روستایی متروکه که ۳۰ سال پیش توسط ساکنانش رها شد، اکنون به یک جاذبه گردشگری باورنکردنی در اسپانیا تبدیل شده است، پس از آنکه با پایین رفتن سطح آب در یک خزانه آب در این کشور، سر بیرون آورده است. روستای آسردو یا آچردو (Aceredo) در اسپانیا در منطقه شمال غربی گالیسیا در سال ۱۹۹۲ متروکه شد زمانی که یک نیروگاه آبی برقی پرتغالی دریچه های خود را بسته و باعث شد که رودخانه لیمیا طغیان کرده و آب آن زمین ها و خانه های مناطق اطراف را در بر بگیرد و بدین ترتیب بود که منطقه پر از آب تبدیل شد. اما با پایین رفتن سطح آب در این مخزن آب و کاهش آن به تنها ۱۵ درصد حجم گذشته اش به دلیل خشکسالی های اخیر، خانه های متروکه و خرابه های این روستا بار دیگر سر برآورده اند و تصاویر نشان می دهند که بسیاری از این خانه ها هنوز پابرجا مانده اند.
در شرایطی که اسکلت این خانه ها توسط گردشگران داخلی و خارجی را به خود جلب کرده است، این روستای متروکه به یک جاذبه گردشگری غیرمنتظره تبدیل شده و مردم در تعطیلات خود به این منطقه سر می زنند تا ببینند از این روستای متروکه چه چیزی باقی مانده است. با عبور از روی زمین های گلی که در برخی مناطق به دلیل خشکسالی ترک نیز خورده است، بازدید کنندگان با سقف های نیمه ویران، خرابه های آجری و چوبی که روزگاری درها و ستون ها را تشکیل می دادند و حتی یک فواره روبرو می شوند که هنوز هم آب از لوله های زنگ زده آن جاری است. تصاویر منتشر شده، بطری های نوشیدنی خالی را در کافه این روستا و خودرو قدیمی و زنگ زده ای را نشان می دهد که کنار یک دیوار سنگی در حال از بین رفتن است.
ماکسیمینو پرز رومرو، کارمند بازنشسته ۶۵ ساله اهل کورونا در مورد خشکسالی در این منطقه می گوید :«انگار که دارم یک فیلم را تماشا می کنم. حس غم انگیزی دارم. احساس من این است که این موضوع در طی سال ها به خاطر خشکسالی رخ داد و عامل اصلی آن تغییرات اقلیمی است». یکی دیگر از بازدید کنندگان نیز کاهش بارندگی در ماه های اخیر را دلیل خشک شدن این ذخیره گاه آبی و بیرون افتادن روستانی متروکه غرق شده در دهه ۹۰ میلادی می داند. به دلیل خشکسالی های اخیر دولت پرتغال قصد دارد سدهای بیشتری بر رودخانه های خود بسازد که بیش از پیش شرایط را برای روستاهای پایین دست در اسپانیا دشوار خواهد کرد. تراژدی آسردو زمانی آغاز شد که بین روسای دولت های اسپانیا و پرتغال در سال ۱۹۶۸ توافقی امضا شد تا از رودخانه های مرزی شان برای ساخت سد لیندوسو استفاده کنند.
اما این قرارداد و مهندسی بعد از آن هزینه سنگینی در پی داشت که همانا سلب مالکیت زمین ها و خانه های متعلق به روستاییان و ساکنان این منطقه بود. به منظور وادار کردن ساکنان این روستاها به ترک خانه هایشان، کمپانی مسئول یک ایستگاه تولید برق هیدروالکتریک با مردم وارد مذاکره شد اما اکثر مردم منطقه علاقه ای به ترک خانه هایشان نداشتند. در حالی که برخی در قبال دریافت مبالغ ارائه شده توسط این کمپانی خانه هایشان را ترک کردند، برخی دیگر مقاومت کرده و در محل زندگی خودشان ایستادند. اما بعد از این که ۵۱ درصد از ساکنان با دریافت مبالغ پیشنهادی این کمپانی خانه هایشان را ترک کردند، دستور سلب مالکیت ساکنان صادر شده و علیرغم اعتراضات فراوان، روستای آسردو و چهار روستای دیگر متروکه شده و با بسته شدن سد، به زیر آب رفتند.
بدون نظر