ایزیدور و ایدا استراوس در ۱۰ آوریل ۱۹۱۲ سوار کشتی تایتانیک و رهسپار نیویورک سیتی شدند. این کشتی که قرار بود غرق ناشدنی باشد، غرق شد و جانِ استراوس و خیلی دیگر از مسافران را گرفت. در این مطلب از Bright Side داستان واقعی این دو دلداده را با هم مرور می کنیم.
ایزیدور استراوس یک مرد ثروتمند خودساخته بود
او که در سال ۱۸۴۵ در باواریا به دنیا آمده بود، یک تاجر، سیاستمدار و یکی از صاحبان امریکایی و یهودی فروشگاه زنجیره ای میسیز بود. او در سال ۱۸۶۵ با برادرش نیتن به نیویورک مهاجرت و برای خودش در کسب و کار و سیاست نام و نشانی دست و پا کرد.
او در همان نیویورک، رُزالی ایدا بلان را ملاقات کرد. در ۱۸۶۶، ایزیدور یکی از شرکای عموی ایدا بود. آن ها همدیگر را دیدند و بعد از مدت کوتاهی عاشق و معشوق شدند. آن ها در سال ۱۸۷۱ ازدواج کرده و صاحب ۷ فرزند شدند. آن ها هر دو در بین مردم به مهربانی و نوع دوستی شهره بودند.
آن ها یک بلیط فرست کلاس برای سوار شدن بر تایتانیک رزرو کردند
سوار تاتانیک شدن، چیزی بود که دست تقدیر برایشان مقدر کرده بود. آن ها در حال بازدید از اروپا بودند که به خاطر یک اعتصاب ذغال سنگ در انگلیس مجبور شدند به ایالات متحده بازگردند. آن ها اتاق بزرگی که جا برای خودشان و خدمتکاران شان داشته باشد، رزرو کردند.
ایزیدور از خود فداکاری نشان داد
به گفته ی تاریخ، تایتانیک در تاریخ ۱۵ آوریل ۱۹۱۲ پس از برخورد با یک کوه یخ در اقیانوس اطلس شمالی غرق شد. کمی بعد از برخورد، ناخدای کشتی فرمان داد تا قایق های نجات را پر و فرآیند تخلیه را آغاز کنند.
قرار بر این شد که زن ها و بچه ها اول سوار شوند. به ایزیدور که یکی از ثروتمندترین سرنشینان کشتی بود پیشنهاد شد که سوار یکی از قایق ها شود اما او قبول نکرد چرا که هنوز زن ها و بچه های بسیاری مانده بودند که سوار قایق ها نشده بودند.
به ایدا یک جای مناسب در یکی از قایق های نجات داده شد اما او همسرش را تنها نگذاشت
به عنوان مسافر فرست کلاس، به ایدا برای ترک کشتی یک جای خیلی مناسب بر روی یکی از قایق های نجات پیشنهاد شد. اما این بانوی ۶۳ ساله لحظه ای که متوجه شد همسرش همراه او نخواهد بود، از قایق بیرون آمد.
با وجود تلاش های ماموران و ایزیدور برای متقاعد کردنش، او تنهایی سوار قایق نشد و گفت: «ما سال های سال با هم زندگی کرده ایم. هر جا تو بروی، من هم می روم.»
ایدا از خدمتکارش خواست تا به جای او سوار قایق شود. او همچنین پالتویی را به زن داد تا او را گرم نگه دارد و گفت: «تو به این بیش از من نیاز داری.» خدمتکار ایدا در میان نجات یافتگان بود. او پالتوی ایدا را با خود نگه داشت و بعدتر آن را به بچه های ایدا داد.
این زوج مسن تا لحظه ی آخر با هم ماندند
به گفته ی نوه ی نوه شان، «آخرین باری که آن ها دیده شدند، بر روی عرشه ایستاده و دست یکدیگر را چسبیده بودند و آرام انتظار می کشیدند.»
چیزی که به قطع می دانیم این است که آن ها جان شان را از دست دادند اما تا آخرین لحظه با هم ماندند. پس از غرق شدن کشتی تایتانیک، جسد ایزیدور پیدا شد و او را در قبرستان وودلان در برانکسِ نیویورک به خاک سپردند. جسد ایدا هرگز پیدا نشد اما به احترامش یادبودی تدارک دیدند و آن را به قبر ایزیدور متصل کردند.
بدون نظر