بیش از دوجین مجسمه برنزی به خوبی حفظ شده که ۲,۰۰۰ سال پیش ساخته شده اند، در اکتشاف جدیدی که زمان گُذار، از تمدن اتروسک به امپراتوری روم را بازنویسی می کند، از حمام های آب گرم باستانی در توسکانی ایتالیا بیرون کشیده شده اند.
وزارت فرهنگ ایتالیا در بیانیه ای اعلام کرد که برخی از مجسمه های برنزی، تماماً پیکره های خدایان شبیه انسان هستند، اما برخی دیگر، تکه هایی از اعضای بدن هستند که به عنوان نذر و برای مداخله خدایان در روند درمان های پزشکی از طریق آب های گرم پیشکش شده اند.
وزیر فرهنگ جدید ایتالیا، جنارو سانگولیانو، این مجسمه ها را به عنوان کشف استثنایی برای ایتالیا و گنجینه های عظیم و منحصر به فرد، توصیف کرد.
این گنجینه نشان می دهد در حالی که اتروسک ها و رومی ها بین قرن دوم پیش از میلاد و قرن اول پس از میلاد با هم درگیر بودند، گروه های ساکن در این منطقه با هم برای خدایان در پناهگاه مقدس دعا می کردند. باستان شناسان بر اساس کتیبه های اتروسکی و لاتین ثبت شده بر این مجسمه ها، از جمله تصاویر آپولو و ایگیا، خدای یونان باستان و الهه سلامت، به این نتیجه رسیده اند.
تمدن اتروسک حدود ۲,۵۰۰ سال پیش – تقریباً ۵۰۰ سال قبل از ظهور امپراتوری روم- در آناتولی غربی، ایتالیا و ترکیه فعلی گسترش یافته بود. زمانی که اتروسک ها در ایتالیا بودند، با تبدیل شدن به یک قدرت تجاری در مدیترانه، اکثر مناطق شمالی و جنوبی را تحت کنترل خود درآوردند.
وقتی که یونانیان، سیسیل را به کنترل خود درآوردند، اتروسک ها، شروع به از دست دادن جایگاه قدرتمند خود کردند و اندکی پس از آن، امپراتوری روم در ۲۷ قبل از میلاد شروع به پیش روی در سراسر کشور کرد.
امپراتوری روم، یکی یکی شهرهای اتروسکی را تصرف کرد و در عین حال هرگونه شواهدی مبنی بر وجود آنها را از بین برد. به همین دلیل، به ندرت آثاری از تمدن اتروسکی کشف می شوند. با این حال، کشف اخیر نشان می دهد همه چیز جنگ بین این دو نبود. بلکه رومیان و اتروسک ها در مقاطعی در کنار هم زندگی می کردند.
این مجسمه‌ها، بخشی از حفاری‌هایی است که در سال ۲۰۱۹، در «سان کاسکیانو دی بانی» (San Casciano dei Bagni)، شهری بر فراز تپه ای در استان «سی ینا» (Siena) آغاز شد و در حدود ۱۶۰ کیلومتری شمال رم، کشف شدند.
ظاهرا در حالی که جنگ‌های اجتماعی و داخلی در جریان بود، داخل پناهگاه ها، خانواده‌های نخبگان بزرگ اتروسک و رومی، با هم برای صلح دعا می کردند. این امکان برای بازنویسی رابطه و دیالکتیک بین اتروسک ها و رومی ها یک فرصت استثنایی است. این عبادتگاه، از قرن سوم قبل از میلاد تا قرن پنجم پس از میلاد فعال بوده است. پس از آن، این منطقه مقدس رها شده است. احتمالا مسیحیت شروع به نفوذ کرده که منجر به غوطه ور شدن مجسمه ها در آب های گرم و بسته شدن این استخرها با ستون ها و سنگ های عظیم شده است.
این یافته ها، بزرگترین ذخایر برنز این دوره در ایتالیا را نشان می دهند. این مجسمه ها به همراه تقریباً ۶,۰۰۰ سکه برنز، نقره و طلا پوشانده شده بودند و آب گل آلود و داغ «سان کاسکیانو» به حفظ آنها کمک کرده است.
بدون نظر