خلبان ها پروازها را کاملاً در کنترل خود دارند، یا دستکم امیدوارند در کنترل داشته باشند. حتی بهترین خلبان ها هم وقتی پای استرس پرواز به میان می آید، تجربه آن را دارند. پاتریک اسمیت که یک خلبان است از مرحله ای پرواز که بیشتری استرس را به او وارد می کند سخن گفته است. در کمال ناباوری، این لحظه اصلاً آن مرحله ای از پرواز که فکر می کنید نیست. در کتاب خود در سال ۲۰۱۳ با عنوان Cockpit Confidential، اسمت می گوید که ورود به باند پرواز می تواند بسیار خطرناک و استرس زا باشد. وی در این باره می گوید: «مسیر حرکت به سمت باند پرواز برای بلند شدن در کابین احساس بسیار خوشایندی باید داشته باشد اما این یکی از شلوغ ترین فازهای پرواز است».
اسمیت می گوید که خلبانان در این مرحله بسیار حیاتی کارهای بسیار زیادی دارند: «فهرست کارهای مختلفی برای داده های حرکت، توزین و عملکرد به منظور وارد شدن به رمپ پرواز و تایید آن و کارهای دیگر وجود دارد. در تمام این مدت سعی دارد مسیریابی را انجام دهد که در بسیاری از فرودگاه ها با پیچ و تاب های ترسناکی همراه است زیرا کنترل کننده ها در روی زمین در حال دادن اطلاعات و دستورالعمل ها به شما با صدای بلند هستند. بسیار پرسروصدا و گیج کننده است. سطح استرس من در دوران انتقال به باند پرواز بسیار بیشتر از هر زمان دیگری است».
این خلبان همچنین می گوید ابزارها و وسایلی که استفاده می کنند گاهی اوقات باعث ناامیدیشان می شوند: «چیزی که شرایط را بدتر می کند، این است که چارت هایی که با استفاده از آن ها به مسیر منتقل می شویم بسیار بد هستند. در شب یا وقتی که هوا نامساعد است، پیدا کردن مسیر می تواند به سطح قابل توجهی از تمرکز نیاز داشته باشد». اسمیت همچنین تصریح می کند: «چیزی که یک فرودگاه را چالش برانگیز می کند معمولاً یکی از سه چیز است، چه به صورت مجزا یا در کنار هم: طول باند پرواز، ترافیک و عوارض زمینی اطراف». خلبانان در حال فرود آمدن یا پرواز کردن در فرودگاههای خاصی ممکن است کمی بیشتر ترس داشته باشند.
وی در ادامه می گوید: «برخی از فرودگاه های کشورهای آمریکای لاتین، کوهستان های راکی یا هیمالیا به خاطر قله های اطراف دارای الگوهای فرود یا پرواز پیچیده ای هستند». با این وجود ترسناک ترین بخش پرواز برای مسافران لرزش های هواپیماست که به گفته خلبانان نباید به هیچ عنوان برای آن ها نگران کننده باشد. به گفته اسمیت، «هواپیما طوری طراحی شده که تمام لرزش و تکانه را بگیرد. برای مثال، بیه طراحی یک خودرو با سیستم تعلیق کارآمد برای عبور از روی یک سطح پر از پستی و بلند و گودی و دست انداز است».
بدون نظر