اینطور گفته می شود در پی فرمان بسیج عمومی پوتین یک مرد ویلچرنشین روس به جنگ در اوکراین فراخوانده شده است.
اولگ واسیلیف به آتروفی عضلانی نخاعی مبتلا است و تقریباً قادر به حرکت دادن بدن خود نیست، اما به او گفته شده خود را به اداره وظیفه عمومی محل زندگی خود معرفی کند.
همزمان هزاران نفر از مردان روسیه برای فرار از خدمت تصمیم به ترک وطن خود گرفته اند و به همین دلیل صف های طویلی در مرزهای این کشور تشکیل شده است.
پس از ضدحمله های کی یف که چندین عقب نشینی حقارت بار برای کرملین به همراه آورد، پوتین حالا سخت در تلاش است تا قوای نظامی خود در اوکراین را تقویت کند.
اما مقامات سر به هوای روسی، با تلاش برای به خدمت گرفتن مردگان و معلولان، فرمان از روی استیصال پوتین برای خدمت اجباری را زیر سؤال برده اند.
ورزشکار پارالمپیکی روس، دیمیتری ایگناتوف با وجود داشتن تنها یک پا به جنگ فراخوانده شده است.
این مجری تلویزیونی ۳۲ ساله زمانی که در ارتش خدمت می کرد، یک پای خود را از دست داد. پس از سقوط یک پرتابگر موشک S-300 بر روی او در شهر سورودوینسک ِ روسیه، پزشکان مجبور به قطع یک پایش شدند.
با این حال، به نظر می رسد این ورزشکار پارالمپیکی مجبور به جنگ در اوکراین نخواهد شد. او گفته: «من به اداره وظیفه عمومی رفتم. آنجا مدارکم را چک کردند و آزادم کردند. هیچ کس دنبالم نیست. فقط مدارکم را چک کردند. همین و بس.»
از سویی دیگر، سربازان روس می گویند با آن ها مانند «گاو» رفتار می شود.
تازه سربازان روس پس از رسیدن به جبهه های جنگ اعلام کردند «هیچ آموزشی» به آن ها داده نشده است.
ویدئویی منتشر شده که در آن چند مرد روس در ملأعام از «شرایط ظالمانه و قطعاً رقت انگیز» خود پس از بسیج کردن آن ها برای جنگ، شکایت می کنند.
این ویدئو جدیدترین مدرک از آشفتگی موجود در پس فرمان بسیج عمومی روسیه است که حتی حامیان کرملین را مأیوس کرده است.
این ویدئو اما در عین حال، نارضایتی فزاینده ی مبارزان ناخواسته ای که از سوی پوتین مجبور به جنگ علیه اوکراین شده اند را برجسته می سازد.
در این ویدئو تازه سربازان درمانده ی روس پس از آنکه با قطار به منطقه ی بلگورود در مرز اوکراین می رسند، با ابراز خشم شان از وضعیت خود، مجازات را به جان می خرند.
یکی از سربازان به عنوان نماینده ی این مردان نگون بخت، می گوید: «حدود ۵۰۰ نفر از ما اینجا هست و همه هم مسلح هستیم. ولی هیچ کدام مان در هیچ پایگاهی ثبت نشده ایم.»
«یک هفته در شرایطی ظالمانه و قطعاً رقت انگیز بودیم. نه آذوقه ای داشتیم، نه پولی. هیچی.»
«نمی دانیم چه کسی کجا و به کدام پایگاه باید برود. سلاح هایمان ثبت نشده اند.»
«حتی یک دانه از سلاح ها هم کد شناسایی ارتش ندارد.»
«فرمانده ها با ما مثل گاو رفتار می کنند. هیچ کس به ما احتیاج ندارد. هیچ آموزشی داده نشده. ما غذای مان را خودمان می خریم.»
«پول خیلی زیادی را فقط صرف غذا می کنیم.»
این سرباز در ادامه به تمسخر سلاح هایی که به نیروها داده شده و تجهیزاتی که با آن ها به مشکل برخورده بودند، می پردازد.
او می گوید: «حتی درباره ی این تجهیزات به ما آموزش ندادند. این ها تجهیزاتی هستند که به ما داده اند. روی زمین یک پایگاه پیدایش کرده بودند.»
دیکتاتورها همیشه سعی میکنند کسانی رو به عنوان مدیر و مسئول منتصب کنند، که هوش و آی کیو ی پایینی داشته باشند، هم مطیع دیکتاتور هستند و با پول براحتی برده وار پیرو دیکتاتور خواهند بود. چنین کشوری بهشت حاکمان و وابستگان شان است ولی برای مردم جهنم خواهد شد.
بهش می‌گویند هماهنگی و درستی اطلاعات ؛)
دیکتاتورها همیشه سعی میکنند کسانی رو به عنوان مدیر و مسئول منتصب کنند، که هوش و آی کیو ی پایینی داشته باشند، هم مطیع دیکتاتور هستند و با پول براحتی برده وار پیرو دیکتاتور خواهند بود. چنین کشوری بهشت حاکمان و وابستگان شان است ولی برای مردم جهنم خواهد شد.
پس چرا مردم عادی کشورهای دیکتاتور بعد از شکست فرماندهان دیکتاتورشون قتل عام میشوند؟ مثل ژاپن یا ویتنام یا آلمان نازی
بفرما ساندیس?
تو یک برگ از تاریخ خوندی؟