خواب ما بر نحوه راه رفتن مان هم اثر می گذارد

اگر کمبود خواب دارید – مشکلی که این روزها بیشتر افراد به آن گرفتارند – احتمالاً با آثار آن بر جسم و روان تان آشنا هستید. دائماً خواب آلوده اید و خمیازه می کشید، شاید سردرد هم داشته باشید و هر چیز ساده ای می تواند شما را مضطرب، بدخلق یا افسرده کند.

به این فهرست می توانید تزلزل در راه رفتن را هم اضافه کنید. تحقیق جدید زوایای تازه ای از ارتباط میان کمبود خواب با نحوه راه رفتن را روشن ساخته است. در حقیقت، کمبود خواب می تواند بر توانایی ما در راه رفتن، خودداری از موانع و حفظ تعادل خود اثر بگذارد.

دانشمندان می گویند نتایج تحقیقات آن ها نشان می دهد راه رفتن یک فرآیند خودکار نیست و کمبود خواب می تواند بر روی آن اثر بگذارد.

ما باید ۸ ساعت خواب شبانه داشته باشیم اما اگر امکانش را نداشته باشیم باید تا جایی که بشود این کمبود را به طور منظم جبران کنیم.

راه رفتن عمل چندان خودکاری نیست

دانشمندان در گذشته تصور می کردند راه رفتن یک فرآیند کاملاً خودکار است به اینصورت که ما خودمان را به سمتی که می خواهیم برویم راهنمایی می کنیم و بدن مان به طور خودکار با یک کمک شناختی کوچک، کنترل کار را در دست می گیرد.

اما این تحقیق جدید نشان داده اینگونه نیست. مغز ما به نشانه های بصری یا شنیداری ای که بر سر راه ما قرار می گیرند، واکنش نشان می دهد و با کم و زیاد کردن سرعت مان، در صورت لزوم، راه رفتن ما را تنظیم می کند. مثلاً ممکن است بدون آنکه خودمان متوجه شویم طوری راه رفتن مان را تنظیم کنیم که با چیز خاصی برخورد نکنیم.

به گفته ی دانشمندان، راه رفتن ما بسیار متأثر از مغز ما است.

افراد بزرگسال برای دستیابی به بالاترین توان مغزی خود باید دست کم ۷ ساعت خواب شبانه داشته باشند. کودکان مدرسه ای به ۹ تا ۱۲ ساعت خواب و نوجوان ها هم به ۸ تا ۱۰ ساعت خواب نیاز دارند.

این تحقیق جدید که در نشریه ی علمی Scientific Reports منتشر شده، بر روی دانشجویان دانشگاه سائوپائولوی برزیل صورت گرفته که از کمبود خواب مزمن رنج می بردند. به مدت ۱۴ روز یک دستگاه ترکر (Tracker) خواب به دانشجوها متصل شده بود تا مدت خواب و راه رفتن آن ها را ثبت کند. آن ها به طور متوسط ۶ ساعت خواب شبانه داشتند.

سپس پیش از یک آزمایش تردمیل از نیمی از آن ها خواسته شد یک شب تا صبح را بیدار بمانند. در این آزمایش آنها باید گام های خود را با ضربات یک مترونوم هماهنگ می کردند.

دانشمندان متوجه شدند کسانی که کمبود خواب شدید داشتند بیشتر دچار اشتباه می شدند. آن ها خارج از ریتم راه می رفتند، ضربات را از دست می دادند و در مجموع عملکرد بدتری داشتند.

جبران کمبود خواب به مثابه یک اقدام ایمنی

با این حال، دانشجویانی که سعی کرده بودند کمبود خواب خود را با خوابیدن در تعطیلات آخر هفته جبران کنند، عملکرد اندک بهتری در آزمایش تردمیل داشتند.

البته اغلب کارشناسان حوزه ی خواب این روش را توصیه نمی کنند. تحقیقات نشان داده تغییر ساعت خواب و بیداری همیشگی خود تا ۹۰ دقیقه، احتمال حمله قلبی یا ابتلا به بیماری قلبی را به میزان چشمگیری افزایش می دهد.

با این حال، این تحقیق جدید پیام مهمی در خصوص نیاز به داشتن خواب کافی دارد، به خصوص برای کسانی که در مشاغلی فعالیت دارند که شب کار هستند یا تزلزل در راه رفتن ممکن است خطرناک باشد.

به همین دلیل دانشمندان جبران کمبود خواب را امر مهمی می دانند. مثلاً کسانی مانند کارگردان شیفت شب، کادر درمان و برخی پرسنل نظامی که از کمبود خواب مزمن رنج می برند، با جبران منظم این کمبود ممکن است کنترل بهتری بر روی راه رفتن خود داشته باشند.