در مدرسه، همه ما در مورد نحوه به ارث بردن مساوی ژن های پدران و مادرانمان یاد می گیریم. با این حال، مطالعه ای اخیرا نشان داد که آنچه به ما آموزش داده شده ممکن است کاملاً دقیق نباشد. این مقاله توضیح می دهد که چرا همه ما از نظر ژنتیکی کمی بیشتر شبیه پدران خود هستیم.
به طور کلی، ما هنوز ۵۰ درصد مادر و ۵۰ درصد پدرمان هستیم. بحث‌های همیشگی در مورد اینکه آیا کودک بیشتر شبیه پدرش است یا شبیه مادرش، اکنون می‌تواند با آرامش به پایان برسد. هر کدام از ما نیمی از ژن های خود را از پدر و نیمی از آن ها را از مادر خود به ارث می بریم. افراد معمولا ۲۲ کروموزوم غیرجنسی جفتی و ۲ کروموزوم جنسی دارند. کروموزوم‌های این جفت‌ها فقط کپی‌هایی از یکدیگر هستند؛ یکی از پدر و دیگری از مادر. با این حال، ۲ کروموزوم آخر جنسیت نوزاد را تعیین می کند و پدر مسئول انتقال ژن است و از نظر زیستی کودک را مرد یا زن می کند.
ظاهر ما به این بستگی دارد که کدام ژن والدین ما غالب و کدام ژن مغلوب است. ژن های غالب قوی تر و مغلوب به نوبه خود ضعیف تر هستند. به عنوان مثال، ژن چشم های قهوه ای غالب است و ژن چشم های آبی یا سبز مغلوب است. این بدان معناست که اگر مادر، چشمان قهوه‌ای و پدر چشم‌های آبی داشته باشد، فرزند به احتمال زیاد چشم‌های قهوه‌ای خواهد داشت، زیرا ژن‌های مادر در این مورد قوی‌تر هستند.
با این حال، ژن های پدران بیانگرتر هستند. علیرغم تأثیر بسیار زیاد مادر بر ظاهر کودک، تحقیقات اخیر نشان می‌دهد، پستانداران که شامل انسان‌ها نیز می‌شود، در طول جهش، DNA بیشتری از پدران استفاده می‌کنند؛ فرآیندی که ما را به آنچه هستیم تبدیل می کند. محققان ارتباط بین DNA و جهش ها را آزمایش کردند. صدها ژن، عدم تعادل به نفع پدر را نشان دادند. اگرچه این فرآیند هنوز در انسان مشاهده نشده است، محققان نتایج این مطالعه را یک یافته تحقیقاتی جدید استثنایی می‌دانند که دری را به سمت یک منطقه کاملاً جدید از اکتشاف در ژنتیک انسانی باز می‌کند.
با قوی‌تر بودن ژن‌های پدر، کودکان بیشتر در معرض بیماری‌هایی قرار می گیرند که از پدر به ارث می برند تا از مادر. یک جهش بد اگر از مادر یا پدر به ارث برسد، عواقب متفاوتی در بیماری خواهد داشت. از این رو، با مشاهده وضعیت سلامتی پدرتان، ممکن است بتوانید بیماری های احتمالی خود را در آینده پیش بینی کنید.
به طور کلی، ما هنوز ۵۰ درصد مادر و ۵۰ درصد پدرمان هستیم. بحث‌های همیشگی در مورد اینکه آیا کودک بیشتر شبیه پدرش است یا شبیه مادرش، اکنون می‌تواند با آرامش به پایان برسد. هر کدام از ما نیمی از ژن های خود را از پدر و نیمی از آن ها را از مادر خود به ارث می بریم. افراد معمولا ۲۲ کروموزوم غیرجنسی جفتی و ۲ کروموزوم جنسی دارند. کروموزوم‌های این جفت‌ها فقط کپی‌هایی از یکدیگر هستند؛ یکی از پدر و دیگری از مادر. با این حال، ۲ کروموزوم آخر جنسیت نوزاد را تعیین می کند و پدر مسئول انتقال ژن است و از نظر زیستی کودک را مرد یا زن می کند.
ظاهر ما به این بستگی دارد که کدام ژن والدین ما غالب و کدام ژن مغلوب است. ژن های غالب قوی تر و مغلوب به نوبه خود ضعیف تر هستند. به عنوان مثال، ژن چشم های قهوه ای غالب است و ژن چشم های آبی یا سبز مغلوب است. این بدان معناست که اگر مادر، چشمان قهوه‌ای و پدر چشم‌های آبی داشته باشد، فرزند به احتمال زیاد چشم‌های قهوه‌ای خواهد داشت، زیرا ژن‌های مادر در این مورد قوی‌تر هستند.
با این حال، ژن های پدران بیانگرتر هستند. علیرغم تأثیر بسیار زیاد مادر بر ظاهر کودک، تحقیقات اخیر نشان می‌دهد، پستانداران که شامل انسان‌ها نیز می‌شود، در طول جهش، DNA بیشتری از پدران استفاده می‌کنند؛ فرآیندی که ما را به آنچه هستیم تبدیل می کند. محققان ارتباط بین DNA و جهش ها را آزمایش کردند. صدها ژن، عدم تعادل به نفع پدر را نشان دادند. اگرچه این فرآیند هنوز در انسان مشاهده نشده است، محققان نتایج این مطالعه را یک یافته تحقیقاتی جدید استثنایی می‌دانند که دری را به سمت یک منطقه کاملاً جدید از اکتشاف در ژنتیک انسانی باز می‌کند.
با قوی‌تر بودن ژن‌های پدر، کودکان بیشتر در معرض بیماری‌هایی قرار می گیرند که از پدر به ارث می برند تا از مادر. یک جهش بد اگر از مادر یا پدر به ارث برسد، عواقب متفاوتی در بیماری خواهد داشت. از این رو، با مشاهده وضعیت سلامتی پدرتان، ممکن است بتوانید بیماری های احتمالی خود را در آینده پیش بینی کنید.
بدون نظر