شاید هیچ وقت متوجه این موضوع نشده باشید اما اگر هر روز در مسیر رفتن به سر کار رادیو گوش می دهید، با کمی دقت متوجه خواهید شد که همه ایستگاه های رادیویی یک چیز مشترک دارند و آن اینکه اکثر این ایستگاه ها برای مثال در ایالات متحده با حرف های K یا W آغاز می شوند. تمامی ایستگاه های رادیویی یک کد شناسایی ۴ حرفی دارند. مجریان برنامه های رادیویی معمولاً به جای این واژه چهار حرفی از نام های جذاب خاص استفاده می کنند اما کد شناسایی ۴ حرفی را همچنان در ابتدای برنامه های صبحگاهی و دیگر تبلیغات خواهید شنید.
و دو حرفی که به طور مداوم می شنوید به دورانی باز می گردد که انسان از تلگراف استفاده می کرد. در سال ۱۹۱۲، برخی کشورها در کنفرانسی حضور یافتند تا در مورد تلگراف های صوتی در سطح بین المللی گفتگو کنند. یکی از چیزهایی که از این کنفرانس حاصل شد، اختصاص دادن حروف خاصی برای شناسایی سیگنال های رادیویی و تلویزیونی به هر کشوری بود. برای مثال حروف W, K, N, و A به ایالات متحده اختصاص داده شد. در ایالات متحده، حروف N و A به ایستگاه های نظامی اختصاص یافته و دو حرف دیگر نیز برای ایستگاه های تجاری در نظر گرفته شدند. ایستگاه های رادیویی در شرق رودخانه می سی سی پی باید با حرف W آغاز شوند در حالی که ایستگاه های شرق این رودخانه با حرف K آغاز می شوند.
با این وجود، برخی ایستگاه های رادیویی که قبل از این قانون گذاری تاسیس شده بودند نیازی به تغییر نام نداشتند. سه حرفی که بلافاصله بعد از حروف اول می آیند می توانند نماد چیزهای متفاوتی باشند. گاهی اوقات این حروف نماینده شبکه هایی هستند که مالک ایستگاه رادیویی به شمار می آیند؛ برای مثال WABC, KCBS و WTBS. گاهی اوقات نیز یان سه حرف در واقع شماره واقعی ایستگاه رادیویی است مانند KTWO یا KFOR و بعضی مواقع دیگر نیز سرواژه ای مانند WTTW که شکل کوتاه شده Windows to the World است.
بدون نظر