حالا اگر مردی تصمیم به پوشیدن پیراهن زنانه بگیرد بسیار خبرساز خواهد شد. اما حقیقت آن است که در گذشته بیشتر این مردها بودند که دامن و پیراهن می پوشیدند. پیشینه ی چیزهای دیگری مثل لگینگ و کفش پاشنه بلند هم پیچیده تر از آن چیزی است که ممکن است در نگاه اول به نظر رسد. بسیاری از چیزهایی که زمانی مردانه محسوب می شدند، حالا توسط زنان استفاده می شوند و عکس این موضوع هم می تواند صدق کند.
در ادامه از چیزهایی خواهیم گفت در گذشته مختص به جنسیت خاصی نبودند.
۱- تا قرن نوزدهم مردان دامن و پیراهن به تن می کردند
تا عصر رنسانس، هم مردان و هم زنان لباس های بلند و گشاد به تن می کردند. تونیک جزء اصلی پوشش مردان در آن دوره بود. در قرون چهاردهم و پانزدهم میلادی، دامن های مردانه بسیار کوتاه تر و کاربردی تر شدند و اغلب به همراه جوراب ساق بلند یا شلوارهای چسبان پوشیده می شدند. در اروپای غربی، پوشیدن دامن های کوتاه به خصوص در میان مردان ثروتمند و قدرتمند همچون پادشاهان و اشراف زادگان رایج بود.
۲- لویی چهاردهم، پادشاه فرانسه شیفته ی کفش پاشنه بلند بود
و به طور حتم تنها مردی هم نبود که اینگونه بود. در حقیقت، کفش های پاشنه بلند نماد سلطه و قدرت بودند. در دربار «پادشاه کفش های پاشنه بلند»، ارتفاع کفش های پاشنه بلندی که یک اشراف زاده به پا می کرد با میزان قدرتی که داشت مرتبط بود.
پیش از آن، اشراف زادگان مصری کفش پاشنه بلند به پا می کردند. این در تضاد با اقشار پایین تر بود که پابرهنه راه می رفتند. قصاب های مصری هم کفش پاشنه بلند می پوشیدند، گرچه در این مورد، بلند بودن پاشنه ی کفش ها هدف کاربردی تری داشت.
۳- در ابتدا زنان از کلاه شاپو استفاده می کردند
کلاه فدورا یا همان شاپو در ابتدا کلاهی زنانه بود. در اوایل قرن بیستم میلادی، فدورا میان زنان رایج بود، تا آنکه پرنس ادوارد، کوچک ترین فرزند ملکه انگلیس، در دهه ی ۱۹۲۰ تصمیم به استفاده از این کلاه گرفت. این کلاه بعداً در بسیاری از فیلم های قدیمی هالیوود مورد استفاده قرار گرفت و چیزی مردانه به حساب آمد.
۴- مردان هم در طول تاریخ آرایش داشته اند
فرعون های مصر با کشیدن خط چشم، بر روی چشم های خود تأکید می کردند. گرچه در خاورمیانه هم مردان و هم زنان معمولاً برای مراقبت از چشمان خود از سرمه استفاده می کردند، اما آرایش چشم مفصل مردان مصری کارکرد دیگری داشت که آن نشان دادن مقام و مرتبه ی خود بود. مردان ثروتمند در طول تاریخ نوعی آرایش داشتند، تا دوران ویکتوریایی که این کار به امری ناپسند و زننده تبدیل شد.
۵- در قرون هجدهم و نوزدهم میلادی مردان کرست به تن می کردند
گرچه ما معمولاً کرست را لباسی بسیار زنانه می دانیم که حالا دیگر اغلب زنان آن را به تن نمی کنند، اما در گذشته نمونه هایی از استفاده از این لباس در میان مردان هم وجود داشت. در قرون هجدهم و نوزدهم میلادی، مردان کرست را به پوشش خود اضافه کردند تا اندام شان باریک به نظر برسد. آن ها کرست را به همراه کت های چسبان به تن می کردند. مردان از کرست هایی که کارکرد پزشکی داشتند هم زیاد استفاده می کردند.
۶- هم مردان و هم زنان پیش از قرون وسطی شلوار به تن می کردند
در دوران باستان، بسیاری از زنان سرزمین های مختلف به دلایل کاربردی شلوار به تن می کردند. زنان اقوام دوره گرد اروپای غربی، مانند مردان شلوار به پا می کردند. تنها در دوران قرون وسطی، شلوار به تابویی برای زنان بدل شد. با آغاز قرن نوزدهم، شلوارها رفته رفته بار دیگر به جزئی از پوشش زنان تبدیل شدند.
۷- لگینگ و جوراب ساق بلند لباسی مردانه بودند
لگینگ را در ابتدا مردان در قرون وسطی به تن می کردند. این لباس برای استفاده ی هم روزمره و هم نظامی مناسب بود. بعدها، مردان دیگر لگینگ را با لباس های دامن مانند کوتاهی به تن می کردند و پوشیدن لگینگ یا جوراب ساق بلند به تنهایی برای هر دو جنس امری ناپسند محسوب می شد. از قرن نوزدهم بود که زنان پوشیدن لباسی شبیه به لگینگ را آغاز کردند.
۸- صورتی رنگی مردانه بود
از آنجایی که قرمز نماد قدرت و عشق بود و صورتی را نوعی قرمز کمرنگ می دانستند، این رنگ هم رنگی قدرتمند و مردانه تلقی می شد. گرچه هم مردان و هم زنان می توانستند صورتی به تن کنند، اما برای پسران و مردان جوان پسندیده تر شمرده می شد. در قرن نوزدهم، مردان شروع به پوشیدن رنگ های تیره تری کردند و صورتی به رنگی زنانه بدل شد.
۹- در ابتدا مردان از کیف دستی استفاده می کردند
در قرون وسطی و عصر رنسانس، مردان از کیف و کیسه برای نگهداری سکه، گیاهان دارویی، مواد غذایی و متعلقات شخصی استفاده می کردند. بعد از اضافه شدن جیب به لباس ها، نیاز به کیف کمتر و کمتر شد، اما مردان ثروتمند کماکان با خود کیف حمل می کردند تا مقام خود را نشان دهند.
۱۰- ساعت مچی چیزی زنانه بود
برخی مورخان معتقدند اولین ساعت مچی برای ملکه ی ناپلز در دهه ی ۱۸۰۰ میلادی ساخت شد. ظرف ۱۰۰ سال بعدی، بسیاری از زنان اشراف زاده از ساعت مچی استفاده می کردند، در حالی که مردان آن را چیزی زنانه می دانستند و کماکان ساعت های جیبی را ترجیح می دادند. از قرن نوزدهم بود که مردان شروع به استفاده از ساعت مچی کردند و بعد از آن ساعت مچی به سرعت به چیزی مردانه بدل شد. گرچه مدتی به آن «ساعت بندی» می گفتند تا زنانه تلقی نشود.
بدون نظر