بسیاری از ما احتمالاً تجربه ی برخورد با آدم های ازخودراضی ای را داشته ایم که اهمیتی به دیگران نمی دهند و همیشه به دنبال جلب توجه هستند. گرچه ما این دست آدم ها را خودشیفته می دانیم اما بیشتر اوقات این تنها ظاهر ماجرا است و این افراد در واقع آن چیزی نیستند که از بیرون به نظر می رسد.
در ادامه به باورهای رایج اما غلطی خواهیم پرداخت که درباره ی افراد خودشیفته وجود دارد.
۱- فکر می کنند از همه سرترند
این امر در مورد بعضی خودشیفته ها می تواند صدق کند اما نه همه ی آن ها. بقیه ی آن ها، بر عکس، اعتماد به نفس پایینی دارند و احساس می کنند باید دیگران را تحت تأثیر قرار دهند و سعی می کنند خود را بالاتر از دیگران نشان دهند که همه ی این ها در واقع یک مکانیسم دفاعی است. به این افراد خودشیفته های آسیب پذیر می گویند و آن ها برای اینکه احساس بهتری نسبت به خود پیدا کنند به تأیید دیگران نیاز دارند چون فکر می کنند به اندازه ی کافی خوب نیستند.
۲- از اذیت کردن دیگران لذت می برند
خودشیفته ها از عمد دیگران را آزار نمی دهند. اما می خواهند نیازها و خواسته هایشان برآورده شود. و در مسیر تلاش برای رسیدن به خواسته ی خود ممکن است به هر کاری که برای دستیابی به هدف شان لازم باشد دست بزنند. ممکن است خودشان متوجه نباشند که با این کار به دیگران لطمه می زنند.
۳- استاد بازی دادن دیگران هستند
بعضی تصور می کنند افراد خودشیفته استاد بازی دادن دیگران هستند و نقشه های شیطانی پیچیده ای می کشند و دیگران را بازیچه ی دست خود می دانند. اما واقعیت آن است که آن ها تنها با آزمون و خطا می فهمند که چطور می توانند به خواسته ی خود برسند. این می تواند به معنای آگاهی از نقاط ضعف دیگران برای بهره بردن از آن ها به نفع خود باشد. پس باید در رابطه ی خود مرزبندی هایی تعیین کنید تا او نتواند شما را ملعبه ی دست خود کند.
۴- نمی توانند رابطه عاطفی نزدیک داشته باشند
افرادخودشیفته هم می توانند رابطه ی عاطفی نزدیک و صمیمانه داشته باشند اما این کار می تواند برای آن ها دشوار باشد. آن ها دوست دارند عشق و تحسین زیادی از شریک عاطفی خود دریافت کنند اما احتمالاً خود متقابلاً چنین رفتاری ندارند. این رابطه ی یک سویه می تواند برای دیگران دشوار باشد، به خصوص اگر انتظاراتی هم داشته و معتقد باشند که خودشیفته ها قابل تغییر هستند. اما اگر شریک عاطفی فرد خودشیفته صبور باشد و بتواند از خود درک و پذیرش نشان دهد، تغییر غیرممکن نخواهد بود.
۵- خودشیفتگی سالم هم داریم
بعضی ممکن است بگویند که اندکی خودشیفته بودن می تواند برایتان حتی مفید یا به عبارت دیگر، سودآور هم باشد. این باور به خصوص در دنیای تجارت رواج دارد که اعتقاد بر این است که هر چه پول بیشتری به دست آورید بهتر است، فارغ از اینکه این کار چه اثری بر دیگران داشته باشد. بی اعتنایی به زندگی دیگران نمی تواند چیز خوبی باشد. خودشیفته بودن در اغلب موارد با تکبر، کینه توزی، خود را بر همه چیز مقدم دانستن و پدیده چراغ گاز (نوع آزار عاطفی که در آن با فرد به عمد به گونه ای رفتار می شود که به خود شک می کند) همراه است. این خصوصیات هم سالم نیستند.
۶- نمی توانند با دیگران همدلی کنند
این باور که خودشیفته ها توان درک احساسات دیگران را ندارند، درست نیست. آن ها می توانند با دیگران همدلی کنند، اما نه به آن شکلی که ما این کار را انجام می دهیم. آن ها می توانند احساسات دیگران را بخوانند و درک کنند اما این کار را صرفاً برای سود بردن از آن انجام می دهند. آن ها حتی ممکن است دلواپس و دلسوز به نظر برسند، اما این کار را برای منفعت خودشان انجام می دهند نه کمک به دیگران.
۷- برونگرا هستند
وقتی به آدم های خودشیفته فکر می کنیم بیشتر اوقات یک شخص کاریزماتیک، جذاب و برونگرا را در ذهن مان تصور می کنیم. اما همه ی آن ها اینگونه نیستند. کسانی که رفتارهای آرامی دارند هم می توانند خودشیفته باشند.
۸- شبکه های اجتماعی باعث خودشیفتگی می شوند
شبکه های اجتماعی نمی توانند از کسی یک خودشیفته بسازند. تحقیقات می گوید خودشیفته شدن یا نشدن افراد به نوع تربیت آن ها توسط والدین شان بستگی دارد. اگر پدر و مادر سختگیر نباشند، احتمال خودشیفته شدن فرزند بیشتر است. با این حال، کاری که شبکه های اجتماعی می توانند کنند این است که فضایی در اختیار خودشیفته ها قرار دهند تا تحسین و تأییدی که به دنبالش هستند را دریافت کنند.
۹- تغییر پذیرند
بعضی شاید دوست داشته باشند اینگونه فکر کنند که اگر به یک فرد خودشیفته نزدیک باشید می توانید او را تغییر دهید. متأسفانه خیلی بعید است که آن شخص تغییر کند. آن شخص احتمالاً به خودشیفته بودن خود واقف است اما ممکن است آن را مشکلی که نیاز به برطرف کردن آن باشد، نداند. برعکس، ممکن است تصور کند که این دیگران هستند که مشکل دارند. با این حال، با انجام روان درمانی، می توان شاهد اصلاحاتی بود، گرچه این امر هم می تواند دشوار و شاید زمان بر باشد.
۱۰- عاشق خودشان هستند
خیلی از اوقات نه عشق به خود، بلکه تنفر از خود است که خودشیفته ها را وادار به رفتارهایی می کند که از آن ها سر می زند. بعضی افراد خودشیفته «عاشق» خودشان هستند اما برخی تحقیقات می گوید درست تر آن است که این افراد را سایکوپات یا همان روان آزار بدانیم. بنابراین روی دیگر خودشیفتگی می تواند در واقع بیزاری از خود و احساس ناامنی روانی باشد.
سلام خیلی مطلب خوبی درباره خودشیفته ها بودش از نظر من خودشیفته هارو باید همشونو زندانی کرد تانتوانند به دیگران آسیب برسونند