بهترین فیلم های سال ۲۰۲۱ ؛ از Quo Vadis, Aida? تا The Father [قسمت دوم]

در شرایطی که صنعت سینما بعد از یک سال کابوس وار و بی سابقه در حال بازگشت به شرایط نرمال است، سال ۲۰۲۱ بدون شک اجازه نداده که سینماروها احساس محرومیت مطلق از کیفیت سینمایی را داشته باشند و سرویس های استریمینگ در این یک سال و نیم بی سابقه امید مردم را از طریق فیلم ها و به خصوص سریال های فراوان و باکیفیت زنده نگه داشته اند. در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با تعدادی دیگر از بهترین فیلم های سال ۲۰۲۱ تاکنون آشنا کنیم که از کمدی های بامزه تا فیلم های ترسناک و از اکشن های خنده دار تا درام های شایسته اسکار متفاوت هستند.

۷- In The Heights

اقتباس جان ام چو از نمایش موزیکال و برنده جایزه تونی لین-مانوئل میرانادا یک فیلم بسیار بامزه و شاداب است که می توان آن را ادای احترامی به فرهنگ لاتین با بازی های بسیار خوب، انعکاس احساسی بالا و سبک خلاقانه ای در فیملسازی دانست. اگر مدت زمان بسیار زیاد و ۱۴۳ دقیقه ای فیلم را نادیده بگیرید، فیلم In The Heights یک امتحان آشوبگرانه فراز و نشیب های رویای آمریکایی و معنای این عبارت قدیمی و منسوخ در دوران مدرن است. بازی های بازیگران، به ویژه آنتونی راموس، لزلی گریس، ملیسا باررا و کوری هاوکینز، به معنای واقعی کلمه خیره کننده است و کارگردان از فیلم خود به عنوان محملی سینمایی برای بازنگری خلاقانه در کلیشه های محبوب ژانر موزیکال استفاده می کند. اگر چه این فیلم ذهنیت های شما را نسبت به فیلم موزیکال تغییر نمی دهد، نمونه فوق العاده ای از بی نقص بودن در دسترس در این ژانر در صورت قرار گرفتن در دستان یک کارگردان خبره و ماهر است.

۶- The Killing Of Two Lovers

شاید بهترین فیلمی که امسال منتشر شده و کسی در مورد آن حرف نمی زند این فیلم باشد، فیلم مسحور کننده رابرت ماکویان به نام The Killing Of Two Lovers که داستان دیوید با بازی کلاین کرافورد را روایت می کند، یک مرد مملو از خشم و درماندگی که تلاش دارد جدایی از همسرش (سپیده معافی) و چهار فرزندش را بپذیرد. همانند عنوان افشاگرانه فیلم، اثر ماکویان پر از تنش نگران کننده در سراسر مدت کوتاه ۸۴ دقیقه ای خود است در حالی که تصویری از مردی ارائه می شود که در لبه پرتگاه خشم ویرانگر و در حالی که زندگی اش در حال نابودی است، تلو تلو خوران به پیش می رود. کلین کرافورد در نقش دیوید خارق العاده ظاهر شده است، شخصیتی پیچیده و گول زننده که هم خطرات مردانگی مخرب و این واقعیت که همه چیز هیچگاه آنطور که سیاه و سفید به نظر می رسند، نیستند را به مخاطب نشان می دهد. به کمک سبک فیلمبرداری تاثیرگذار فیلم و طراحی صدای منحصربفرد خود، بعد از تماشای فیلم The Killing Of Two Lovers برای مدت ها در فکر آن خواهید ماند.

۵- The Mitchells Vs. The Machines

به عنوان یکی از رقبای اصلی برای اسکار بهترین انیمیشن سال آینده، انیمیشن The Mitchells Vs. The Machines یک انیمیشن به شدت جذاب و سرگرم کننده از فیل لرد و کریستوفر میلر در نقش تهیه کننده است. داستان فیلم در مورد یک خانواده در حال از هم پاشیدن به نام میشل هاست که تلاش دارند در جریان شورش ربات ها در سراسر جهان، بشریت را نجات دهند و نتیجه یک کمدی ماجراجویانه بسیار پرانرژی، خوش ساخت و به شدت بامزه است. The Mitchells Vs. The Machines انیمیشنی است که نوجوانان و بزرگسالان به یک اندازه از تماشای آن لذت خواهند برد، یک فیلم بامزه و تاثیرگذار برای عموم سینماروها که از هر جای آن شوخی، هوشمندی، خنده و هنر بیرون می زند. در اینجا نباید صداپیشگی الیویا کلمن در نقش شخصیت دستیار مجازی پال که شخصیت اصلی منفی داستان است را نادیده بگیریم که یکی از نقاط قوت اصلی فیلم است.

۴- Judas & The Black Messiah

فیلم Judas & The Black Messiah به عنوان یک درس تاریخی ویرانگر اما تاثیرگذار و یک نمایش قدرت بازیگری مبهوت کننده، به حق جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد نقش مکمل را برای دانیل کالویا به خاطر بازی بی مانندش در نقش فرد همپتون، رییس بخش ایلینوی حزب پلنگ سیاه در اواخر دهه ۱۹۶۰ به ارمغان آورد. داستان فیلم از دریچه نگاه یک مخبر اف بی آی به نام بیل اونیل (با بازی خیره کننده و نامزد اسکار لاکیتا استنفیلد) روایت می شود، و شاکا کینگ از طریق این فیلم یکی از بهترین تریلرهای جنایی حاوی یک مامور مخفی را خلق کرده که روح تراژدی واقعی این ماجرا را به خوبی به مخاطب نشان می دهد. این فیلم از هر جنبه ای که نگاه کنید یک شاهکار سینمایی منحصربفرد است که شما را جذب خود خواهد کرد.

۳- Quo Vadis, Aida?

شاید نادیده گرفته شده ترین فیلم سال ۲۰۲۱ فیلم Quo Vadis, Aida? است که می توانست جایزه دو اسکار باشد- یکی به عنوان بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان سال و یکی دیگر برای بهترین بازیگر زن نقش اول زن برای ژاسنا جوریجیچ، در حالی که در بخش دوم حتی نامزد نیز نشد. درام جنگی ویرانگر جاسمیلا ژبانیچ در واقع قتل عام هولناک صربرنیتسا در سال ۱۹۹۵ را به تصویر می کشد که در نتیجه ژینوساید سیستماتیک بیش از ۸۰۰۰ مرد و پسربچه مسلمان بوسنیایی در جریان جنگ بوسنی توسط ارتش صربستان صورت گرفت. فیلم خالی از هر گونه ملودرامی است و کاملاً بر روی یک مترجم سازمان ملل به نام آیدا (ژبانیچ) متمرکز است که با درماندگی تمام تلاش دارد شوهر و پسربچه اش را به مکانی امن برساند و نتیجه یک شبه تریلر پرتنش و تکان دهنده است که بی محابا و بدون هیچگونه مسامحه ای، تاثیرات هولناک جنگ بر مردمی که تنها تلاش می کنند زندگی کنند را به تصویر می کشد. بدون شک تماشای این فیلم دشوار است اما بدانید که با تماشای این فیلم، نظاره گر بخشی از تاریخ فراموش شده به شکلی واقعی روبرو خواهید شد.

۲- Bo Burnham: Inside

اگر چه بحث ها در فضای مجازی بر سر این موضوع ادامه دارد که آیا بازی بو بورنهام در این فیلم در دوران شیوع کرونا واقعی بوده یا خیر، به سختی می توان منکر این قضیه شد که فیلم Bo Burnham: Inside قوی ترین اثر هنری قرنطینه ای است که در دوران شیوع کرونا ساخته شده است. فیلم که در خانه بورنهام و بدون کمک از کسی یا حضور شخصی فیلمبرداری شده ترکیبی از استندآپ کمدی با روایت تک گویی، ترانه ها، مستند و نقدهای اجتماعی است که در نهایت به یکی از منحصربفردترین و حیرت انگیزترین آثار هنری سال تبدیل می شود. نگرانی های آشنا و قابل درک بورنهام در مورد اثرات روانی شیوع کرونا موضوع مهمی است اما Inside را نمی توان تصویرسازی مطلق از غرق شدن در درماندگی دانست زیرا انسانیت را می توان در تمام لحظه های فیلم دید و بسیار بیشتر از آنچه انتظار دارید می توان نوعی شادی و لذت را در آن یافت. به عنوان شاهدی بر کارهای بزرگی که یک فرد خلاق با تنها چند دوربین، تعدادی لامپ، ابزارهای موسیقایی و یک لپ تاپ می تواند انجام دهد، فیلم Bo Burnham: Inside تنها یک شاهکار نیست بلکه یک اثر هنری الهام بخش نیز هست.

۱- The Father

شاید جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد نقش اول برای آنتونی هاپکینز در سال جاری موجب بحث و جدل نابجایی شده باشد که البته هاپکینز خود نقش و گناهی در آن نداشته است، اما شکی در این نیست که فیلم The Father یک اثر هنری تکان دهنده بوده و هاپکینز در آن یک هنرنمایی باورنکردنی و به شدت تاثیرگذار انجام داده که در تاریخ سینما و بازیگری ماندگار خواهد شد. در نقش مردی که زوال عقل او به شدت در حال پیشرفت است، هاپکینز هیچگاه تا به این اندازه خوب نبوده و شخصیتی خوش ساخت و کامل را به تصویر می کشد که یک تراژدی کامل و با زبان نیشدار است اما گهگاهی جذابیت و افسونگریش را نیز بروز می دهد.

او نه تنها در این شاهکار از الیویا کلمن و الیویا ویلیامز کمک می گیرد بلکه کارگردانی بی نقص فلورین زیلر نیز به یاری هاپکینز آمده، کاری که می توان آن را یکی از بهترین و تاثیرگذارترین کارگردانی های اول یک فیلمساز تازه کار باید دانست. زیلر که نمایشنامه مشهور خود را در قالب یک فیلم سینمایی به تصویر کشیده، به روش هایی خلاقانه و هوشمندانه با فرم سینما بازی می کند و هر بار مخاطب را غافلگیر می کند و به او اجازه می دهد وارد زاویه دید ترسناک مردی شود که واقعیت برایش به یک مه غلیظ از هم گسسته تبدیل شده است. تماشای این فیلم نیز چندان خوشایند نیست اما بازی هاپکینز، به طور خاص، به عنوان یکی از بهترین بازی های تاریخ سینما، برای همیشه در ذهن دوستداران سینما جاودانه خواهد شد.

بیشتر بخوانید: بهترین فیلم های نئونوآر قرن بیست و یکم که باید دید؛ از Zodiac تا Mulholland Drive