیردریایی های خودکار در حال حاضر هم وجود دارند و قادرند وظایف خود را بدون دخالت انسان به انجام برسانند. با این حال آنچنان هوشمند نیستند و کارکرد محدودی دارند.

هر کاری پیچیده تر از یک مکان یابی ساده به یک اپراتور انسانی نیاز دارد تا از طریق یک ارتباط از راه دور انجام شود.

زیردریایی های جدید از سطح بالاتری از هوش مصنوعی برخوردار خواهند بود و به این ترتیب می توانند گستره ی وسیع تری از کارها را به بدون وجود یک کنترل کننده ی انسانی به انجام برسانند.