بعد از هزار و اندی سال مردم تازه دارند می فهمند که چرا کلاه های زمستانی منگوله دارند. به گزارش Mirror، این پارچه های نرم و پَرمانند همیشه کاربردهای تزئینی نداشته اند و حالا مردم دارند پی به کاربردشان می برند. برخی معتقدند که کلاه ها از زمان وایکینگ ها یعنی بین سال های ۱۰۶۶-۷۹۳ به این سو منگوله داشته اند.
فرِیر، ایزد اسطوره ای خورشید، باران و باروری در تصاویری که از او کار شده، کلاهی منگوله دار بر سر دارد. این قضیه در تندیس وی در سودرمانلاندِ سوئد نیز دیده می شود. در برخی کشورهای اروپایی، کلاه های منگوله دار، به منظور مشخص کردن مرتبه و درجه استفاده می شده است.
کشیش ها در رُم از کلاه هایی به نام «بیرِتا» استفاده می کردند؛ این کلاه ها منگوله هایی با رنگ های متفاوت داشتند و هر رنگ نمایانگر وظیفه ی مختص آن کشیش بود. به همین ترتیب، سربازان در هنگ های ارتفاعات اسکاتلند و نیز پیاده نظام ناپلئون کلاه های منگولهدار به سر داشتند. علاوه بر گرم نگه داشتن سربازان، این منگوله ها نشان می دادند که هر سرباز متعلق به کدام هنگ است.
ملوانان هم از این گلوله های نرم بی‌نصیب نبودند؛ گمان می رود که منگوله کلاه ملوانان سر آن ها را در مکان های تنگ و با سقف کوتاه محافظت می کرده است.
در دوران رکود بزرگ، کلاه های منگولهدار توسط افراد بیشتری مورد استفاده قرار گرفت. برخی نیز معتقدند سلبریتی هایی نظیر مایکل نسمیت، عضو گروه موسیقی مانکیز، به محبوبیت کلاه های منگولهدار کمک کرده اند. نسمیت کلاه منگوله‌دارش را در حین برنامه تلویزیونی شان می پوشید.
خب حالا دیگر کاربردها و تاریخچه ی مختصر کلاه های منگولهدار را می دانید. از کشتی های وایکینگ ها گرفته تا خدایان باستان، از کلاه شخصیت های مذهبی در رُم تا کلاهخودهای سربازان ناپلئون، منگوله در سرتاسر جهان کاربردهای خاص خود را داشته است.
بدون نظر