۲۵ اسفند سالروز تولد پروین اعتصامی و روزی است که به پاس زحمات و خدمات فراوان این شاعره برجسته به شعر معاصر ایران و سبک شعر مناظره‌ای به نام وی نام‌گذاری شده است. پروین اعتصامی که نام اصلی او «رخشنده» بود در ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ هجری خورشیدی در شهر تبریز در خانواده‌ای اهل هنر و ادب و دانش، دیده به جهان گشود. از پروین اعتصامی به عنوان یکی از مشهورترین شاعران زن ایران یاد می‌شود. پروین در کودکی همراه خانواده‌اش به تهران آمد. پدرش «یوسف اعتصامی آشتیانی» ملقب به اعتصام‌الملک نویسنده، مترجم، ناشر، مدیر و موسس ماهنامه بهار و مادرش «اخترالملوک اعتصامی» دختر عبدالحسین مقدّم العداله از شاعران دوره قاجاریه بود. پدر او از نویسندگان و دانشمندان نامدار ایرانی بود که اولین چاپخانه را در تبریز بنا کرد و مدتی هم نماینده‌ی مجلس شورای ملی ایران شد. اعتصام الملک مسئولیت‌های فرهنگی بسیاری نظیر اداره کتابخانه مجلس شورای ملی را بر عهده داشت. مادر این نویسنده، زنی با طبع لطیف شناخته شده است که خانه داری می‌کرد، پروین ارتباط عاطفی بسیاری با مادرش داشت و پدر و مادرش در زندگی او نقش موثری داشتند چرا که آن‌ها با پرورش احساسات لطیف و شاعرانه‌ی دخترشان و تشویق و علاقه در استعداد شعرسرایی او کمک زیادی در این زمینه به پروین کردند.
پروین تا قبل از او نامی معمول نبود و او بعد‌ها نامش را در شناسنامه هم به پروین تغییر داد. او آخرین فرزند خانواده بود و سه برادر بزرگتر داشت. پروین از کودکی به واسطه پدرش با فرهنگیان و ادیبان آن زمان ارتباط داشت و از کسانی چون ملک‌الشعرای بهار و دهخدا درس ادبیات گرفت. در همان کودکی زبان‌های فارسی، عربی و انگلیسی را زیر نظر پدرش آموخت و بعد به مدرسه آمریکایی «ایران کلیسا» رفت. او از دانش‌آموزان ممتاز بود و مدتی هم در همان مدرسه به تدریس ادبیات فارسی و انگلیسی پرداخت.
پروین در سال ۱۳۱۳ با پسر عموی پدرش فضل‌الله اعتصامی ازدواج کرد. همسرش رئیس شهربانی کرمانشاه بود به همین خاطر با او به آنجا رفت. این ازدواج یک سال بعد به طلاق انجامید. برادر پروین علت این جدایی را اختلافات روحی و اخلاقی با همسرش ذکر کرده است.
پدرش قبل از ازدواجش با انتشار اشعارش مخالف بود. اما بعد از طلاق به این کار رضایت داد. اولین نسخه از دیوانش با مقدمه‌ی ملک‌الشعرای بهار در سال ۱۳۱۴ چاپ شد که از آن استقبال به عمل آمد و وزارت معارف به او نشان علمی اهدا کرد. این اتفاقات باعث خروج پروین از انزوای پس از طلاقش شد.
پروین پس از چاپ دیوانش به سِمت مدیر کتابخانه‌ی دانشسرای عالی برگزیده شد. اما ۹ ماه بعد به خاطر انزواطلبی به کار خود پایان داد.
در همان سال مدال درجه سه لیاقت از طرف دولت به او داده شد که آن را نپذیرفت. او همچنین پیشنهاد رضا شاه برای تدریس به ملکه و ولیعهد را قبول نکرد؛ چرا که با اعتقاداتش در مورد ایستادگی در برابر استبداد مخالف بود. در همین سال پدرش فوت شد و این مسئله او را منزوی‌تر کرد.
پروین در فروردین ۱۳۲۰ به حصبه مبتلا شد و با شدت گرفتن بیماریش در سن تنها ۳۵ سالگی درگذشت. به گفته نزدیکان، فوت پروین اعتصامی به علت بی‌توجهی و اهمال پزشکانش رخ داده است، زیرا بارها در مورد وخامت حال پروین به آن ها هشدار داده شده بود. قبر پروین اعتصامی در کنار پدرش در صحن حضرت معصومه (س)قرار دارد. دستخط پروین بر یک عکس نوشته موجود است که ابتدای آن نوشته است: این قطعه را برای سنگ مزار خودم سروده‌ام. این شعر را به نام اختر چرخ ادب نیز می‌شناسند.
داداش وقتی اطلاعات کافی نداری چرا مطالب غلط پست می کنی؟ خودت میگی پدرش اعتصامی آشتیانی بود آشتیان مال فراهانه نه تبریز لطفاً ، از هزاران سال پیش هم بوده و هست که پشت پشت پدره ،،، مادر رهگذره در صورتی که احتمالا مادرش هم از فراهان باشه
خانم پروین اعتصامی واقعا شاعره توانایی بودند. شعرهای مناظره ای ایشون بی نظیرند. خیلی از مردم شعر معروف ایشون بنام (اشک یتیم) رو که توی کتابهای فارسی هم دیدیم می شناسند. پیشنهاد میکنم شعر لطف حق از ایشون رو که درباره مادر حضرت موسی هست حتما بخونید واقعا زیباست. روحشون شاد و نامشون جاودان
حیف که خیلی زود از دنیا رفتن . روحشان قرین رحمت خداوند .?
داداش وقتی اطلاعات کافی نداری چرا مطالب غلط پست می کنی؟ خودت میگی پدرش اعتصامی آشتیانی بود آشتیان مال فراهانه نه تبریز لطفاً ، از هزاران سال پیش هم بوده و هست که پشت پشت پدره ،،، مادر رهگذره در صورتی که احتمالا مادرش هم از فراهان باشه
روحش شاد یادش تا ابد ماندگار. خدا بیامرزدش شاعر دوست داشتنی وطنم
خانم پروین اعتصامی واقعا شاعره توانایی بودند. شعرهای مناظره ای ایشون بی نظیرند. خیلی از مردم شعر معروف ایشون بنام (اشک یتیم) رو که توی کتابهای فارسی هم دیدیم می شناسند. پیشنهاد میکنم شعر لطف حق از ایشون رو که درباره مادر حضرت موسی هست حتما بخونید واقعا زیباست. روحشون شاد و نامشون جاودان