انسان ها چند میلیون سال دیگر چه شکلی خواهند بود؟

روند تکامل ما انسان ها هم مانند هر موجود زنده ی دیگری که بر روی کره زمین زندگی می کند ادامه دارد. اگر باور ندارید باید ماجرای دندان عقل را یادآوری کنیم: دندان های عقل در اجداد ما به وجود آمدند تا آن ها بتوانند مواد غذایی سفت و سخت را بخورند، اما در دوران ما بی فایده شدند.

در ادامه می خواهیم ببینیم با در نظر گرفتن شرایط کره زمین با توجه به تغییرات در حال وقوع و پیش بینی های احتمالی، انسان ها چند میلیون سال دیگر چه شکلی خواهند بود.

قد: در طول ۲۰۰ سال گذشته به دلیل بهبود شرایط زندگی و کیفیت مواد غذایی، قد مردم کشورهای توسعه یافته تا ۱۰ سانتیمتر افزایش یافته است. اگر این روند ادامه یابد، قد انسان ها به حدود ۲ متر خواهد رسید اما از آن بیشتر نخواهد بود.

پوست: به دلیل ترکیب شدید نژادهای انسانی در آینده تیره تر خواهد شد. از طرفی در آینده پرتوهای فرابنفش نور خورشید به میزان بیشتری به کره زمین خواهد رسید اما پوست تیره از مصونیت بیشتری در برابر این پرتوها برخوردار خواهد بود.

بدن: انسان ها با به کارگیری ماشین ها و ربات ها هزینه های فیزیکی خود را کاهش خواهند داد. دیگر نیازی به قدرت فیزیکی نخواهد بود به همین دلیل ماهیچه ها تحلیل خواهند رفت. فناوری به جزء جدایی ناپذیر بدن مان بدل و چیپ ها و گجت هایی در آن کاشته خواهد شد.

دست ها: استفاده ی مداوم از کیبوردها و صفحات لمسی باعث بلندتر و باریک تر شدن دست ها و انگشتان ما خواهد شد.

پاها: بدن به گونه ای تغییر می کند تا با زندگی بدون تحرک تطابق یابد. به این ترتیب دیگر نیازی به پاهای بلند و قوی نیست. استخوان نازک نی ساق پا که میان زانو و مچ پا قرار دارد کوتاه تر می شود، استخوانی که در بدن حیوانات خشکی زی وجود دارد. کار این استخوان چرخاندن پا است، ویژگی که از اهمیت زیادی برای اجداد ما برخوردار بود که از درخت بالا می رفتند. اما امکان حرکت مچ پاها به دو طرف حالا برای ما بیشتر مضر است تا مفید و اغلب منجر به دررفتگی استخوان می شود.

انگشتان پا: اجداد ما از انگشتان پا برای بالا رفتن از درخت استفاده می کردند. در تعدادی از استرالوپیتی سین ها (انسان‌گونه های منقرض که در جنوب شرقی آفریقا زیست می کردند) طول انگشتان پا به میزان چشمگیری کاهش یافته بود و احتمالاً این روند ادامه خواهد داشت. ممکن است تعداد انگشتان پا هم کاهش یابد. تعداد انگشتان پا در حیوانات خشکی زی همواره دستخوش کاهش بوده است و اسب ها از این حیث رکورددار هستند.

قفسه سینه: اگر استخراج اکسیژن از جو زمین دشوارتر شود، ریه ها و همینطور قفسه سینه ی ما بزرگ تر خواهد شد.

سر: هنوز روشن نیست که آیا انسان آینده جمجمه ای کوچک تر از آنچه ما حالا از آن برخورداریم خواهد داشت یا بزرگ تر. از یک سو، در مقایسه با انسان های کرومانیون (انسان های ماقبل تاریخ که سفید پوست بودند و بقایای آن ها در فرانسه یافت شده است) مغز انسان امروزی به طرز عجیبی به اندازه ای که کافی می نماید، کوچک تر است. اندازه ی سر انسان کوچک تر شده است، امری که تنها در کارکرد فوری آن تأثیرگذار است. از سویی دیگر، افزایش زایمان های سزارین باعث می شود بچه ها با سرهای بزرگ تری متولد شوند. این امر به افزایش متوسط اندازه ی سر انسان ها خواهد انجامید. بنابراین، در آینده دیگر زایمان طبیعی وجود نخواهد داشت.

دندان ها: بشر به سمت مواد غذایی نرم تر در حرکت است. تعداد دندان ها و اندازه ی آن ها کاهش خواهد یافت، امری که به کاهش اندازه ی فک و دهان خواهد انجامید.

دستگاه گوارش: به دلیل فراوانی مواد راحت الهضم، روده کوتاه تر خواهد شد. بعد از آن طول ستون فقرات کاهش خواهد یافت.

چشم ها: اگر دهان کوچک تر شود، چشم ها بزرگ تر خواهند شد تا فقدان حالت های چهره جبران شود.

موهای بدن: نیاز به این موها مدت ها است که از میان رفته و انتظار می رود به همین دلیل موهای بدن از بین بروند. اما اینکه موهای سر چه سرنوشتی خواهند داشت امری نیست که به راحتی بتوان آن را پیش بینی کرد.