معرفی فیلم Those Who Wish Me Dead ؛ نئووسترنی پرتعلیق با حضور ستارگان هالیوود

علاوه بر آنجلینا جولی، ستارگان بسیار دیگری در فیلم Those Who Wish Me Dead بازی می کنند، نئووسترنی که داستان گروهی در تلاش برای زنده ماندن در مونتانا را با داستان گروهی قاتل خونسرد و بیرحم ترکیب می کند. این فیلم توسط تیلور شریدان کارگردانی شده است، نویسنده و فیلمسازی که بیشتر به خاطر ساخت فیلم Hell or High Water، نویسندگی فیلم های Sicario و البته ساخت سریال پرطرفدار Yellowstone شناخته می شود. فیلم Those Who Wish Me Dead پر از قهرمانان نترس و آدم بدهای ناخوشایند است، در فیلمی که بسیار شبیه دیگر فیلم های شریدان بوده و درست در همان مسیرها گام بر می دارد.

اما در شرایطی که این فیلم تمامی خصیصه های مثبت یک نئو وسترن به یاد ماندنی را دارد و شخصیت های اصلی آن جذاب و دوست داشتنی هستند، داستان فیلم مبهم بوده و کمبودهایی در آن دیده می شود. داستان فیلم Those Who Wish Me Dead در فلوریدا آغاز می شود، جایی که دو قاتل به نام های پاتریک (نیکلاس هولت) و جک (آیدان گیلن) خود را مامور بررسی نشت گاز جا زده و وارد خانه یک زن و شوهر می شوند. اما در واقعیت، چیزی که این دو دنبال آن هستند بسیار شیطانی تر از چیزی است که وانمود می کنند. این دو در واقع برای کشتن هر کسی اجیر شده اند که از تحقیقات اوون کسرلی (جیک وبر) خبر داشته و بدین ترتیب به دنبال او و پسرش کانر (فین لیتل) هستند تا هر دو را به قتل برسانند. در این اثنا در مونتانا، هانا فیبر (آنجلینا جولی) که آتش نشان است هنوز درگیر ترومای خود بعد از شکست در عملیات نجات در یک آتش سوزی جنگلی است.

وقتی او همراه با کلانتر اتان سایر (جان برنثال) و همسرش آلیسون (مدینا سنگور) درگیر این ماجرای تعقیب و گریز می شوند، هانا برای کمک به کانر باید با گذشته تلخ خود روبرو شود. تقریباً تمام شخصیت های فیلم Those Who Wish Me Dead با نوعی تروما دست و پنجه نرم می کنند. در مورد کانر، ترومای او مواجهه با دو مردی است که بسیار خونسرد و بیرحمانه آدم می کشند و قصد دارند زندگی او را بدون توجه به عواقب آن برای وی، به نابودی بکشند. ترومای هانا نیز رویارویی و کنار آمدن با پشیمانی اطلاع از حوادث خاصی است که می توانست از آن ها جلوگیری کند اگر تصمیم دیگری می گرفت. شرایط کانر و هانا را کنار هم قرار می دهد اما تروماهایشان به شکل عمیق تر و متفاوت، آن ها را به هم نزدیک می سازد.

رابطه این دو است که تماشای فیلم را جذاب می سازد، در حالی که فین لیتل به طور ویژه، بازی تکان دهنده و احساسی از خود ارائه می دهد که بدون شک دل شما را در سکانس هایی به درد خواهد آورد. جولی نیز بازی بسیار جذابی از خود ارائه داده و داشتن دوباره او در جلوی دوربین اتفاق بسیار خوشایندی است، اگر چه مایه تاسف است که او را در نقشی قوی تر نداریم و شخصیت او اغلب توسط اتفاقات اطراف تحت الشعاع قرار می گیرد. وقتی فیلم Those Who Wish Me Dead روی تلاش شخصیت های قهرمان برای بقا تمرکز می کند، اوج می گیرد، با لحظاتی پرتعلیق، هیجان انگیز و اغلب دلهره آور که همزمان جذاب و ترسناک هستند. فیلم های شریدان همیشه بهترین کارکرد را زمانی دارند که روی کسانی که صدایشان خفه شده تمرکز می کنند، زخم خورده هایی که در حق آن ها ظلم شده و این فیلم نیز از این قاعده مستثنی نیست.

تصمیم برای تلفیق افراد متخصص برای بقا در طبیعت وحشی با شخصیت هایی که از مناطق حاشیه ای آمده اند، انتخابی بسیار جذاب بوده که البته نتیجه خوب و قابل قبولی نیز داشته است در شرایطی که در مسیر اتکای کانر به مهارت های هانا و از دست رفتن وقت برای قاتلان، تنش و تعلیقی جذاب خلق می شود. فیلم Those Who Wish Me Dead دشواری ها و رنج قاتلانی آموزش دیده و تا دندان مسلح را در برابر مادر طبیعت و مهارت های افراد متخصص در حوزه بقا را به تصویر می کشد و با یک پویایی بسیار درگیر کننده، اگر چه کم عمق، این درگیری ها را برای مخاطب جذاب می سازد. اگر چه سکانس های بسیار پرتعلیق، دلهره آور و هیجان انگیزی در فیلم وجود دارد، فیلم Those Who Wish Me Dead در نهایت به خاطر بی میلی به پرداختن عمیق تر به اتفاقاتی که رویدادهای فیلم را باعث شده، به پتانسیل واقعی خود نمی رسد.

اوون و کانر در حال فرار هستند زیرا او از یک واقعیت هولناک مطلع است اما اینکه این واقعیت چیست و چه کسانی در آن مشارکت دارند و اینکه افشای آن ها چه کسانی را در خطر قرار می دهد همچنان مبهم باقی می ماند. وقتی که قاتلان با رییس خود (تایلر پری) دیدار می کنند، صحبت های آنان بسیار مبهم تر می شود، انگار که فیلم خود را از موضوع اصلی دور نگه می دارد تا از پرداختن کامل به آن و پرداخت سناریویی که از ابتدا شکل داده، جلوگیری نماید. این نقطه ضعف باعث تضعیف کلی سناریو شده و خیلی چیزها را بیشتر از آنچه که باید، با پایان باز به حال خود رها می کند. شریدان به ندرت در فیلم هایش از داشتن دیدگاه و نقطه نظری محکم خودداری کرده است، از این رو برای تماشا و لذت بردن از فیلم Those Who Wish Me Dead باید چشم ها را به روی برخی از نقاط ضعف فیلم بست و از سکانس های اکشن لذت برد.

شخصیت هایی که برای یک روز زنده ماندن بیشتر تقلا می کنند و سکانس های پرتعلیق و هیجان انگیز چیزی هستند که فیلم شریدان را دارای ارزش تماشا کرده اند. اما فیلم Those Who Wish Me Dead می توانست جزییاتی که از دل داستان بیرون می آید را بیشتر مورد تحلیل قرار داده که می توانست فیلم شریدان را به چیزی فراتر از یک تریلر اکشن اصولی تبدیل نماید.

بیشتر بخوانید: نقد و معرفی فیلم Limbo ؛ فیلمی تکان‌دهنده که تجربه واقعی پناهندگی را به تصویر می‌کشد