تاکنون اسم موکبانگ به گوشتان خورده است؟ حتما ویدئوهایی که در آن فردی به خوردن غذا می‌پردازد را در شبکه‌های اجتماعی و سایت‌هایی نظیر یوتیوب، اینستاگرام، تیک تاک و بقیه دیده‌اید. این برنامه‌ها تقریبا اکثر اوقات مورد استقبال عموم قرار می‌گیرند و مردم آن را دوست دارند. میزبان در این نوع ویدئوها سعی می‌کند از میکروفون‌های قوی‌ای استفاده کند تا صدا به واضح‌ترین شکل ممکن به گوش مخاطب برسد. همچنین آن‌ها از غذاهای سرخ شده و ترد استفاده می‌کند که صدای بیشتری را برای مخاطب به ارمغان بیاورند.
برای مثال Bethany Gaskin یکی از این افرادی است که مقابل دوربین قرار می‌گیرد، لبخندی به پهنای صورت می‌زند، با بینندگان خود صحبت‌هایی را انجام داده و به خوردن و نوشیدن می‌پردازد. او با سری ویدئوهای خود راجع به خوردنش توانسته به میلیون‌ها طرفدار در یوتیوب برسد. طرفداران او عاشق دیدن نحوه غذا خوردن او هستند و همچنان از نوع حرف زدن بامزه این ستاره یوتیوب بسیار خوششان می‌آید.
به طور کلی «موکبانگ» به برنامه خوردن گفته می‌شود. معمولا هم پخش آن بصورت آنلاین بوده و قصد میزبان در این ویدئوها خوردن بسیار زیاد در مقابل چشمان بیننده است. اما ریشه این کلمه چیست و از کجا می‌آید؟ ریشه موکبانگ به کشور کره جنوبی باز می‌گردد و کلمه موکبانگ از ترکیب ۲ کلمه muk-ja به معنی خوردن و bangsong به معنای پخش کردن ساخته شده است. این کار از سال ۲۰۱۰ بود که در کشور کره جنوبی به چشم آمد و مورد استقبال عموم واقع شد و کم کم در دنیا نیز شناخته شد.
به این ترتیب آشنایی با موکبانگ به کشور ایالات متحده رسید و تولیدکنندگان محتوای آنلاین نیز تصمیم گرفتند که به این عرصه ورود کنند. به هر طریق موکبانگ به محبوبیت زیادی دست یافت و افراد بیشتری به این کار روی آوردند. البته با این که ریشه این کار به کره جنوبی بازمی‌گردد اما نسخه آمریکایی آن تفاوت‌های زیادی با نسخه کره‌ای آن دارد. برای مثال بر خلاف موکبانگرهای کره‌ای، آمریکایی‌ها معمولا از استریم و پخش زنده استفاده نکرده و ویدئوها را ضبط و سپس آپلود می‌کنند. آمریکایی‌ها با اینکه ویدئوهایشان ضبط شده است اما در ویدئوهایشان بیشتر صحبت می‌کنند. این صحبت کردن البته بسیار جالب است چرا که ارتباط بیننده و میزبان به چیزی فراتر از غذا سوق می‌دهد.
موکبانگرهای آمریکایی غذاهای متنوع و بسیار زیادتری را نسبت به میزبان‌های کره‌ای آن استفاده می‌کنند و این درحالی است که کره‌ای‌ها بیشتر غذای محلی خود را استفاده می‌کنند. اما سوال اینجاست چرا افراد به تماشای کسی که به خوردن غذا می‌پردازد می‌نشینند؟ این کار ترکیبی حسی، روانی، اجتماعی، عاطفی و محیطی است و حتی طبق گفته یکی از متخصصان می‌توان عوامل عصبی را هم به آن اضافه کرد. او در حال تحقیق در مورد این است که چگونه غذا حواس ما را تحریک می‌کند و رفتار ما را نسبت به چیزهایی که می‌خواهیم بخوریم جهت دهی می‌کند. یکی از بزرگترین فاکتورهای عصبی این ویدئوها خاصیت ASMR گونه آن‌هاست. در مورد ASMR می‌توانید از این لینک اطلاعات بیشتری کسب کنید.
البته این ویدئوها نیز مثل باقی ترندهای فضای مجازی از گزند نقدهای مردم به دور نمانده است. خیلی‌ها می‌گویند موکبانگ می‌تواند باعث ایجاد اختلالات خوردن در بین میزبانان شود و افرادی هم که این ویدئوها را تماشا می‌کنند دچار عادت‌های بد غذایی شوند.
موکبانگ به یوتیوبرها و تولیدکنندگان محتوای ایرانی نیز رسیده است و بسیاری از آن‌ها در یوتیوب و آپارات به تولید چنین ویدئوهایی پرداخته‌اند. البته ویدئوهای ASMR بسیار بیشتر از موکبانگ در ایران محبوب بوده و یوتیوبرها فیلم‌های بسیار بیشتری در یوتیوب راجع به ASMR آپلود کرده‌اند.
بدون نظر