جنگلی در نزدیکی شهر شتیون (Châtillon) بلژیک، قبرستان ماشین هایی بود که بیش از ۷۰ سال رها شده بودند. این صف طولانی از ماشین‌های رها شده در میان جنگل‌های انبوه، با کاپوت‌های زنگ‌زده و سپرهای فرورفته‌ای که با حرکت گیاهان به آرامی فرو می‌ریزند، خودروهایی که زمانی با ارزش بود، در صفی در محوطه‌ای از برگ‌ها ریخته شده رها شده اند تا زنگ بزنند. روایت رسمی می گفت این خودروها در جنگل بلژیک، یادآوری عجیبی از تلاش‌های جنگی متفقین هستند.گفته های حاکی از آن بود که سربازان آمریکایی مستقر در شهر شتیون (Châtillon) در طول جنگ جهانی دوم به دنبال سقوط نازی‌ها آنجا را ترک کردند و نتوانستند خودروهایشان را با خود به خانه ببرند. پس از انتتشار عکس هایی از این جنگل، خبر آن به پدیده‌ای جهانی تبدیل شد و علاقه‌مندان به اتومبیلرانی و مکان‌های متروک را برانگیختند تا به این شهر بروند. وقتی آنها این کار را کردند، نه تنها با نادیده گرفتن علائم «ملک خصوصی»، مالکان زمین را عصبانی کردند، بلکه متوجه شدند که چیزی در مورد داستان روایت شده اشتباه است.بسیاری از اتومبیل‌های موجود در این قبرستان وحشتناک مانند یک پونتیاک چیفتن ۱۹۵۳، یک رنو دوفین و یک فورد تاندربرد، مدت‌ها پس از سقوط هیتلر ساخته شده اند. رونان گلون که از تناقض بین روایت رسمی نحوه رسیدن خودروها به آنجا مجذوب شده بود، از این اتومبیل ها بازدید کرد تا سعی کند به پاسخی برای این معما برسد.او متوجه شد که ماشین‌ها واقعاً توسط سربازان در حال خروج رها شده‌اند، اما نه آنهایی که در طول جنگ می‌جنگیدند و سپس به خانه برگشتند. در عوض، آنها سربازان کانادایی بودند که در دو پایگاه استراتژیک نیروی هوایی در فاصله ۱۶۰ کیلومتری شتیون که در اواسط دهه ۵۰ پس از تشکیل ناتو ساخته شد، مستقر شده بودند. بسیاری از آنها به شهر ویرتون نقل مکان کردند، جایی که ساکنان آن اغلب خودشان در زیرزمین زندگی می کردند تا سربازانی که دستمزد خوبی دریافت می کردند را در خانه خود جای دهند.از آن زمان هنوز به عنوان دوران طلایی در شهر یاد می شود، سربازان با خود پول نقد، عشق به هاکی که منجر به ساخت پیست روی یخ شد و ماشین های بزرگ آمریکایی می آوردند. مغازه مکانیکی در شاتیون تنها مغازه ای در منطقه بود که می دانست چگونه ماشین های بزرگ را تعمیر کند. با این حال، قطعات خودروهای اروپایی و آمریکایی به هم نمی خوردند، بنابراین مالک شروع به جمع آوری اتومبیل های قدیمی آمریکایی برای تامین قطعات کرد. در آن دوران حدود ۵۰۰ خودرو در اطراف شاتیون و در جنگل پراکنده شده بود.هنگامی که رئیس جمهور فرانسه شارل دوگل در اواسط دهه ۶۰ اعلام کرد که کشورش از ناتو خارج خواهد شد، نیروهای کانادایی مجبور شدند شهر را به مقصد آلمان ترک کنند. اگرچه دیگر تقاضایی برای قطعات و تعمیر وسایل نقلیه آمریکایی وجود نداشت، مالک گاراژ مجموعه گسترده‌ای را نگهداری می‌کرد که جنگل و همچنین سایر بخش‌های زمین اطراف تعمیرگاه را پر کرده بود.مالک شروع به تعطیل کردن تجارت خود کرد، اما هرگز به طور کامل بازنشسته نشد. خودروهایی که در دهه ۱۹۵۰ جدید بودند با گذشت زمان، کلاسیک شده بودند، بنابراین مجموعه او، علاقه مندانی از بلژیک و تعدادی از کشورهای همسایه را به خود جذب کرد.حکم دادگاهی در سال ۲۰۱۰ نشان می دهد که خودروها به دلایل زیست محیطی از این جنگل بلژیک خارج شدند، بنابراین تنها تعداد انگشت شماری از آنها باقی مانده است.
گفته های حاکی از آن بود که سربازان آمریکایی مستقر در شهر شتیون (Châtillon) در طول جنگ جهانی دوم به دنبال سقوط نازی‌ها آنجا را ترک کردند و نتوانستند خودروهایشان را با خود به خانه ببرند. پس از انتتشار عکس هایی از این جنگل، خبر آن به پدیده‌ای جهانی تبدیل شد و علاقه‌مندان به اتومبیلرانی و مکان‌های متروک را برانگیختند تا به این شهر بروند. وقتی آنها این کار را کردند، نه تنها با نادیده گرفتن علائم «ملک خصوصی»، مالکان زمین را عصبانی کردند، بلکه متوجه شدند که چیزی در مورد داستان روایت شده اشتباه است.
بسیاری از اتومبیل‌های موجود در این قبرستان وحشتناک مانند یک پونتیاک چیفتن ۱۹۵۳، یک رنو دوفین و یک فورد تاندربرد، مدت‌ها پس از سقوط هیتلر ساخته شده اند. رونان گلون که از تناقض بین روایت رسمی نحوه رسیدن خودروها به آنجا مجذوب شده بود، از این اتومبیل ها بازدید کرد تا سعی کند به پاسخی برای این معما برسد.
او متوجه شد که ماشین‌ها واقعاً توسط سربازان در حال خروج رها شده‌اند، اما نه آنهایی که در طول جنگ می‌جنگیدند و سپس به خانه برگشتند. در عوض، آنها سربازان کانادایی بودند که در دو پایگاه استراتژیک نیروی هوایی در فاصله ۱۶۰ کیلومتری شتیون که در اواسط دهه ۵۰ پس از تشکیل ناتو ساخته شد، مستقر شده بودند. بسیاری از آنها به شهر ویرتون نقل مکان کردند، جایی که ساکنان آن اغلب خودشان در زیرزمین زندگی می کردند تا سربازانی که دستمزد خوبی دریافت می کردند را در خانه خود جای دهند.
از آن زمان هنوز به عنوان دوران طلایی در شهر یاد می شود، سربازان با خود پول نقد، عشق به هاکی که منجر به ساخت پیست روی یخ شد و ماشین های بزرگ آمریکایی می آوردند. مغازه مکانیکی در شاتیون تنها مغازه ای در منطقه بود که می دانست چگونه ماشین های بزرگ را تعمیر کند. با این حال، قطعات خودروهای اروپایی و آمریکایی به هم نمی خوردند، بنابراین مالک شروع به جمع آوری اتومبیل های قدیمی آمریکایی برای تامین قطعات کرد. در آن دوران حدود ۵۰۰ خودرو در اطراف شاتیون و در جنگل پراکنده شده بود.
هنگامی که رئیس جمهور فرانسه شارل دوگل در اواسط دهه ۶۰ اعلام کرد که کشورش از ناتو خارج خواهد شد، نیروهای کانادایی مجبور شدند شهر را به مقصد آلمان ترک کنند. اگرچه دیگر تقاضایی برای قطعات و تعمیر وسایل نقلیه آمریکایی وجود نداشت، مالک گاراژ مجموعه گسترده‌ای را نگهداری می‌کرد که جنگل و همچنین سایر بخش‌های زمین اطراف تعمیرگاه را پر کرده بود.
مالک شروع به تعطیل کردن تجارت خود کرد، اما هرگز به طور کامل بازنشسته نشد. خودروهایی که در دهه ۱۹۵۰ جدید بودند با گذشت زمان، کلاسیک شده بودند، بنابراین مجموعه او، علاقه مندانی از بلژیک و تعدادی از کشورهای همسایه را به خود جذب کرد.
حکم دادگاهی در سال ۲۰۱۰ نشان می دهد که خودروها به دلایل زیست محیطی از این جنگل بلژیک خارج شدند، بنابراین تنها تعداد انگشت شماری از آنها باقی مانده است.
بدون نظر