کره جنوبی یکی از پایین ترین نرخ های تولد در دنیا را دارا است و این امر به متروکه شدن صدها مدرسه در سرتاسر این کشور انجامیده است.
این مدارس طی چهار دهه ی گذشته به تدریج خالی از دانش آموز شده اند.
در برخی استان های کره جنوبی روح تازه ای به این مدارس متروکه داده اند و آن ها را با تبدیل به گالری و سالن های اجتماع، تغییر کاربری داده اند.
نرخ باروری در کره جنوبی سال ها است که در سراشیبی سقوط قرار گرفته است و این کشور دیگر بچه ی کافی برای پر کردن مدارس خود را ندارد.
طبق گزارش منتشره از سوی دولت کره جنوبی در خصوص نرخ تولد و مرگ و میر در سال ۲۰۲۱، نرخ باروری در این کشور به کمترین مقدار یعنی ۰/۸۴ نوزاد به ازای هر زن کره ای رسیده است.
این میزان فاصله ی بسیار زیادی با نرخ باروری در کره جنوبی در دهه ی ۱۹۶۰ دارد. در این دهه نرخ باروری در این کشور به بالاترین میزان رسید که ۶ تولد به ازای هر زن بود. کره جنوبی حالا پایین ترین نرخ باروری را در دنیا دارد.
در باقی کشورهای آسیای شرقی و اقیانوس آرام، متوسط نرخ باروری ۱/۸ کودک به ازای هر زن است. در آمریکا نرخ باروری در حدود ۱/۷ کودک به ازای هر زن است.
دبیرستان دخترانه ی چونگ-ایل یکی از هزاران مدرسه ی کره جنوبی است که متروکه مانده است.
این دبیرستان در سال ۲۰۰۵ بعد از فارغ التحصیل شدن آخرین گروه از دانش آموزانش در سال ۲۰۰۴ تعطیل شد. این مدرسه حالا به مکانی برای افراد ماجراجو، شکارچیان شبح و شهرگردهایی بدل شده که برای دیدن ویرانه های آن به آنجا می روند.
دبیرستان دخترانه چونگ-ایل یکی از هزاران مدرسه کره جنوبی است که به دلیل کمبود دانش آموز طی چهار دهه ی گذشته مجبور به تعطیلی شده اند.
از سال ۱۹۸۲ تا ۲۰۱۶، ۳،۷۲۵ مدرسه در سرتاسر این کشور به همین دلیل تعطیل شدند. این امر بدان معنی است که سالانه به طور متوسط ۱۱۳ مدرسه در کره جنوبی تعطیل شده است.
ملک ۶۲/۷ درصد مدارس تعطیل شده برای تخریب به شرکت های ساختمان سازی فروخته شدند. اما حدود ۱،۳۵۰ مدرسه باقی مانده که هیچ استفاده ای از آن ها نمی شود.
مرگ مدارس کره جنوبی به طور آهسته اما پیوسته در حال وقوع است. جمعیت این کشور به سرعت در حال کاهش است و این بدان معنی است که دانش آموز کافی برای پر کردن مراکز آموزشی وجود ندارد.
امسال نقطه عطف جدید اما هولناکی برای این کشور رقم خورد: امسال برای اولین بار در تاریخ ثبت شده ی این کشور، تعداد مرگ و میر از تعداد تولدها پیشی گرفت.
طی ۶۰ سال گذشته نرخ رشد سالیانه ی جمعیت این کشور به طور پیوسته روندی کاهشی داشته، به طوری که نرخ رشد از ۲/۹۶ درصد در سال ۱۹۶۱ به ۰/۱۳ درصد در سال ۲۰۲۰ رسید.
ساکنان شهرهای کره جنوبی می گویند این مدارس متروکه به منظره ای آزاردهنده بدل شده اند.
مسأله ی مدارس متروکه به ویژه در مناطق روستایی مشکل ساز شده است. خانواده هایی که تصمیم به ماندن در خانه ی روستایی خود می گیرند، حالا برای پیدا کردن مدرسه برای فرزندان خود دچار مشکل شده اند.
در کره جنوبی جزیره ای به نام نوکدو هست که زمانی یک روستای ماهیگیری پر جنب و جوش بود اما حالا کمتر از ۵ بچه در آن زندگی می کند.
کودکان باقی مانده مدرسه ای ندارند چون آخرین مدرسه ی باقیمانده ی نوکدو در سال ۲۰۰۶ تعطیل شد. به این بچه ها یک معلم درس می دهد که خود را با قایق به نوکدو می رساند.
اما در همه ی استان های کره جنوبی ساختمان مدارس متروکه رها نشده تا چیزی جز یک مخروبه از آن ها باقی نماند.
برخی استان ها ترجیح می دهند این مدارس متروکه را تغییر کاربری دهند. ساختمان یکی از این مدارس به یک کافه و سالن اجتماع بدل شده است.
دبستان میونگ وول هم که در سال ۱۹۹۳ تعطیل شد، به یک کافه و گالری بدل شد که در سال ۲۰۱۸ افتتاح شد.
برخی استان ها هم اجازه ی تبدیل ساختمان مدارس متروکه به موزه را داده اند.
در استان گیونگ سانگ جنوبی ۵۸۴ مدرسه ی متروکه وجود دارد. برخی از این مدارس به مستأجرین اجاره داده شده اند. آن ها هم این ساختمان ها را به گالری، مراکز فرهنگی و پناهگاه گربه ها بدل کرده اند.
یکی از آن ها یک گالری هنری است که در سال ۲۰۱۰ افتتاح شد و در زمین دبستان قدیمی سونگ نام بنا شد که در سال ۱۹۹۹ تعطیل شده بود.
در این گالری هنری که بیشتر ویژگی های ساختمان اصلی مدرسه در آن حفظ شده، برای دانش آموزان، ساکنین منطقه و سالمندان برنامه های آموزش هنر برگزار می شود.
ساختمان مدرسه ی دیگری در استان گیونگ سانگ جنوبی به یک محل اجتماع بدل شده که در آنجا بچه ها می توانند به اردوی تابستانی بروند.
این مرکز که کتابخانه ای هم برای کودکان دارد، در محوطه ی مدرسه ای بنا شده که در سال ۲۰۱۹ تعطیل شد.
اما کره جنوبی تنها کشور آسیایی نیست که با مشکلات جمعیتی دست و پنجه نرم می کند.
در ژاپن، کاهش جمعیت در مناطق روستایی باعث متروکه ماندن ۸ میلیون خانه شده است. دولت های محلی سخت در تلاش اند تا این خانه ها را پر کنند. اما کارشناسان این تلاش ها را بی فایده می دانند، چون ژاپن جمعیت کافی ندارد.
چین هم برای پرداختن به مشکل نرخ تولد رو به کاهش خود، امسال دست به چرخشی عظیم از سیاست جمعیتی خود زد. به طوری که سیاست دو فرزندی را لغو و سیاست سه فرزندی را ارائه کرد.
جالبه که این کشورها همه‌شون اقتصاد خیلی قوی دارن. اما تو کشور ما یا کشور های جها سوم مثل هند و عراق و غیره نرخ رشد جمعیت بیشتر از چین و کره و ژاپن هست. تو هند که اگه طرف بمیره هم باید ازدواج کنه بعد خاکش کنن. یه راه حل خوب برای این کشورها اینکه بیان از کشور هند کیلویی بچه وارد کنن تا با مشکل کمبود جمعیت مواجه نشن.
خب شما اشتباه میکنی. اول از همه از منظر بیولوژیکی هرجایی که درگیری هست بشر بیشتر دنبال بقا هست. بقا با تولید مثل امتداد میابه. کشورهای غربی به ثبات و صلح و عدم دغدغه رسیدن. به همین دلیلی که گفتم دنبال بقا نیستن. چون خطری بقای اونا رو تهدید نمیکنه.
خیلی اوقات خوندیم شنیدیم چرا مردمی که تو کشورای بحران زده هستن تولید مثلشون بیشتره.
خب دلیلش همینیه که گفتم. بروز بحران و خطر و تهدید بقا و سپس بشر و انسانهایی که دارای قدمت چند میلیون ساله هستن با تولید مثل دنبال بقا هستن. حتی چند سال پیش تو ازمایشات یادمه جلبکهای تک سلولی در شرائط تنش گرمی اب بیشتر تولید تکثیر شدن. مقاله شو تو اینترنت خونده بودم. بعدم کاهش جمعیت فقط تو کشورای غربی با اقتصاد عالی نیست. پرتغال صربستان کشورای بالکان گرجستان یونان اوکراین کرواسی رومانی بلغارستان ونزوئلا لاتیوا ایتالیا همشون با کاهش جمعیت مواجه هستن اونم با نرخ بالا.
اما سه کشور سنگاپور کره جنوبی و ژاپن بیشترین نرخ کاهش جمعیت تو دنیا رو دارن.
اما کشورای دنیا اومدن باهم جمع شدن یه منطقه رو تشکیل دادن که توش مثلا مالیات مهاجرت حرکت انسانی شغل ازاده. مثل امریکا. اروپا و منطقه اسیای شرقی. یکی از مهمترین دلیلش اینه بعضی کشورا تو این مناطق شدیدا جمعیتشون کاهش داشته و با این اتحادیه ها دارن باهاش مقابله میکنن. مثلا تو اسیای شرقی کره جنوبی ژاپن مالزی اندونزی سنگاپور به یه توافقاتی دارن میرسن که از اندونزی یا مالزی طرف بدونه ویزا میتونه بره کره جنوبی و زندگی کنه کار کنه. و ژاپن خیلی وقته این کار رو میکنه. اندونزی و مالزی جمعیت مهاجر زیادی تو ژاپن دارن.
اما مهترین دلیل کاهش جمعیت تو کشورهای غربی شهرنشینی هست. شهرنشینی اصولا همیشه گرونه. زمین مساحتش کمه تقاضای زمین و خونه بالاست. پس مسکن گرونه. تو کشور خودمون که هیچی. اما تو کشورای غربی شهرنشینی حتی به معنی مالیات بیشتره. نگهداری و شهرنشینی برا شهرداریها گرونه. با مالیات تامین میشه. پس طرف وقتی شهر نشینه پول کمتری داره و بچه اوردن هم هزینه داره. پس بی خیال بچه اوردن میشه. برا همین تو غرب خیلی وقته اومدن دست به ساخت مناطق مسکونی شهرک نشینی خارج شهر زدن. اینطوری مناطق مسکونی شهرکی رو ایجاد کردن تا ارزون باشه و اتفاقا نتیجه داده و نرخ بچه اوری یا فرزنداوری تو شهرکهای خارج شهر تو غرب بیشتره.
دلیل دوم هم تساوی حقوق زنان هست. بچه رو مرد نمیاره. زن میاره. و در مقابل زنها برا بچه اوری نه تنها تشویق نشدن بلکه حتی سرکوب شدن. مثلا تو کشور خودمون خیلیا میگن زن بچه بیار نگهدار کارت همینه.
و حتی بچه اوری و مادر شدن یه جور نگاه به پایین هست. مرد خوبه زن بده.
اما تو طبیعت ببینین شیر ماده قوی تره. کلا ماده ها قوی تر بهتر سالم تر و قدرتمندتر از نرها هستن. اما بشر با سرکوب زن حتی ساده ترین بنیان طبیعتو زیر پا گذاشته. و حتی تو بیماریها یک زن یا جنس مونث بهتر دوام میاره. بیشتر عمر میکنه. چون تو طبیعت همیشه ماده ها بهتر بودن و هستن.
با تساوی حقوق زنان و چون زن برا بچه اوری تشویق نشده و حتی دستمزد و حقوقشو نگرفته طرف دیگه بچه نمیاره. برا همین کشورهای غربی خیلی وقته فهمیدن و حق واقعی بچه اوری رو به زنها میدن. خیلیها فکر میکنن این پول یا مشوقهایی که دولتهای غربی برا بچه اوری میدن یه امتیاز هست. اما در حقیقت حقوق هست. حقوق اون زن چون زحمت کشیده بچه اورده. سختیشو کشیده و میکشه. این بچه جامعه رو میسازه. پس باید حقوقشو جامعه بده.
سومین عامل دین هست. هرچه کشورها بیشتر مذهبی هستن بچه اوری بیشتره. چون یکی از سفارشهای هر دینی این بوده که بچه زیااد بیارن. کره جنوبی مثلا یکی از کشوراییه که بالاترین امار بیخدایی رو داره.
منظور از دین همون دینهای سنتی هست نه جدید.
کاش حالا که شرایطشون اینجوریه پناهنده میگرفتن
کلی سوریه ای .افعانستانی.عراقی و حتی ایرانی حاضرن برن کره برای کار.زندگی یا تحصیل
به نفع هردو طرف هس واقعن
ژاپن که ۳ سال پیشا یه قانون جنجالی رو تصویب کرد کارگر متخصص از خارج بیارن.
بدبختی اینه ژاپن تو این قانون تصویب کردن از ایران و ترکیه کارگر متخصص نیارن.
![پهپاد هایپرسونیک MD-19 چین می‌تواند روی باند فرود بیاید [تماشا کنید]](https://static.digiato.com/digiato/2024/12/666-6-388x462.jpg)
جالبه که این کشورها همه‌شون اقتصاد خیلی قوی دارن. اما تو کشور ما یا کشور های جها سوم مثل هند و عراق و غیره نرخ رشد جمعیت بیشتر از چین و کره و ژاپن هست. تو هند که اگه طرف بمیره هم باید ازدواج کنه بعد خاکش کنن. یه راه حل خوب برای این کشورها اینکه بیان از کشور هند کیلویی بچه وارد کنن تا با مشکل کمبود جمعیت مواجه نشن.
هند؟
حاظرم از افریقا انسان وارد کنم از هند خیر.
باورت میشه هند تحصیلی رفتم یه ترم موندم بعدش به لقایش بخشیدم؟
اگه کره و آمریکا اقتصادشون انقدر قویه و کشورهای خوبی هستند ، چرا مردمشون نمیتونند بچه دار بشن ؟؟؟
قدیمی ها خوب می‌گفتند که آواز دهل از دور خوش است …
خب شما اشتباه میکنی. اول از همه از منظر بیولوژیکی هرجایی که درگیری هست بشر بیشتر دنبال بقا هست. بقا با تولید مثل امتداد میابه. کشورهای غربی به ثبات و صلح و عدم دغدغه رسیدن. به همین دلیلی که گفتم دنبال بقا نیستن. چون خطری بقای اونا رو تهدید نمیکنه.
خیلی اوقات خوندیم شنیدیم چرا مردمی که تو کشورای بحران زده هستن تولید مثلشون بیشتره.
خب دلیلش همینیه که گفتم. بروز بحران و خطر و تهدید بقا و سپس بشر و انسانهایی که دارای قدمت چند میلیون ساله هستن با تولید مثل دنبال بقا هستن. حتی چند سال پیش تو ازمایشات یادمه جلبکهای تک سلولی در شرائط تنش گرمی اب بیشتر تولید تکثیر شدن. مقاله شو تو اینترنت خونده بودم. بعدم کاهش جمعیت فقط تو کشورای غربی با اقتصاد عالی نیست. پرتغال صربستان کشورای بالکان گرجستان یونان اوکراین کرواسی رومانی بلغارستان ونزوئلا لاتیوا ایتالیا همشون با کاهش جمعیت مواجه هستن اونم با نرخ بالا.
اما سه کشور سنگاپور کره جنوبی و ژاپن بیشترین نرخ کاهش جمعیت تو دنیا رو دارن.
اما کشورای دنیا اومدن باهم جمع شدن یه منطقه رو تشکیل دادن که توش مثلا مالیات مهاجرت حرکت انسانی شغل ازاده. مثل امریکا. اروپا و منطقه اسیای شرقی. یکی از مهمترین دلیلش اینه بعضی کشورا تو این مناطق شدیدا جمعیتشون کاهش داشته و با این اتحادیه ها دارن باهاش مقابله میکنن. مثلا تو اسیای شرقی کره جنوبی ژاپن مالزی اندونزی سنگاپور به یه توافقاتی دارن میرسن که از اندونزی یا مالزی طرف بدونه ویزا میتونه بره کره جنوبی و زندگی کنه کار کنه. و ژاپن خیلی وقته این کار رو میکنه. اندونزی و مالزی جمعیت مهاجر زیادی تو ژاپن دارن.
اما مهترین دلیل کاهش جمعیت تو کشورهای غربی شهرنشینی هست. شهرنشینی اصولا همیشه گرونه. زمین مساحتش کمه تقاضای زمین و خونه بالاست. پس مسکن گرونه. تو کشور خودمون که هیچی. اما تو کشورای غربی شهرنشینی حتی به معنی مالیات بیشتره. نگهداری و شهرنشینی برا شهرداریها گرونه. با مالیات تامین میشه. پس طرف وقتی شهر نشینه پول کمتری داره و بچه اوردن هم هزینه داره. پس بی خیال بچه اوردن میشه. برا همین تو غرب خیلی وقته اومدن دست به ساخت مناطق مسکونی شهرک نشینی خارج شهر زدن. اینطوری مناطق مسکونی شهرکی رو ایجاد کردن تا ارزون باشه و اتفاقا نتیجه داده و نرخ بچه اوری یا فرزنداوری تو شهرکهای خارج شهر تو غرب بیشتره.
دلیل دوم هم تساوی حقوق زنان هست. بچه رو مرد نمیاره. زن میاره. و در مقابل زنها برا بچه اوری نه تنها تشویق نشدن بلکه حتی سرکوب شدن. مثلا تو کشور خودمون خیلیا میگن زن بچه بیار نگهدار کارت همینه.
و حتی بچه اوری و مادر شدن یه جور نگاه به پایین هست. مرد خوبه زن بده.
اما تو طبیعت ببینین شیر ماده قوی تره. کلا ماده ها قوی تر بهتر سالم تر و قدرتمندتر از نرها هستن. اما بشر با سرکوب زن حتی ساده ترین بنیان طبیعتو زیر پا گذاشته. و حتی تو بیماریها یک زن یا جنس مونث بهتر دوام میاره. بیشتر عمر میکنه. چون تو طبیعت همیشه ماده ها بهتر بودن و هستن.
با تساوی حقوق زنان و چون زن برا بچه اوری تشویق نشده و حتی دستمزد و حقوقشو نگرفته طرف دیگه بچه نمیاره. برا همین کشورهای غربی خیلی وقته فهمیدن و حق واقعی بچه اوری رو به زنها میدن. خیلیها فکر میکنن این پول یا مشوقهایی که دولتهای غربی برا بچه اوری میدن یه امتیاز هست. اما در حقیقت حقوق هست. حقوق اون زن چون زحمت کشیده بچه اورده. سختیشو کشیده و میکشه. این بچه جامعه رو میسازه. پس باید حقوقشو جامعه بده.
سومین عامل دین هست. هرچه کشورها بیشتر مذهبی هستن بچه اوری بیشتره. چون یکی از سفارشهای هر دینی این بوده که بچه زیااد بیارن. کره جنوبی مثلا یکی از کشوراییه که بالاترین امار بیخدایی رو داره.
منظور از دین همون دینهای سنتی هست نه جدید.
داداش دمت گرم اینقدر تحقیق کردی ولی این گوسفندا فقط بلدن صدا کنن و قابلیت مکالمه با یه انسان عادی رو ندارن
سلام دوستان برای باروری جمعیت تنها یک علت نمی توان تصور کرد الان مشکل اصلی در ازدواج مثلا در ژاپن خانم مجرد بسیار که به سن ناباروری میرسن
کاش حالا که شرایطشون اینجوریه پناهنده میگرفتن
کلی سوریه ای .افعانستانی.عراقی و حتی ایرانی حاضرن برن کره برای کار.زندگی یا تحصیل
به نفع هردو طرف هس واقعن
ژاپن که ۳ سال پیشا یه قانون جنجالی رو تصویب کرد کارگر متخصص از خارج بیارن.
بدبختی اینه ژاپن تو این قانون تصویب کردن از ایران و ترکیه کارگر متخصص نیارن.