در سال ۱۹۸۶، سایت چرنوبیل در شمال اوکراین که در آن زمان تحت حاکمیت شوروی بود، شاهد بزرگترین انتشار مواد رادیواکتیو در محیط زیست در تاریخ بشر بود. قورباغه های درختی شرقی باید پوست سبز روشنی داشته باشند اما دانشمندانی که در نزدیکی چرنوبیل کار می کنند بسیاری از آنها را با رنگدانه های تیره یا سیاه پیدا کرده اند. قورباغه‌های سیاه جهش‌یافته در نزدیکی نیروگاه چرنوبیل، ۳۶ سال پس از وقوع یکی از بدترین فاجعه‌های هسته‌ای در تاریخ، در حال تخم ریزی هستند.اکنون دانشمندان فکر می‌کنند که پوست تیره‌تر قورباغه‌های جهش‌یافته ممکن است به آنها کمک کرده باشد که در این منطقه آلوده زنده بمانند.جرمن اوریزائولا، محقق دانشگاه اویدو اسپانیا، که یکی از نویسندگان این مطالعه جدید بود، گفت: «ما از اولین شبی که در چرنوبیل کار کردیم از وجود این قورباغه ها آگاه شدیم. ما به دنبال این گونه در نزدیکی نیروگاه آسیب دیده بودیم و قورباغه های زیادی را که کاملا سیاه بودند، شناسایی کردیم. ما می دانیم که ملانین مسئول رنگ تیره یا سیاه در بسیاری از موجودات از جمله قورباغه است. در عین حال، می دانیم که ملانین از آسیب ناشی از انواع مختلف تشعشع، از اشعه ماوراء بنفش گرفته تا اشعه یونیزان محافظت می کند.»دکتر اوریزائولا و نویسنده همکارش پابلو بوراکو برای مطالعه خود بیش از ۲۰۰ قورباغه نر را از ۱۲ حوضچه پرورش متفاوت با سطوح مختلف تشعشع جمع آوری کردند. آنها دریافتند که قورباغه های داخل منطقه خطر، بسیار تیره تر از قورباغه های خارج از آن هستند. به عبارت دیگر، قورباغه‌های تیره‌تر در زمان وقوع فاجعه در سال ۱۹۸۶ شانس بیشتری برای زنده ماندن داشتند و امروزه تعدادشان بیشتر شده است.دکتر اوریزائولا گفت: «با این گونه می توان در شرایط عادی درصد کمی از قورباغه ها را با رنگ های غیر معمول پیدا کرد. این درصد اندک از محافظت از ملانین بهره می برد، به ویژه در زمان وقوع حادثه، زمانی که سطح تشعشعات بسیار بالاتر و تنوع رادیو ایزوتوپ ها بیشتر بود. در این سناریو، آنها باید بهتر از قورباغه های سبز معمولی زنده می ماندند و تولید مثل می کردند.»با گذشت زمان ۱۰ تا ۱۲ نسل از قورباغه ها از زمان حادثه، این امر منجر به غالب شدن این قورباغه های سیاه در منطقه خطر می شود.دکتر اوریزائول گفت: «از آنجایی که نقش محافظتی ملانین در حال حاضر حیاتی نیست، با سطوح بسیار پایین تابش، ممکن است این رنگ ها محو شوند. با این حال، این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که به نظر می‌رسد حفظ رنگ مشکی هزینه بالایی ندارد؛ برای مثال، هیچ افزایشی در سطح استرس اکسیداتیو وجود ندارد. پس ممکن است به همین منوال ادامه یابد.»
اکنون دانشمندان فکر می‌کنند که پوست تیره‌تر قورباغه‌های جهش‌یافته ممکن است به آنها کمک کرده باشد که در این منطقه آلوده زنده بمانند.
جرمن اوریزائولا، محقق دانشگاه اویدو اسپانیا، که یکی از نویسندگان این مطالعه جدید بود، گفت: «ما از اولین شبی که در چرنوبیل کار کردیم از وجود این قورباغه ها آگاه شدیم. ما به دنبال این گونه در نزدیکی نیروگاه آسیب دیده بودیم و قورباغه های زیادی را که کاملا سیاه بودند، شناسایی کردیم. ما می دانیم که ملانین مسئول رنگ تیره یا سیاه در بسیاری از موجودات از جمله قورباغه است. در عین حال، می دانیم که ملانین از آسیب ناشی از انواع مختلف تشعشع، از اشعه ماوراء بنفش گرفته تا اشعه یونیزان محافظت می کند.»
دکتر اوریزائولا و نویسنده همکارش پابلو بوراکو برای مطالعه خود بیش از ۲۰۰ قورباغه نر را از ۱۲ حوضچه پرورش متفاوت با سطوح مختلف تشعشع جمع آوری کردند. آنها دریافتند که قورباغه های داخل منطقه خطر، بسیار تیره تر از قورباغه های خارج از آن هستند. به عبارت دیگر، قورباغه‌های تیره‌تر در زمان وقوع فاجعه در سال ۱۹۸۶ شانس بیشتری برای زنده ماندن داشتند و امروزه تعدادشان بیشتر شده است.
دکتر اوریزائولا گفت: «با این گونه می توان در شرایط عادی درصد کمی از قورباغه ها را با رنگ های غیر معمول پیدا کرد. این درصد اندک از محافظت از ملانین بهره می برد، به ویژه در زمان وقوع حادثه، زمانی که سطح تشعشعات بسیار بالاتر و تنوع رادیو ایزوتوپ ها بیشتر بود. در این سناریو، آنها باید بهتر از قورباغه های سبز معمولی زنده می ماندند و تولید مثل می کردند.»
با گذشت زمان ۱۰ تا ۱۲ نسل از قورباغه ها از زمان حادثه، این امر منجر به غالب شدن این قورباغه های سیاه در منطقه خطر می شود.
دکتر اوریزائول گفت: «از آنجایی که نقش محافظتی ملانین در حال حاضر حیاتی نیست، با سطوح بسیار پایین تابش، ممکن است این رنگ ها محو شوند. با این حال، این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که به نظر می‌رسد حفظ رنگ مشکی هزینه بالایی ندارد؛ برای مثال، هیچ افزایشی در سطح استرس اکسیداتیو وجود ندارد. پس ممکن است به همین منوال ادامه یابد.»
بدون نظر