عموما عروس و داماد در عروسیشان به طور فیزیکی حضور دارند و حداقل هر دو زنده هستند. اما مراسم ازدواج چاداپا و شوبا در هند هیچ کدام از این ملزومات را ندارد. این زوج تقریباً ۳۰ سال پیش در نوزادی مرده اند، اما خانواده هایشان آنها را به عنوان بخشی از سنت «پرتا کالینام» که به «ازدواج مردگان» نیز معروف است، به یکدیگر پیوند دادند. در این جشن شبانه حتی از آیین‌های معمول «ساپتاپادی» (مراسم ازدواج هفت مرحله‌ای هندوها) پیروی شد.عمل ازدواج مردگان توسط تعداد کمی از جوامع هندی در ایالت هایی مانند کرالا وکارناتاکاانجام می شود. برخی از باورهای فرهنگی معتقدند افرادی که در نوزادی یا نوجوانی زیر ۱۸ سال از دنیا رفته اند، می توانند در ازدواج روحی، به هم بپیوندند و چرخه زندگی را کامل کنند. از این طریق، هر روح ناآرام یا سرگردانی که از محروم شدن از فرصت ازدواج ناراحت باشد، آرام می شود.در غیر این صورت، ممکن است خانواده های داغدار آنها بدشانسی بیاورند و به عنوان مثال برای کسانی که قصد باردار شدن دارند مشکلاتی ایجاد شود. جایانتی کولال، مادر شوبها گفت: «پسر بزرگ ما به زودی ازدواج می کند، اما قبل از آن می خواستیم دختر متوفی ما ازدواج کند تا او خوشحال شود و خانواده را در آینده برکت دهد.»حداقل دو ازدواج دیگر از این قبیل در کرالا در سال ۲۰۱۷ وجود داشت، اما آمار تعداد واقعی آن ناشناخته است؛ چراکه در هند، ازدواج های پس از مرگ به طور قانونی ثبت نمی شوند. لباس ها، جای چاداپا و شوبا را پر می کنند، اما ممکن است به جای مردگان از عروسک یا مجسمه هم استفاده شود. این سنت غیر معمول در چین، ژاپن، سودان جنوبی و فرانسه نیز انجام می شود و در فرهنگ های مختلف متفاوت است.در گذشته در هند، کل محله به چنین ازدواج هایی دعوت می شدند. اما در حال حاضر، به خصوص در مورد نوزادان، بیشتر یک رویداد خانوادگی تلقی می شود. تصور می‌شود که نسل جوان این عمل را به عنوان خرافات رد می‌کنند. پسر عموی عروس معتقد است که این سنت هنوز هم برای خانواده های عزادار کاربرد دارد: «برای والدین همیشه از دست دادن فرزند دشوار است، این عمل به والدین کمک می کند تا با غم و اندوه کنار بیایند».
عمل ازدواج مردگان توسط تعداد کمی از جوامع هندی در ایالت هایی مانند کرالا و کارناتاکا انجام می شود. برخی از باورهای فرهنگی معتقدند افرادی که در نوزادی یا نوجوانی زیر ۱۸ سال از دنیا رفته اند، می توانند در ازدواج روحی، به هم بپیوندند و چرخه زندگی را کامل کنند. از این طریق، هر روح ناآرام یا سرگردانی که از محروم شدن از فرصت ازدواج ناراحت باشد، آرام می شود.
در غیر این صورت، ممکن است خانواده های داغدار آنها بدشانسی بیاورند و به عنوان مثال برای کسانی که قصد باردار شدن دارند مشکلاتی ایجاد شود. جایانتی کولال، مادر شوبها گفت: «پسر بزرگ ما به زودی ازدواج می کند، اما قبل از آن می خواستیم دختر متوفی ما ازدواج کند تا او خوشحال شود و خانواده را در آینده برکت دهد.»
حداقل دو ازدواج دیگر از این قبیل در کرالا در سال ۲۰۱۷ وجود داشت، اما آمار تعداد واقعی آن ناشناخته است؛ چراکه در هند، ازدواج های پس از مرگ به طور قانونی ثبت نمی شوند. لباس ها، جای چاداپا و شوبا را پر می کنند، اما ممکن است به جای مردگان از عروسک یا مجسمه هم استفاده شود. این سنت غیر معمول در چین، ژاپن، سودان جنوبی و فرانسه نیز انجام می شود و در فرهنگ های مختلف متفاوت است.
در گذشته در هند، کل محله به چنین ازدواج هایی دعوت می شدند. اما در حال حاضر، به خصوص در مورد نوزادان، بیشتر یک رویداد خانوادگی تلقی می شود. تصور می‌شود که نسل جوان این عمل را به عنوان خرافات رد می‌کنند. پسر عموی عروس معتقد است که این سنت هنوز هم برای خانواده های عزادار کاربرد دارد: «برای والدین همیشه از دست دادن فرزند دشوار است، این عمل به والدین کمک می کند تا با غم و اندوه کنار بیایند».
بدون نظر