۱۰ فیلم ترسناکی که حس تماشای یک مستند وحشتناک واقعی را در شما ایجاد می کنند

در طول تاریخ سینما، فیلم های ترسناک منبع بزرگی از کابوس برای سینماروها بوده اند. نه تنها این فیلم ها باعث شده اند از بسته بودن در خانه هایمان مطمئن شویم مبادا که یک قاتل ماسک دار در نیمه شب به زور وارد شود و ما را نسبت به اتفاقات ماوراء الطبیعه آگاه کرده اند، بلکه فیلم های ترسناک در مرکز وحشت های اخلاقی و رسوایی های بی شماری بوده اند. اما همه ما می توانیم با خیالی آسوده به تماشای این فیلم های ژانر وحشت بنشینیم زیرا می دانیم که داستان اکثر این فیلم ها واقعیت خارجی ندارند. همانند بسیاری دیگر از آثار هنری، الهام گرفتن برای بسیاری از فیلم های ترسناک محبوب ما در واقعیت ریشه دارد. اگر چه این فیلم ها مدعی هستند که بر اساس اتفاقات واقعی ساخته شده اند، می دانیم که بسیاری از جزییاتی که در این فیلم ها به نمایش در می آید تغییر کرده و رمانتیک سازی شده اند تا نتیجه پایانی دراماتیک تر از واقعیت باشد. با این وجود برخی فیلم های ترسناک هستند که بیشتر از دیگر فیلم ها باورپذیر و واقعی جلوه کنند. در ادامه این مطلب می خواهیم شما را با ۱۰ فیلم ترسناکی آشنا کنیم که به شدت واقعی جلوه می کنند.

۱۰- The Exorcist

فیلم The Exorcist نه تنها اولین و یکی از معدود فیلم های ژانر وحشت بود که موفق به کسب جایزه اسکار شد بلکه به عنوان یکی از ترسناک ترین فیلم های تاریخ ژانر وحشت نیز شناخته می شود. همه می دانیم که این فیلم در مورد دختر بچه ای است که توسط شیطان تسخیر شده و داستان آن از رمانی به همین نام نوشته ویلیام پیتر بلتی اقتباس شده است. اما چیزی که شاید ندانید این است که این فیلم به شکلی از یک اتفاق واقعی الهام گرفته شده است و آن عملیات جن گیری یک پسربچه به نام رولاند داو است. داستان واقعی در سال ۱۹۴۹ در مریلند رخ داده است و بر اساس آن خاله این پسربچه او را در عملیات احضار ارواح به کار گرفت.

بعد از مرگ خاله، خانواده او متوجه اتفاقات ماوراءالطبیعه حول پسر خود شدند، مانند صداهای خراش مانند از زیر کفپوش خانه و خراش هایی که زیر ملافه او دیده می شد. حتی ادعا شده که کلمات و جملاتی به شکل خراشیدگی روی بدن این کودک دیده می شد و بعد از آن بود که کشیش ها برای جن گیری فرا خوانده شدند. چه ماجرای جن زدگی رولاند را باور کنید و چه افسانه بدانید، بسیاری دردسرها و مشکلات ماوراءالطبیعه هنگام تولید فیلم رخ داد که بیش از پیش به وحشت های واقعی The Exorcist افزود.

۹- The Conjuring

فیلم The Conjuring ساخته جیمز وان که آغازگر فرانچایزی مرتبط از فیلم های ترسناک بود، همان داستان آشنای خانه تسخیر شده را گرفته و آن را به یک شاهکار به شدت ترسناک در سینمای ژانر وحشت مدرن تبدیل می کند. مانند بسیاری از دیگر فیلم هایی که با عنوان دنیای The Conjuring شناخته می شوند، این فیلم بر اساس موارد ترسناک بسیاری که توسط اد و لورین وارن به عنوان دو محقق شناخته شده عرصه اتفاقات ماوراءالطبیعه مورد بررسی قرار گرفته بودند ساخته شد. اولین فیلم این مجموعه بر اساس اتفاقی در رود آیلند در سال ۱۹۷۱ ساخته شد، جایی که خانواده پرون وارد یک خانه مزرعه ای خاص شدند.

از شانس بد این خانواده، این خانه هنوز محل زندگی ارواح ساکنان قبلی، باثشباها، بود، خانواده ای ظاهراً شیطان پرست که با مرگ یک کودک مرتبط بودند. فیلم The Conjuring که به خاطر تصویرسازی به شدت ترسناک از اتفاقات ماوراءالطبیعه مورد استقبال قرار گرفت، بسیار ترسناک تر می شود وقتی می فهمید که لورین وارن واقعاً به عنوان مشاور فیلم حضور داشت و مدعی شده که به جیمز وان اجازه نداده تصویری بیش از حد دراماتیک از روایت های او داشته باشد. جدای از تغییرات کوچک در جزییات داستان، این فیلم ظاهراً تصویری واقعی از اتفاقاتی بوده که لورین وارن و شوهرش در واقعیت تجربه کرده اند.

۸- The Rite

فیلم The Rite به عنوان یک فیلم ترسناک ماوراءالطبیعه دیگر از هالیوود که به شدت بر مبنای واقعیت ساخته شده، در واقع بر اساس رمانی نوشته مت باگلیو به نام The Rite: The Making Of A Modern Exorcist ساخته شده که خود از روایت دست اول پدر گری توماس گرفته شده است. این فیلم به روایت دوران آموزشی یک کشیش شکاک به نام مایکل کواک در حوزه جن گیری در رم تحت رهبری پدر لوکاس تروانت را روایت می کند که در این زمینه بسیار باتجربه و کهنه کار بود. اگر چه این فیلم با نقدهای منفی منتقدان و عدم استقبال سینماروها مواجه شد که علیرغم ستایش بازی آنتونی هاپکینز نسبت به سرعت نامناسب داستان و عناصر ترسناک بی مزه آن انتقاد داشتند، اما فیلم مایکل هفستروم مورد استقبال کلیسای کاتولیک و خود پدر توماس قرار گرفت که ایمان به جن گیری را به تصویر کشیده بود.

برای افزودن اعتباری بیشتر به اتفاقات فیلم، پدر توماس به عنوان مشاور در ساخت فیلم مشارکت داشته و در ساخت سکانس های جن گیری به بازیگران و تهیه کنندگان فیلم کمک کرد تا تصویری واقعی تر از جن گیری ها بسازند، هر چند خود تایید کرده این داستان، روایتی بسیار آبکی از واقعیت هایی است که وی تجربه کرده است. به لطف بازی خیره کننده هاپکینز، سکانس جن گیری این فیلم به شدت ترسناک است و اگر صحبت های پدر توماس را بپذیریم، The Rite بسیار ترسناک تر از چیزی خواهد شد که می بینیم.

۷- Faces Of Death

یک روش مطمئن برای شوکه کردن مخاطبان در فیلم های ترسناک این است که مرز بین واقعیت و افسانه را مخدوش کرد و فیلمی که این کار را به شدیدترین و بهترین شکل ممکن انجام می دهد فیلم Faces Of Death ساخته جان آلن شوارتز در سال ۱۹۷۸ است. این فیلم ترسناک مربوط به فرقه های مذهبی که از فیلم های موسوم به موندو (Mondo) دوران خود الهام گرفته است، با یک معرفی از دکتر فرانسیس بی گراس آغاز می شود که در آن به مخاطب می گوید وی کتابخانه ای از چهره های فراوان مرگ از سراسر جهان تشکیل داده است. از اینجا به بعد است که مجموعه ای ترسناک از کلیپ های به شدت خشن آغاز می شود. از مردی که با برق اعدام می شود تا حمله کروکودیل و سقوط هواپیما، فیلم Faces Of Death چنان ترسناک بود که در بسیاری از کشورها انتشار آن ممنوع شده و منجر به یک شکایت حقوقی نیز شد.

این فیلم که به سبک مستند ساخته شده باعث شد بسیاری از مخاطبان فکر کنند چیزهایی که می بینند واقعیت دارد. اما اگر چه برخی از تصاویر منتشر شده در این فیلم واقعی هستند (برای مثال سانحه سقوط هواپیما) اما بخش زیادی از آن جعلی است، به ویژه سکانس مشهور کشته و خورده شدن میمون. جدای از واقعی بودن یا نبودن آن، فیلم Faces Of Death از آن دسته فیلم های ترسناک است که تماشای آن دشوار است.

۶- Wolf Creek

از خشونت و ماهیت سادیستی فیلم هایی مانند The Texas Chainsaw Massacre و The Hills Have Eyes، داستان بسیاری از فیلم های ترسناک در مکان های روستایی و دوردست در حاشیه های تمدن بشری رخ می دهند، جایی که کسی نمی تواند به داد شما برسد. از این رو چه جایی بهتر از مناطق دورافتاده و خالی از تمدن استرالیا برای ساخت یک فیلم به شدت ترسناک؟ و این دقیقاً همان جایی است که فیلم اسلشر استرالیایی Wolf Creek ما را به آنجا می برد. به کارگردانی و نویسندگی گرگ مک لین، این فیلم بحث برانگیز در مورد گروهی از کوهنوردان است که توسط یک قاتل سریالی کاریزماتیک به نام میک تیلور فریب خورده، ربوده شده و به شکلی هولناک شکنجه می شوند، بعد از آنکه اتومبیلشان در وسط ناکجاآباد خراب می شود.

این فیلم که با عنوان «بر اساس یک داستان واقعی» منتشر شد، تصویری تاریک و به شدت ترسناک از ماجراها ارائه می دهد که همراه با جزییات جنایی واقعی خود یک حس ناخوشایند راست نمایی و باورپذیری از خشونت برای مخاطب ایجاد می کند. اگر چه داستان فیلم تماماً ساختگی است، اما مک لین در ساخت این روایت از ماجرای واقعی دو قاتل استرالیایی به نام های بردلی جان مرداک و ایوان میلات استفاده کرده است که کاملاً یک فیلم متفاوت استرالیایی است و به بررسی چیزی می پردازد که گیر افتادن در طبیعت وحشی می تواند در پی داشته باشد، چیزی که به هیچ وجه نمی خواهید تجربه اش را داشته باشید.

۵- The Strangers

اولین فیلم برایان برتینو با نام The Strangers با پرداختن به ترس جهانی از خطر افراد غریبه، به مخاطبان خود نشان می دهد که حتی خانه شخصی مان نیز می تواند مکانی برای خشونت علیه ما باشد. برخلاف دیگر فیلم های مربوط به تعرض خانگی مانند Funny Games, Hush و Them، وحشت و ترس موجود در The Strangers از سادگی و طبیعی بودنش است. هیچ فضای ملتهبی در فیلم وجود ندارد، نه خشونت شدیدی و نه تکنیک های فیلمسازی پرزرق و برق و پیچیده؛ تمام چیزی که می بینیم زوجی تنها در یک خانه بزرگ است که قربانی گروهی غریبه ماسک دار می شوند که آن ها را تنها به این دلیل شکنجه می کنند که «خانه بوده اند» و این تنها دلیل شخصیت های منفی برای شکنجه این زوج است.

این تصویرسازی تماماً نهیلیستی از بی معنایی خشونت مورد نقدهای دوستانه منتقدان قرار نگرفت اما حادثه ترسناک واقعی که می تواند برای هر کسی رخ دهد را به مخاطب نشان می دهد. به منظور واقعی تر کردن اتفاقات فیلم، برتینو از قتل شارون تیت توسط خانواده مانسون در کنار خاطرات کودکی سارقان که به شکل تصادفی در خانه ها را زده و اگر کسی خانه نباشد وارد آن می شوند، استفاده می کند. بعد از تماشای این فیلم هر شب قفل در حیاط خود را برای اطمینان از بسته بودن در بررسی خواهید کرد.

۴- Ghostwatch

اگر چه نمی توان این یکی را یک فیلم واقعی دانست، Ghostwatch اما یک نمونه بی نقص از واقعی جلوه کردن بیش از حد یک داستان ترسناک برای مخاطب است. این برنامه ویژه هالووین که در سال ۱۹۹۲ در بی بی سی منتشر شد، یک برنامه دراماتیزه شده است که در قالب روایت مستقیم یک گروه خبرنگار که به یک خانه در مناطق روستایی سر می زنند به تصویر کشیده می شود، خانه ای که گفته می شود توسط یک روح خبیث به نام پایپس تسخیر شده است. در شرایطی که از بینندگان خواسته می شود تجربیات ماوراءالطبیعه اطراف خود را گزارش کنند و اتفاقات درون خانه مرموز بیش از پیش ترسناک می شود، اوج ترس در فیلم به مرحله ای تازه می رسد زمانی که فاش می شود ارواح شیطانی در خانه کسانی که تماشاگر این برنامه هستند آزاد شده است.

علیرغم اینکه فیلم Ghostwatch هفته ها قبل از انتشار ضبط شده بود و به عنوان یک درام پخش می شد، هزاران بیننده باور داشتند چیزی که می بینند واقعیت دارد. در نتیجه بی بی سی مدعی شد که بیش از ۳۰,۰۰۰ تماس از تماشاگران وحشت زده و ناراضی دریافت کرده است. بدین ترتیب پخش دوباره این فیلم به مدت یک دهه ممنوع شده و دیگر از تلویزیون بریتانیا نیز پخش نشد. حتی یک مورد خودکشی نیز پس از تماشای این فیلم رخ داد که در آن ظاهراً یک نوجوان پس از تماشای Ghostwatch دست به خودکشی زده بود.

۳- Cannibal Holocaust

به عنوان یکی از حال بهم زن ترین و بدنام ترین فیلم های ژانر وحشت، فیلم Cannibal Holocaust ساخته روجرو دئوداتو یک فیلم پر از خشونت و انحراف برهنه است که در آن یک مردم شناس در جستجوی یک گروه فیلمسازی گمشده به منطقه ای دوردست در دل جنگل های آمازون سفر می کند. اما بعد از پیدا کردن بقایای این افراد و فیلم گرفته شده توسط آن ها، این مردم شناس با شقاوت و بیرحمی تیم فیلمسازی نسبت به مردم محلی مواجه می شود. این فیلم چنان نفرت انگیز بود که تنها بعد از ۱۰ روز اکران، کارگردان آن به ترویج پلیدی و حتی قتل نیز متهم شد، پس از آنکه یک مجله فرانسوی مدعی شد برخی از مرگ های ترسناک فیلم واقعی هستند.

در حالی که بسیاری از اتفاقات ترسناکی که در فیلم رخ می دهد غیرواقعی هستند، برخی از وحشیگری هایی که در فیلم به نمایش در می آیند واقعی بودند. سکانس مثله کردن و شکم دریدن لاکپشت و دیگر حیوانات واقعی بوده و کارگردان نیز به همین شکل رفتاری بیرحمانه و خشن با بازیگران و مردمان بومی در طول دوران ساخت فیلم داشت. در یکی از سکانس ها وی آنقدر سر یکی از بازیگران فریاد زد تا وی رضایت داد آن را بازی کند و یکی دیگر از بازیگران نیز به اضطراب شدید دچار شد. همچنین وی برخی از مردمان بومی را وادار کرد بدون دریافت خسارت و رعایت دستورالعمل های ایمنی، یکی از آلونک های خود را به آتش بکشند.

۲- Guinea Pig 2: Flower Of Flesh And Blood

هر فیلم ترسناکی که تحت عنوان «شکنجه» بازاریابی می شود با موجی از تنفر و اعتراض همراه شده است. از سری فیلم های Saw و Hostel گرفته تا Grotesque و Borderlands، این فیلم ها پر از خونریزی می توانند سخت ترین گزینه ها حتی برای افراد کهنه کار در تماشای ژانر وحشت باشند، هر چند دستکم می دانید که این شکنجه و کشتاری که می بینید ساختگی است. در مورد فیلم کوتاه ژاپنی Guinea Pig 2: Flower Of Flesh And Blood ساخته سال ۱۹۸۵ اما بسیاری باور کرده بودند که اتفاقات فیلم و شکنجه های آن مستند و واقعی است. این دنباله که توسط مانگا نویس ژاپنی ژانر وحشت، هیدشی هینو، ساخته شد، در مورد مردی در لباس سامورایی است که یک زن بی نام را ربوده و به شکلی خاص مثله می کند.

در حالی که فیلم همانند دیگر فیلم های این فرانچایز به خاطر خونریزی و کشتار واقع گرایانه اش شناخته می شود، این دنباله بیشتر به این خاطر مشهور شد که چارلی شین، بازیگر سرشناس هالیوودی، واقعیت آن را باور کرده بود. گفته می شود شین یک کپی از این فیلم را در سال ۱۹۹۱ از کریس گور، منتقد سینمایی، دریافت کرده و بلافاصله بعد از تماشا، چنان تحت تاثیر تصاویر شبه واقعی و مستند گونه فیلم قرار گرفته بود که موضوع را به اف بی آی اطلاع داد.

۱- The Blair Witch Project

به عنوان فیلمی که باعث شهرت ژانر فرعی ویدیو پیدا شده در ژانر وحشت شده و میلیون ها نفر را از قدم گذاشتن در جنگل بیزار کرد، فیلم The Blair Witch Project داستان ترسناک گروهی از دانشجویان فیلمسازی است که در هنگام ساخت یک مستند در مورد جادوگر بلر معروف که گفته می شود در این منطقه ساکن است، در جنگل گم می شوند. نام این فیلم در تاریخ ژانر وحشت به خاطر اینکه باعث شده بود مخاطبان فکر کنند همه چیز واقعی و مستند است، ثبت شد. این فیلم در قالب ویدیویی روایت می شود که بعد از ناپدید شدن سه شخصیت اصلی فیلم پیدا می شود و با استفاده از تکنیک های هوشمندانه فیلمسازی و بازاریابی بین رسانه ای جایگاه یک فیلم افسانه ای را در ژانر وحشت پیدا کرد.

نه تنها سازندگان این فیلم، دانیل میریک و ادواردو سانچز، حسی باورپذیر از واقعیت گرایی را از طریق تکنیک های کم هزینه سینمایی مانند فیلمبرداری توسط خود بازیگران ایجاد کردند، بلکه با راه اندازی یک وبسایت جعلی حاوی ویدیوهای شبه خبری و مصاحبه ها در مورد دانشجویان گمشده و بررسی این ماجرا، از ظهور اینترنت نیز برای در نوردیدن مرز بین واقعیت و افسانه استفاده کردند. همچنین پوسترهایی در مورد گم شدن دانشجویان به تصویر کشیده در فیلم، پیش از اکران The Blair Witch Project در فستیوال ساندنس نیز تهیه و توزیع شده بود. این برنامه ریزی خیلی خوب عمل کرده و خانواده های بازیگران فیلم پیام های همدردی بسیاری از کسانی که فیلم را تماشا کرده بودند دریافت کردند. برخی از بینندگان این فیلم حتی امروزه نیز فکر می کنند که اتفاقات به تصویر کشیده در فیلم واقعی هستند.

بیشتر بخوانید: ۱۰ فیلم به شدت ترسناکی که بعد از تماشایشان دیگر قادر به خوابیدن نخواهید بود