فسیل یک هیولای دریایی ۱۷ متری در ایالت نوادای آمریکا کشف شده که در دوران اولیه ی دایناسورها می زیسته است.
این هیولای دریایی که گمان می رود یک ایکتیوسور (Ichthyosaur)، نوعی خزنده ی دریایی ماهی شکل، بوده باشد، خیلی زود به اندازه ای غول آسا رسیده بود. در حقیقت، تنها ۲/۵ میلیون سال طول کشیده بود تا این حیوان به این اندازه رسد. برای درک بهتر خوب است بدانید که نهنگ ها طی مدتی معادل ۹۰ درصد از پیشینه ی ۵۵ میلیون ساله ی خود به همان اندازه ی غول آسایی دست یافتند که ایکتیوسورها طی یک درصد از پیشینه ی ۱۵۰ میلیون ساله ی خود به آن رسیدند.
لارس اشمیتز، پژوهشگر ارشد و استادیار رشته ی زیست شناسی مؤسسه پژوهشی اسکریپس، درباره ی این فسیل گفت: «ما متوجه شدیم که ایکتیوسورها بسیار سریع تر از نهنگ ها غول پیکر شدند. به خصوص که این اتفاق در دوره ای رخ داده که دنیا داشت از یک انقراض ویرانگر بهبودی پیدا می کرد. یعنی در پایان دوره پرمین.»
اشمیتز همچنین این فسیل را امیدبخش و نشانه ی برگشت پذیری حیات دانست. او در اینباره گفت: «اگر شرایط محیطی مناسب باشد، روند تکامل می تواند بسیار سریع رخ دهد و زندگی می تواند به حالت عادی بازگردد.»
فسیل ایکتیوسور اولین بار در کجا کشف شد؟
محققان اولین بار در سال ۱۹۹۸ فسیل این ایکتیوسور را پیدا کردند. این فسیل در میان صخره های کوه اوگاستا در شمال غربی ایالت نوادای آمریکا کشف شد. اشمیتز در اینباره گفت: «فقط چند تا استخوان مهره لای سنگ ها مشخص بود. ولی معلوم بود حیوان بزرگی بوده.»
با این حال، بالاخره در سال ۲۰۱۵ و به کمک یک هلیکوپتر بود که محققان توانستند بقایای این ایکتیوسور را به طور کامل بیرون کشند. این فسیل از یک جمجمه، شانه و یک اندام الحاقی باله مانند تشکیل شده است. فسیل این ایکتیوسور در حال حاضر برای انجام بررسی در موزه تاریخ طبیعی لس آنجلس نگهداری می شود.
محققان پی بردند این فسیل متعلق به گونه ای به نام Cymbospondylus youngorum بوده است. به گفته ی آن ها این خزنده ی دریایی «بزرگ آرواره» ۲۴۷ میلیون سال قبل، در دوره ی تریاس می زیسته است. اشمیتز درباره ی این گونه گفت: «یک حیوان اژدها مانند را تصور کنید. با بدنی منعطف، بسیار طویل، به همراه دست و پا که بعداً تبدیل به باله شدند. دم بلندی هم داشته.»
این فسیل یک جمجمه ی ۲ متری نیز دارد. این موجود از قرار معلوم در اقیانوس پانتالاسا زندگی می کرده، یک اَبَر اقیانوس در حوالی سواحل غربی آمریکای شمالی. به گفته ی اشمیتز، این موجود احتمالاً از ایکتیوسورهای کوچک تر، ماهی ها و مرکب ماهی ها تغذیه می کرده است.
اعضای گونه ی Cymbospondylus youngorum تنها ۵ میلیون سال پس از «مرگ عظیم» می زیستند. مرگ عظیم به یک انقراض جمعی اطلاق می شود که ۲۵۲ میلیون سال قبل بر روی زمین رخ داد. این انقراض به دوره پرمین پایان داد و ۹۰ درصد از گونه های دنیا را از میان برد.
اشمیتز همچنین گفت: «این فسیل جدید گواهی است بر تبدیل سریع ایکتیوسورها به موجوداتی غول پیکر. برخلاف نهنگ ها که مسیر متفاوتی را در غول پیکر شدن طی کردند که مدت بیشتری به طول انجامید و به آن سرعت نبود.»
به گفته ی دیرینه شناسان، لین دلست و نیکولاس پاینسون، سرگذشت ایکتیوسورها به ما می گوید هیولاهای دریایی عضو ابدی اکوسیستم های آبی نیستند، امری که درسی ارزشمند برای ما در آنتروپوسن، آخرین دوره ی زمین شناسی که در آن به سر می بریم، دارد.
بدون نظر