چگونه فرار از آلمان شرقی با تنها یک ماشین لباسشویی، پوتین را به فکر انتقام از غرب انداخت؟

صحبت های تهدید آمیز و همرا با خشم ولادیمیر پوتین علیه کشورهای غربی نشان داد که رییس جمهور روسیه می خواهد وارد برهه جدیدی از نظم جهانی شده و در روزگاری که ایالات متحده دیگر قدرت سابق را ندارد، بیش از پیش قدرت خود را به رخ بکشد. پوتین در حالی که به وضوح نگران بود خطاب به غرب گفت: «نمی خواهید با ما دوست باشید اما بهتر است از ما دشمنی برای خود نسازید». بعد از دو دهه قدرت های تزاری در روسیه، پوتین اکنون خود را در جایگاه تزار می بیند. اگر کسی شک دارد که قدرت مطلق در روسیه باعث شده پوتین دست به کارهای دیوانه واری بزند، بهتر است به فشاری که روز چهارشنبه به رییس بخش اطلاعات کشورش وارد کرد توجه کند، فشاری که به وضوح باعث وحشت و دستپاچگی رییس سرویس امنیتی روسیه شد.

در جلسه شورای امنیت روسیه بود که در مورد سرنوشت اوکراین تصمیم گیری شد، جایی که سرگئی ناریشکین جرأت کرد و در به زبان آوردن عبارت به رسمیت شناختن «استقلال» جمهوری های خودخوانده لوهانسک و دونتسک که روی کاغذ برایش نوشته شده بود تردید کرد. پوتین بارها سخنان رییس سرویس امنیتی خارجی کشورش را قطع کرد و در نهایت به او دستور داد که «واضح حرف بزن!». ناریشکین نیز که به وضوح ترسیده و به لکنت افتاده بود، همان چیزی که از او انتظار می رفت را تکرار کرد. جهان بعد از این نشست فهمید که پوتین حکمرانی مطلق است که حتی نزدیک ترین مشاوران و دستیارانش نیز از بحث کردن با او بیم دارند. جالب اینکه تنها چند روز پیش از شروع حمله به اوکراین، او پشت میزی بسیار طویل با امانوئل مکرون رییس جمهور فرانسه و اولاف شولتز صدراعظم آلمان دیدار کرده و به آن ها اطمینان داده بود که جنگی در کار نخواهد بود.

پوتین مردی است که شخصیت پیچیده اش بر تحقیر دیگران و نشان دادن غضبش به نزدیکان استوار است. برای بسیاری از کسانی که پوتین را نگاه می کنند، جاده منتهی به خونریزی در اوکراین از درسدن، آلمان شرقی و پس از سقوط دیوار برلین در سال ۱۹۸۹ آغاز شد. ولادیمیر پوتین آن زمان یک مامور کا گ ب ۳۸ ساله بود که به تازگی از آلمان شرقی به زادگاهش سنت پترزبورگ بازگشته بود. بعد از ۱۵ سال فعالیت به عنوان جاسوس اتحاد جماهیر شوروی، تنها چیزی که پوتین داشت ۲۰۰ پوند پس انداز بود. امپراطوری شوروی خیلی زود از هم پاشید و این موضوع برای او تحقیری شخصی و حرفه ای بود که نمی توانست با آن زندگی کند و این آغاز راه پوتین برای انتقام از غرب بود.

ولادیمیر ولادیمیروویچ پوتین در ۷ اکتبر ۱۹۵۲ در زاغه ای موش زده در لنینگراد به دنبا آمد و تنها فرزند ولادیمیر و ماریا پوتینی بود که در سن ۱۷ سالگی ازدواج کرده بودند. پدرش کهنه سرباز جنگ جهانی دوم، عضو حزب کمونیست و سرکارگر کارخانه ای فعال در حوزه تولید واگن های مترو بود. ماریا نیز که کار به عنوان نظافتچی در یک آزمایشگاه، کار در یک شیرینی پزی و سرایداری را در کارنامه داشت، توانسته بود از محاصره لنینگراد توسط نیروهای نازی جان سالم به در ببرد در حالی که شوهرش در منطقه ای دیگر با نیروهای آلمانی می جنگید.

پوتین در مورد کودکی خود می نویسد: «وقتی مادرم از گرسنگی بیهوش شد، مردم فکر می کردند مرده است و او را با دیگر اجساد بیرون گذاشتند». دو برادر بزرگتر پوتین در همان روزهای اول تولدشان جان باخته بودند. ولادیمیر «نوزاد معجزه»ی خانواده بود که وقتی مادرش ۴۱ سال داشت به دنیا آمد. خانواده پوتین در ساختمانی زندگی می کردند که بیشتر شبیه خرابه بود. ورا دمیترونا گورویچ که از معلمان مدرسه ولادیمیر پوتین بود در مورد محل زندگی رییس جمهور کنونی روسیه گفته است: «آب گرم و وان حمامی در کار نبود. دستشویی هولناک بود. همه جا سرد و ناخوشایند بود». در کتاب First Person: An Aston­ishingly Frank Self-Portrait که در سال ۲,۰۰۰ منتشر شد، پوتین از «گله هایی از موش ها» گفت که در آپارتمان محل زندگی او و همسایگان جولان می دادند.

او از ماجرایی می گوید که در آن موشی بزرگ او را در گوشه ای گیر انداخته بود و «خودش را روی من انداخت. اکنون موش داشت دنبالم می کرد. خوشبختانه توانستم در را ببندم و در با بینی اش برخورد کرد. آنجا، روی راه پله ها، درسی سریع و ماندگار در مورد معنای واژه ی گیر افتاده یاد گرفتم». ولادیمیر پوتین که برای سن و سالش بسیار لاغر و نحیف بود، همواره با دیگر همسالانش درگیر می شود و به همین خاطر به ورزش جودو روی آورد و کمربند مشکی گرفت. او خود در سال ۲۰۱۵ گفته است: «پنجاه سال پیش خیابان های لنینگراد قانونی را به من یاد داد: اگر دعوایی اجتناب ناپذیر است، باید مشت اول را شما بزنید» و به نظر می رسد که اکنون در حمله به اوکراین، پوتین همین درس را دنبال می کند.

ماشا گسن، نویسنده کتاب The Man Without A Face: The Unlikely Rise Of Vladimir Putin می گوید که والدین پوتین تنها فرزندشان را لوس بار آورده و کاری کرده بودند او خود را «پادشاه» بداند. پوتین در دانشگاه دولتی لنینگراد (سنت پترزبورگ) در رشته حقوق تحصیل کرد و در سال ۱۹۷۵ به کا گ ب پیوسته و در بخش ضد جاسوسی مشغول به کار شد. در سال ۱۹۸۳ بود که ولادیمیر پوتین با یک مهماندار هواپیما به نام لیودمیلا پوتینا ( Lyudmila Putina) ازدواج کرد و این دو بین سال های ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۰ با هم در آلمان شرقی زندگی می کردند. این دو صاحب دو دختر به نام های ماریا و یکاترینا شدند و به شدت آن ها را دوست داشتند. بعد از بازگشت به شوروی به دنبال سقوط دیوار برلین در سال ۱۹۹۰، پوتین به عنوان دستیار شهردار وقت سنت پترزبورگ، آناتولی سوبچاک، که روزگاری از استادان حقوق او در دانشگاه بود، منصوب گردید.

بدنبال فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، اوکراین و دیگر جمهوری های سابق شوروی از روسیه مستقل شدند. پوتین فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی را «بزرگ ترین فاجعه ژئوپلتیکی قرن» توصیف کرد و به شدت از این ماجرا سرخورده شده بود. او ناچار به شهر سنت پترزبورگ بازگشت که بعد از چند سال تغییر نام به لنینگراد، بار دیگر نام گذشته خود را بازیافته بود. تنها چیزی که پوتین توانست از آلمان با خودش به روسیه برگرداند یک ماشین لباسشویی دست دوم بود و به نظر می رسد همانجا بود که پوتین تصمیم به انتقام از غرب گرفت. در سال ۱۹۹۷ بود که پوتین به ریاست سرویس امنیتی فدرال روسیه رسید، ارگانی که جایگزین سرویس کا گ ب شده بود. در عصر روز سال نوی میلادی سال ۱۹۹۹، بوریس یلتسین رییس جمهور وقت روسیه از مقام خود کناره گیری کرده و ولادیمیر پوتین را رییس جمهور موقت کشور و جانشین خود اعلام کرد.

پوتین برنده انتخابات ریاست جمهوری در سال ۲۰۰۰ شده و از آن زمان تاکنون کنترل قدرت سیاسی، اقتصادی و نظامی در روسیه را در دست داشته و تمام مخالفانش را از بین برده یا ساکت کرده است. غرور و خودبزرگ بینی پوتین را می توان در تصاویری از او در سال ۲۰۰۹ با عینک آفتابی و نیم تنه لخت و سوار بر اسب در سیبری دید، تصاویری که توسط دولت روسیه منتشر شده بود. در سال ۲۰۱۳ بود که پوتین و لیودمیلا پس از ۳۰ سال زندگی مشترک از هم جدا شدند. لیودمیلا علت جدایی شان را چنین بیان کرد: «ولادیمیر کاملاً در کارش غرق شده است». پوتین توانست کشوری با تولید ناخالص داخلی به اندازه ایتالیا را با یک سری ماجراجویی های نظامی، بار دیگر به یک ابرقدرت تبدیل کند.

او بخش هایی از گرجستان را در سال ۲۰۰۸ و در حمله ای سریع و کوتاه به خاک خود ملحق کرد و کریمه را نیز در سال ۲۰۱۴ از اوکراین جدا کرده و به کمک جدایی طلبان شرق اوکراین شتافت. قدرتمندترین مرد روسیه به یکباره تصمیم به حمایت از بشار اسد در سوریه گرفت و تمام تلاش ها، امیدها و سرمایه گذاری های ایالات متحده و ترکیه برای تغییر سیستم حاکمیتی در این کشور را به باد داد. اکنون نیز به گفته وزیر دفاع بریتانیا، پوتین «کاملاً دیوانه» شده، به کشوری دموکراتیک به نام اوکراین حمله کرده و سران این کشور را «معتاد» و «نازی» می نامد. کودکی که روزگاری ترسیده و به گوشه رانده شده بود اکنون جهانیان را تهدید می کند و به هر جایی که دلش بخواهد حمله می کند.

بیشتر بخوانید:

تنها نقطه ضعف ولادیمیر پوتین در حمله به اوکراین چیست؟

ولادیمیر پوتین چقدر ثروت دارد و چرا تحریم های غرب روی او بی اثر است؟