اگر زمین تخت بود چه اتفاقی رخ می داد؟

هزاران سال است که ما انسان ها می دانیم سیاره ی ما کره ای زیبا است که همزمان به دور خورشید و خود می گردد. این امر ما را از داشتن روز و شب و همینطور تجربه ی گرما در تابستان و سرما در زمستان، بر روی سیاره زمین بهره مند کرده است. به لطف گرد بودن زمین، پدیده های دیگری هم رخ می دهد که آنطور که ما می دانیم بدون گرد بودن زمین وقوع آن ها غیر ممکن می بود. اما اگر زمین نه گرد، بلکه صفحه ای تخت بود چه؟ این سؤالی است که در ادامه به آن پاسخ خواهیم داد.

۱- نیروی گرانش شکل دیگری پیدا می کرد

بر اساس قانونی که اسحاق نیوتون آن را مطرح کرد، نیروی گرانش ما را نه تنها به سمت پایین، بلکه به سمت مرکز زمین نیز می کشد. به همین دلیل است که پاهای ما روی زمین قرار می گیرند و ما در هوا شناور نمی شویم. اگر زمین تخت بود، نیروی گرانش ما را به سمت مرکز یک صفحه ی تخت می کشید و در نتیجه، به عنوان مثال، کاری به سادگی راه رفتن بسیار انرژی بر می شد. هر چه بیشتر از مرکز این صفحه ی تخت فاصله می گرفتیم، نیروی گرانش هم ما را بیشتر به صورت افقی به سمت مرکز می کشید، طوری که گویی دائماً در حال بالا رفتن از یک سربالایی می بودیم.

۲- درخت ها کج رشد می کردند

به همان دلیلی که ما بر روی یک زمین تخت کج راه می رفتیم، درخت ها و گیاهان هم کج رشد می کردند، طوری که ریشه هایشان رو به مرکز گرانشی و سرشان در جهت مخالف قرار می گرفت.

۳- همه جای کره زمین یک فصل بود

به دلیل اینکه زمین یک کره ی تقریباً کامل است که به دور خورشید و همزمان بر روی یک محور نسبتاً کج به دور خود می چرخد، در بخش های مختلف زمین فصول مختلفی به طور همزمان وجود دارد. وقتی در یک نیمکره ی زمین زمستان است، در نیمکره ی دیگرش تابستان است. کج بودن محور زمین باعث می شود پرتوهای خورشید با زاویه های مختلفی به سطح سیاره ی ما برسند، بسته به عرض جغرافیایی و اینکه چه وقت از سال باشد. به عبارتی دیگر، هر چه به قطب های زمین نزدیک تر باشیم، پرتوهای خورشید کج تر خواهد بود و بنابراین گرمای کمتری هم وجود خواهد داشت.

اگر سیاره ی ما تخت بود، پرتوهای خورشید همگی با یک زاویه به تمام سطح آن می رسیدند، در نتیجه همه ی مردم کره زمین همزمان یک فصل را تجربه می کردند.

۴- هیچ ماهواره ای وجود نداشت، در نتیجه جی‌پی‌اِسی هم نبود

بر اساس نظریه ی زمین تخت، خورشید و ماه در بالای زمین می چرخند و مانند یک چراغ مطالعه، به زمین نور و گرما می تابند. اگر اینگونه بود، ماهواره ها نمی توانستند کار کنند چون آن ها به دور زمین می گردند. بدون ماهواره ها، به عنوان مثال، ما قادر به استفاده از جی‌پی‌اِس هم نمی بودیم (و بیشتر اوقات راه را گم می کردیم).

۵- از همه جای کره زمین، صورت های فلکی یکسانی می دیدیم

بر روی یک زمین گرد، اگر شب ها به آسمان نگاه کنیم، بسته به اینکه در کدام نیمکره ی زمین باشیم، صورت های فلکی متفاوتی را می بینیم. اگر به سمت شمال برویم، خوشه پروین بیشتر مشخص می شود. از طرفی دیگر، اگر به سمت جنوب برویم، می توانیم صورت فلکی صلیب جنوبی را ببینیم. بر روی یک زمین تخت، از همه جای کره زمین، صورت های فلکی و ستاره های یکسانی را می شد دید.

۶- طول سایه ها در همه جای کره زمین به یک اندازه می بود

همانطور که قبلاً گفتیم، پرتوهای خورشید به خاطر کج بودن محور زمین، با زوایای مختلفی به آن می رسند و برخورد می کنند. به همین دلیل وقتی این پرتوها به یک جسم یا شخص می رسند، بسته به اینکه کجای کره زمین باشد، سایه هایی که به وجود می آیند اندازه های مختلفی دارند. بر روی یک سیاره ی تخت، نور خورشید با یک زاویه ی یکسان به تمام سطح آن می تابید، بنابراین سایه ها، به عنوان مثال، هم در چین و هم در مکزیک به یک اندازه می بودند.

۷- از هر مکان و ارتفاعی همیشه چیز یکسانی را می دیدیم

وقتی در ساحل دریا هستیم و کشتی ای را در دوردست می بینیم، متوجه می شویم که هر چه دورتر می رود، کوچک تر می شود، تا آنکه در نهایت از نظر ناپدید می شود. همین اتفاق زمانی که روی زمین ایستاده ایم و به رو به رو نگاه می کنیم هم رخ می دهد: نهایت دید ما خط افق یا چیزی است که در مقابل مان قرار دارد. با این حال، اگر از یک درخت بالا برویم، گستره ی دیدمان بیشتر می شود و می توانیم فاصله ی بسیار دورتری را ببینیم. این به دلیل گرد بودن زمین رخ می دهد.

بر روی یک سیاره ی تخت، ما از هر ارتفاعی دقیقاً یک چیز را می دیدیم. کشتی با دور شدنش کوچک تر می شد اما همواره در تیررس ما قرار می داشت.

۸- باران به صورت افقی می بارید

از آنجایی که روی یک زمین تخت، گرانش نیروی خود را به سمت مرکز این صفحه ی تخت به کار می گرفت، باران به صورت افقی، به سمت مرکز زمین می بارید. هر چه از مرکز دورتر می بودیم، باید چتر خود را افقی تر می گرفتیم. تنها در مرکز این صفحه ی تخت، باران به صورت عمودی می بارید.

۹- آب اقیانوس ها و رودها در مرکز زمین جمع می شد

به همان دلیل نیروی گرانش، بر روی یک سیاره ی تخت، همه ی رودها و دریاها به سمت مرکز جاری می شدند، در نتیجه همه ی آب ها آنجا جمع می شدند. لبه های زمین یا دورترین نقاط از مرکز، کمابیش خشک می بودند.

۱۰- یک «عمر» طول می کشید تا از یک نقطه ی زمین به نقطه ی دیگرش سفر کنیم

در نقشه ی زمین تخت، قطب شمال در مرکز قرار گرفته است و قطب جنوب یک دیوار یخی به دور آن، در حوالی لبه های زمین است. اگر جغرافیای سیاره ی ما واقعاً اینگونه بود، پرواز هواپیماها میان برخی کشورها زمان بسیار زیادی به طول می انجامید یا هیچ راهی جز طی مسافت هایی عظیم وجود نداشت.

برای مثال، اگر می خواستیم از استرالیا به شبه جزیره قطب جنوب برویم، کوتاه ترین راه عبور از فراز قطب شمال و هر دو آمریکای شمالی و جنوبی بود. رفتن از یک سوی قطب جنوب به سوی دیگرش نیز امری غیرممکن می بود.