تنها چند روز پس از انتشارش در ۲۸ ژانویه سال جاری میلادی، سریال ما همه مرده ایم (All of Us Are Dead) به پربیننده ترین سریال نتفلیکس در چارت استریمینگ این سرویس در سراسر جهان تبدیل شد، افتخاری که پیش از این نیز دو سریال کره ای دیگر به نام های Squid Game و Hellbound در اواخر سال ۲۰۲۱ به آن دست یافته بودند. مانند این دو سریال کره ای اورجینال، سریال ما همه مرده ایم نیز در به تصویر کشیدن جامعه مدرن کره جنوبی از تصاویر زیبا اما تکان دهنده استفاده می کند و این بار داستان سریال در مورد گروهی از دانش آموزان دبیرستانی است که وقتی ویروسی دوستانشان را به زامبی تبدیل می کند، زندگی خود را در خطر می بینند. این نوجوانان بارها در شرایط دشواری قرار می گیرند که تاکنون تنها در فیلم ها دیده اند (به ویژه آنجایی که یکی از شخصیت های سریال به فیلم مشهور زامبی محور و کره ای قطار بوسان اشاره می کند).
در حالی که این نوجوانان منتظر والدین و بزرگسالانی هستند که به کمکشان بیایند، شرایط برایشان دشوارتر و غیرقابل تحمل تر از قبل می شود وقتی در می یابند که هیچ کسی به کمکشان نیامده و باید خودشان برای زنده ماندن تلاش کنند. کلیت داستان سریال ما همه مرده ایم شاید تمثیلی از اپیدمی ادامه دار کووید-۱۹ باشد در حالی که این ویروس نیز همواره در حال جهش بوده و سویه های بسیاری دارد، همان چیزی که در سریال در مورد ویروس زامبی کننده نیز شاهد هستیم. همین سبک روایی در یک سریال کره ای زامبی محور دیگر به نام Happiness در سال ۲۰۲۱ مورد بررسی قرار گرفته بود. در ادامه این مطلب می خواهیم به اشارات و نقدهای اجتماعی سریال All of Us Are Dead اشاره کنیم که برخی از آن ها منحصر به کره جنوبی هستند.
۱- فاجعه کشتی مسافربری MV Sewol
در سریال کره ای ما همه مرده ایم که به مشکلات و معضلات واقعی اجتماعی-سیاسی پرداخته می شود، تراژدی کشتی مسافربری MV Sewol برجسته است. در ۱۶ آوریل ۲۰۱۴، این کشتی تفریحی در حال حرکت از اینچئون به سمت جزیره ججو بود که واژگون شد. ۶۴ درصد از ۴۷۶ مسافر این کشتی مسافربری که شامل ۲۵۰ دانش آموز دبیرستان دانوون بودند نیز در این حادثه کشته شدند. وقتی خبر این فاجعه به جهانیان رسید، رسانه های غربی شروع به برجسته کردن این موضوع کردند که علت مرگ کودکان در این فاجعه این بود که در کره شمالی به آن ها یاد داده شده هرگز حاکمیت و رهبران را به چالش نکشند. روزنامه دالاس مورنینگ نیوز تا جایی پیش رفت که نوشت: «آمریکایی ها و به طور خاص تگزاسی ها، فرد را بر جمع ترجیح می دهند.
اگر این قایق پر از دانش آموزان آمریکایی بود، می دانیم که همه و هر راهی برای پیاده شدن از کشتی را پیدا می کردند. اما در فرهنگ های آسیایی که نیازهای گروه را ارجح تر از نیازهای شخصی می داند، التزام و فرمانبرداری اجباری است. بدین ترتیب است که با اطاعت کردن مرگی هولناک در انتظارتان خواهد بود». این رسانه ها هرگز نگفتند که دانش آموزانی مانند چئونگ چا وونگ، دانش آموز ۱۶ ساله دبیرستان دانوون در این حادثه در تلاش برای نجات دوستانش کشته شد. او جلیقه نجات خود را به یکی از دوستانش داد که در نهایت زنده ماند. چا وونگ در اثر فرمانبرداری از حاکمیت نمرد بلکه به عنوان یک قهرمان فعال درگذشت، شرایطی که هیچ نوجوانی نباید تحمل کند. از بسیاری از جهات، سریال All of Us Are Dead نیز به نقد این دیدگاه های نژادپرستانه می پردازد که آسیایی ها را انسان هایی فرمانبردار و بدون تفکر می دانند.
در ابتدای داستان سریال ما همه مرده ایم، اون جو به همکلاسی هایش می گوید: «باید منتظر بمانیم تا نجاتمان بدهند». اما وقتی مشخص می شود که دولت و ارتش آن ها را به حال خود رها کرده اند تا کشته شوند، به کار تیمی پرداخته و به یکدیگر تکیه می کنند. آن ها برای زنده ماندنشان به خلاقیت خود تکیه دارند. تنها استثنا تعدادی از افراد منفور و کینه توز است که به تنهایی سعی در نجات خود دارند در حالی که کلیت گروه نسبت به همدیگر مهربان هستند، به ویژه در مورد کسانی که زخمی شده و حرکت دیگران را کند می کنند.
۲- فمینیسم و زنان ورزشکار در کره جنوبی
در مسابقات المپیک ۲۰۲۰ تابستانی توکیو، آن سان از کره جنوبی به اولین تیراندازی تبدیل شد که سه مدال طلا را در مسابقات المپیک بدست می آورد. در حالی که بسیاری از کره ای این دستاورد تاریخی را جشن گرفتند، برخی فعالان حقوق مردان و افراد دارای دیدگاه های زن ستیزانه این موفقیت را نادیده گرفته و به انتقاد از آن سان به خاطر موهای کوتاهش پرداخته و آن را نماد فمینیسمی دانستند که خود با آن مخالفند. در سریال ما همه مرده ایم ، شخصیت ها ری کماندار و تیراندازی است که وقتی در یک مسابقه مهم شکست می خورد، امدش برای پیوستن به تیم ملی تیراندازی با تیر و کمان کره جنوبی به یاس تبدیل می شود. به جای ناامیدی، او به دبیرستان محل تحصیل برادر کوچکترش وو جین باز می گردد و از توانایی خود در پرتاب تیر برای کشتن زامبی ها استفاده می کند.
در حالی که او با موهای بلند چهره زیبایی دارد، با شخصیت متفاوت می جین دوست می شود که بسیار بددهان بوده و موهای کوتاهی دارد. این دو دانش آموز ارشد دبیرستان رهبری دانش آموزان کوچک تر را بر عهده می گیرند. به عنوان نفرات ارشد گروه، آن ها خود را به خطر می اندازند تا از دیگر دانش آموزان مراقبت کنند. در اوایل سریال، مربی ها ری در مقابل همکلاسی هایش از او انتقاد کرده و به خاطر شکست و از دست دادن شانس مدال المپیک و داشتن آینده ای خوب او را سرزنش می کند. در پایان، اما ها ری از مهارت های برای دستیابی به موفقیتی بسیار بزرگ تر و بالاتر از رتبه اول استفاده می کند که همان نجات زندگی دیگران است.
۳- اذیت و آزار و زورگویی در مدارس
سریال ما همه مرده ایم با تصویری تکان دهنده از خشونت و زورگویی در مدارس کره جنوبی آغاز می شود. گروهی دانش آموز ارشد، یکی از دانش آموزان کلاس پایین تر را به شدت کتک زده و شکنجه می دهند به نحوی که حتی در مقایسه با سکانس های ترسناک حمله زامبی ها ناخوشایندتر است. وقتی یکی از دختران دانش آموز مورد تعدی قرار گرفته و از او فیلم گرفته می شود، تنها یکی از پسران دانش آموز جرأت می کند به او کمک کند. اما آن دختر در نهایت نزد زورگویان بازگشته زیرا به این نتیجه می رسد که اگر از انجا برود، روز بعد سرنوشت بدتری در انتظارش خواهد بود. او حمایت زیادی از همکلاسی هایش دریافت نمی کند و وقتی یکی از همکلاسی های پسرش او را دست انداخته و ماجرای تصاویر عریانش را فاش می کند، دیگر دختران کلاس هم ذره ای همدردی و رأفت نسبت به او نشان نمی دهند و بدتر این که به او می خندند.
مدیران مدرسه نیز از گزارش ماجرا به پلیس خودداری می کنند و وقتی دختر در نهایت به یکی از معلم هایش اعتماد می کند، او نیز دختر را مقصر می داند و می گوید: «کسانی که مورد زورگویی قرار می گیرند خودشان هم مشکل دارند. بچه ها برای اذیت و آزار تو دلایلی دارند». وقتی این دختر در می یابد که تصاویر عریانش در اینترنت منتشر شده است به فکر خودکشی می افتد. در حالی که زورگویی در مدرسه مشکلی بین المللی است، سیستم آموزشی به شدت رقابتی در کره جنوبی یکی از دلایلی است که باعث شده دانش آموزان در این کشور یکدیگر را آزار دهند. این موضوع با ورود اینترنت پیچیده تر نیز شده است و بر اساس آماری که در سال ۲۰۱۸ منتشر شد، کره جنوبی در زمینه ی آگاهی کلی درباره اذیت و آزار در فضای مجازی رتبه بسیار پایینی دارد. همچنین دانش آموزان فقیر در کره جنوبی به خاطر نداشتن منابع مالی کافی مورد تمسخر قرار گرفته و به حاشیه رانده می شوند.
در سریال ما همه مرده ایم نیز خانواده گیونگ سو از کمک های دولتی استفاده می کند که باعث می شود مورد تمسخر و اذیت و آزار نا یئون قرار گیرد. نا یئون در ادامه تصریح می کند که حتی دوستان گیونگ سو نیز پشت سرش او را به خاطر بوی تند و بد بدنش تمسخر می کنند. در کره جنوبی اذیت و آزار و زورگویی در مدارس موضوع بسیار مهمی است و حتی بعد از فارغ التحصیلی نیز از یاد نمی رود. سال گذشته وقتی یکی از قربانیان زورگویی در مدرسه فاش کرد که یکی از بازیگران مشهور کره جنوبی به نام کیم جی سو در دوران نوجوانی همکلاسی هایش را کتک زده و آزار داده است، واکنش ها به آن بسیار شدید بود. در نتیجه این اتهامات بود که این بازیگر از نقش اصلی سریال River Where the Moon Rises کنار گذاشته شده و بلافاصله برای خدمت سربازی فرا خوانده شد.
در سریال All of Us Are Dead نیز به خوبی به این ماجرا پرداخته می شود. پیش از گاز گرفته شدن، گوی نام یک عضو دون پایه در گروه زورگویان مدرسه بوده است که بعد از مدتی تبدیل به نیمه زامبی/ نیمه انسانی قدرتمند تبدیل می شود. با این وجود گوی نام به موجودی تبدیل می شود که بسیار ترسناک تر از زامبی هایی است که برای فرو نشاندن عطششان انسان ها را می کشند اما او همچنان کینه جویی که خصلتی انسانی است را حفظ کرده است.
۴- استرس آموزشی
کره جنوبی رتبه اول جهان در زمینه باسوادی را در اختیار دارد و اکثریت دانش آموزان در این کشور در مدارس غیرانتفاعی درس می خوانند که آموزش های جانبی متعددی دریافت می کنند. جای تعجب ندارد که یکی از بدترین درگیری های سریال ما همه مرده ایم نیز در کتابخانه مدرسه رخ می دهد، جایی که دو پسر دانش آموز روی قفسه کتاب ها با یکدیگر درگیر می شوند. شخصیت نام را در سریال ما همه مرده ایم زرنگ ترین دانش آموز کلاس است و دائماً در حال مطالعه است تا این جایگاه را حفظ کند. حتی در شرایطی که دیگر دانش آموزان از حمله زامبی ها در وحشت فرو رفته اند، او با هدفونی که در گوش دارد بی خیال و بی توجه به اتفاقات اطرافش از این طرف به آن طرف می رود و سرش دائماٌ در کتاب هایش است.
اون جو آن سوی این طیف آکادمیک است اما به جای تنبیه کردنش به خاطر تنبل بودن در مدرسه، پدرش که آتش نشان است به او می گوید که سعی کند سالم و شاد باشد و نگران باهوش نبودن کافی و از دست دادن شانس رفتن به دانشگاه ملی سئول نباشد. در سریال های درام کره ای مانند SKY Castle, The Penthouse trilogy و Melancholia، هدف اصلی و مشترک دانش آموزان دبیرستانی این است که به یکی از سه دانشگاه برجسته کشور بروند که برای بسیاری امکان پذیر نیست. اما در سریال All of Us Are Dead فضایی را به نمایش می گذارد که بقا در آن به خلاقیت، هوش و انسانیت وابسته است، ویژگی هایی که ضرورتاً در مدارس آموزش داده نمی شوند. وحشت به اشکال مختلف خود را نشان می دهد و معدل کم در مقایسه با آن اهمیت زیادی ندارد.
۵- سرزنش به خاطر چاق بودن
در میان تمام کشورهای پیشرفته، کره جنوبی در زمینه کمترین میزان نرخ چاقی در رتبه دوم قرار دارد و صحبت کردن در مورد سایز و جثه افراد در این کشور امری عادی است. والدین به فرزندان خود می گویند که غذای بیشتری بخورند اما در ادامه از آن ها می خواهند وزنشان را کاهش دهند. حتی در سریال های زامبی محور و آخرالزمانی مانند All of Us Are Dead نیز شوخی با چاق بودن افراد به وفور رخ می دهد. دائه سو یکی از قوی ترین پسران مدرسه و عضو مهمی در میان بازماندگان است. او همچنین صدای زیبایی داشته و رویایی خواننده شدن را در سر می پروراند. اما وقتی برای خواننده شدن تست داده به خاطر جثه و چاقی اش و نه صدایش، مورد ارزیابی قرار گرفته است.
به او گفته شده باید وزنش را کاهش دهد، چیزی که چهره های مشهور زیادی در زندگی واقعی شنیده اند. در انتهای سریال ما همه مرده ایم ، تنها ۶ نفر از این دانش آموزان و گاز گرفته شده هایی که نیمه زامبی بوده و توانسته اند در برابر عطش گاز گرفتن مقاومت کنند، زنده می مانند. دائه سو یکی از آن هاست و در سریال به جای اینکه چاقی اش به عنوان مانعی بر سر راه نجات خود و دوستانش ترسیم شود، او را می بینیم که قهرمان است و از قدرت بدنی خود بارها برای نجات دوستانش استفاده می کند.
۶- ناکامی های بزرگسالان، به ویژه رهبری ارتش و پلیس
افسر پلیس حاضر در کشتی مسافربری Sewol نه تنها نتوانست به شکلی مناسب مسافران را تخلیه کند که می توانست به نجات یافتن صدها نفر منجر شود، خودش کشتی را ترک کرد پس از آنکه به مسافران گفت در کشتی بمانند. او یکی از اولین کسانی بود که توسط گارد ساحلی از کشتی خارج شده و نجات یافت. برای حدود نیمی از داستان سریال All of Us Are Dead، دانش آموزان بازمانده امیدوارند که نیروهای پلیس یا ارتش برای نجاتشان خواهند آمد اما بارها و بارها ناامید می شوند. وقتی ارتش در نهایت به کمک آن ها می آید، فرمانده در لحظات آخر عملیات نجات را متوقف می کند و به آن ها دستور می دهد که بدون نجات نوجوانان به پایگاه برگردند و حتی از آن ها می خواهد به دانش آموزان شلیک کنند.
به جز یکی از معلمان که سعی می کند از دانش آموزان محافظت کند، اکثریت افراد بالغ در دبیرستان هیوان تنها به نجات جان خودشان فکر می کنند و به فرامین مدیران گوش می دهند که هدفشان تنها حفاظت از نام و اعتبار مدرسه است. افراد بالغی که سعی می کنند جان بچه ها را نجات دهند- از جمله پدر اون جو- افرادی غریبه و با ذهنیت متفاوت به تصویر کشیده می شوند که نافرمانی شان از دستورات زنجیره فرماندهی به تنبیه آن ها منجر می شود.
یقیناً بدون درک و توجه به مسائل و معضلات جهانی که در روایت داستان گنجانده شده است، می توانید از تماشای سریال All of Us Are Dead لذت ببرید اما همین روایت های واقعی است که این درام کره ای را از یک سریال ترسناک زامبی محور معمولی به چیزی بسیار قابل درک تر و مهم تر تبدیل می کند. همچنین این سریال با تمام گروه های سنی در مورد اینکه بزرگسالان باید بهتر عمل کنند و می توانند بهتر عمل کنند صحبت می کند. اما وقتی بزرگسالان عملکرد مناسبی نداشته باشند، کودکان نهایت تلاش خود را خواهند کرد تا همه چیز خوب پیش برود.
لازم نبود انقدر پیچیده اش کنید همه دنیا آسمان همین رنگه و حتی کشور پیشرفته ای مثل کره جنوبی هم مثل ما و همه کشورهای دیگه مشکلات خودشو داره . اونها هم موجودات فضایی نیستند مثل ما هزار جور بدبختی دارند .
لازم نبود انقدر پیچیده اش کنید همه دنیا آسمان همین رنگه و حتی کشور پیشرفته ای مثل کره جنوبی هم مثل ما و همه کشورهای دیگه مشکلات خودشو داره . اونها هم موجودات فضایی نیستند مثل ما هزار جور بدبختی دارند .
کاملا منطقی بود و از خوندنش لذت بردم…و اینکه این سریال واقعا پیشنهاد شده هست?
سریال قشنگی هست و مخصوصا تو قسمت سوم خیلی احساسی درست کردن.ممنون بابت مقالتون
یه ذره باور پذیر بود اما متاسفانه سریال روند کندی داشت و در اخر پایان چرتی داشت
حیییییییییییف شاید میتونست بهتر از واکینگ دد بشه