قصه های جزیره و حقایقی درباره این سریال خاطره انگیز

یادش بخیر.
این سریال نکات اموزنده داشت. اما نمیدونم چرا ملت ما هیچوقت این چیزا رو یاد نمیخوان بگیرن. یا مخالفن.

وای خدا. باور کنیدنمیتونم. حس واقعیم و تو قالب جمله بیان کنم. نمیدونم چطوری بگم من همه. عمرم عاشق. فیلم. و سریال بودم ولی. از بین ملیون ها ساعتی. که ملیون ها فیلم و سریال بودم فک کنم تا آخر عمرم هم. ازم بپرسن کدوم و میخوای جز این سریال چیزی یادم. نمیاد هنوزم سالی چند بار تو شبکه ها سرچ میکنم ببینم از کجا داره پخش میشه. با اینکه خودم دی دیدیش و خریدم عاشقشم عاشق اصلا. نمیتونم. بگم چرا دوس دارم. خودم و اونجا. تو اون. محیط حس. کنم. کاش اونجا. بودیم کاش

کاش دوباره. و صد باره. پخش کنن. عاشقشم. عاشق. همشون.

من اینقدر عاشق این سریالم که هر بار که میبینمش و به قسمت اخرش میرسه تا چند روز افسردگی دارم،نمیدونم چرا سریال به این خوبی رو دست اخر اونقدر بد و با سانسور افتضاح تموم کردن

سریالی زیبا و بیاد ماندنی البته نباید نقش دوبلورهای توانمند رو در این سریال فراموش کنیم.که زیبایی آن را صد چندان کرد

من عاشق این سریال هستم. به خصوص که سریال خانوادگی هستم و در اون نقش پدر و مادر و فرزندان واقعا به خوبی احساس می شه. همیشه آرزو داشتم ی همچین خانواده ای داشته باشم. همه همدیگر را دوست دارند و به همدیگه کمک می کنند. چندبار دیدم و هربار باز هم نگاه می کنم فقط نمی دونم چرا سیما بی سلیقگی به خرج میده و قسمت آخرش را مزخرف تمام می کنه؟ غیر از این سریال از سریال خانه کوچک هم بسیار لذت می برم واقعا اینکه از این دو سریال کدومش را انتخاب کنم واقعا مشکله

با سلام و آرزوی خوبی و سلامتی و خوشی برای همگی.
عزیزانم، دلیل اصلی دلنشین بودن این سریال و خیلی آثار قدیمی آموزنده، دوبله مهربان و با ادبی هست که پرورش یافته فرهنگ پاک و زیبای ایران عزیزمون هست.
شاید با خودتون بگین کدوم فرهنگ … فرهنگی که از اوایل دهه ۸۰ شمسی رفته رفته افت کرد و این رو بخوبی میشه در سردی و نبود عاطفه در صدای مصنوعی دوبلورهای جدید دریافت.
اگه به زبان های خارجی آشنایی کافی داشته باشین میفهمین که خانواده کینگ که در سریال دوبله هست با نسخه اصلی حال و هوای متفاوتی داره. از نوع بیان گرفته تا حتی اعتقادات. نمیگم اصل سریال بده ولی به خوبی که شما عزیزان هموطنم که در آغوش مادران و پدرانی پاک بزرگ شدید، تصور می کنید نیست.
دنیای جزیره حتی برای مرفه ترین و صاحب آسایش ترین مردم اروپا و آمریکا رؤیاست. در بعضی بخش های این سریال نشانه های مهربانی خدا رو بخوبی میشه احساس کرد. چیزی که امروزه نه تنها در غرب بلکه در ایران عزیز هم کمرنگ شده…
این بخاطر اینه که ما عوض اینکه مقابل سختی ها بایستیم و سعی کنیم خودمون و خانواده مون رو اصلاح کنیم همش دنبال فرار و مهاجرت به بهشتی دروغین هستیم که هرگز وجود نداره.
بهشت جاییه که ما از لذات پلید و خودخواهی خودمون صرف نظر کنیم تا دنیای بهتری بسازیم؛ چیزی که متأسفانه از آدم های خوب داستان جزیره یاد نمیگیریم. اینکه سعی کنیم آدم های بهتری باشیم و برای دیگران فداکاری کنیم.
همیشه حسرت کریسماس رو میخوریم بی آنکه سعی کنیم جشن نوروز رو به زیباترین و خاطره انگیزترین شکل برگزار کنیم.
به خدا زیبایی فقط به ظواهر زیبا نیست. دخترک کبریت فروش اگه بلوند و چشم آبی نبود باز هم داستان همانقدر زیبا بود. اگه چشم دلمون رو باز کنیم می بینیم که از مادر و پدرمون گرفته تا سایر بستگان و اقواممون و نسل های آینده این کشور همه چشم امیدشون به عملکرد اکنون ماست.
زندگی کوتاه تر از اونیه که فکر میکنیم و حتی اگر زندگی ابدی وجود داشته باشه، وقتی به عظمت عالم هستی فکر کنیم؛ وقتی به مستقل بودن شخصیت ها و رؤیاها و آرزوهامون فکر کنیم؛ اینکه مادرم قبل از اینکه مادر من باشه زمانی دختر جوان و زیبایی بوده. پدرم قبل از اینکه پدر من باشه زمانی جوان بانشاطی بوده. آنها هزار آرزو داشتن و حال شرایط ما رو در کنار هم قرار داده…
فقط اینکه ممکنه در زندگی ابدی دیگه هرگز همدیگه رو نخوایم و یا پیدا نکنیم.
چیزی که زندگی در این دنیا رو ناب میکنه اینه که سعی کنیم به عشق باور داشته باشیم و اون رو به اشکال مختلف ابراز کنیم. و اون میسر نخواهد شد جز کمی با عبور از خودمون.
امشب که با تنفر از مشکلات و سختی های زندگیمون به خواب میریم نمیدونیم که صبح روز بعد کدام عزیزمون رو از دست میدیم. اصلا آیا فرصت این رو پیدا می کنیم که غرورمون رو بشکنیم و شاید برای آخرین بار کسی رو در آغوش بگیریم و بهش بگیم که دوستش داریم؟

خدایا من را با بازیگران این سریال در قیامت محشور گردان

بهترین سریال وخاطرات بچگیمون ،یاد عزیزانی که اون زمان بودند وحالا نیستند😔

من نفهمیدم اخرش گاس بینا شد یا نه؟