چند نفرمان در خیالات مان خود را سوار بر کشتی عازم جزیره ای اسرارآمیز به امید پیدا کردن گنجی مخفی تصور کرده ایم؟ فیلم ها هیجانی که در پس یک دریانورد شرور و ماجراجو بودن وجود دارد را به ما نشان داده اند. گرچه زندگی روی دریا مملوء از ماجراجویی و آدرنالین به نظر می رسد، اما دزدان دریایی واقعی بسیار متفاوت از چیزی بودند که ما همیشه تصور کرده ایم.
۱- در پشت استفاده از چشم‌بند دلیلی حیاتی بود
گرچه بعضی دزدان دریایی حتماً با هدف پنهان کردن چشم آسیب دیده ی خود از چشم‌بند استفاده می کردند، اما اغلب آن ها برای آنکه بتوانند حین مبارزه دید بهتری در تاریکی داشته باشند، چشم‌بند می زدند. دزدان دریایی ممکن بود ابتدا زیر نور خورشید مشغول مبارزه باشند و لحظه ای بعد از زیر عرشه ی کشتی که جای تاریکی بود سردرآوردند.
از آنجایی که به طور متوسط ۲۵ دقیقه طول می کشد تا چشم انسان به تاریکی عادت کند، آماده کردن یک چشم برای دیدن در تاریکی با انتقال چشم بند به روی چشم دیگر، اقدامی استراتژیک بود.
۲- گوشواره هایشان را شفابخش می دانستند
گوشواره ی دزدان دریایی یادگار سفرهایشان بود که با افتخار از آن استفاده می کردند. اما آن ها دلایل دیگری هم برای استفاده از گوشواره داشتند که حالا شاید کمی مضحک به نظر برسد. مثلاً اینکه آن ها اعتقاد داشتند فلزهای گرانبهای درون گوشواره هایشان از خاصیت شفابخشی برخوردارند و می توانند ضعف بینایی را برطرف کنند و دیگر اینکه، سوراخ کردن گوش جلوی دریازدگی را می گیرد.
به علاوه، آن ها معتقد بودند مردانی که از گوشواره ی طلا استفاده می کردند غرق نمی شوند و در واقع گوشواره ی طلا را نوعی طلسم حفاظت بخش می دانستند.
۳- ماه ها لباس خود را عوض نمی کردند
در آن زمان لباس بسیار گران قیمت بود، به همین دلیل اغلب دزدان دریایی یک دست لباس داشتند و آنقدر آن را می پوشیدند تا بپوسد. حتی در زمان خواب هم آن را درنمی آوردند. گرچه بعضی از آن ها استطاعت تهیه ی لباس خواب را داشتند، اما کاربردی برایشان نداشت چرا که خدمه ی کشتی باید همیشه آمادگی حضور در هر رویداد پیش بینی نشده ای روی کشتی را می داشتند.
یک دلیل دیگر پوشیدن لباس های کثیف این بود که به خاطر حضور در دریا شستن آن ها غیر ممکن بود. به علاوه، آن ها برای شستن لباس های خود به اجازه ی ناخدا نیاز داشتند و باید صبر می کردند تا هوا آنقدری گرم شود که لباس ها بعد از شستن به سرعت خشک شوند.
۴- از یک چوب باریک به عنوان مسواک استفاده می کردند
وقتی به دزدان دریایی فکر می کنیم، شاید تصویر مردی در حال جویدن یک چوب باریک با چهره ای خشن به ذهن مان آید. حقیقت این است که آن ها این کار را نه برای ترسناک تر به نظر رسیدن، بلکه به عنوان روشی برای تمیز کردن دندان های خود انجام می دادند.
استفاده از چوب های باریک گرچه روش متداولی برای حفظ بهداشت دهان و دندان بود، اما همیشه هم برایشان در دسترس نبود. به همین دلیل است که دزدان دریایی به بدبویی دهان مشهور بودند.
۵- بسیار خرافاتی بودند
دزدان دریایی خرافات زیادی داشتند. شاید در فیلم دریانوردها را در حال سوت زدن ببینیم، اما در واقعیت آن ها از سوت زدن خودداری می کردند چون اعتقاد داشتند این کار باعث طوفانی شدن هوا می شود. آن ها دیدن کوسه را هم نشانه ی قریب الوقوع بودن مرگ خدمه می دانستند و اعتقاد داشتند دلفین هایی که کنار کشتی شنا می کردند خوش شانسی می آوردند.
۶- ریش سیاه اسیرانش را با آتش زدن ریش خود می ترساند
«ریش سیاه» معروف نامش را از ریش ضخیمش گرفته بود که ظاهر ترسناکی به او می داد و او از ظاهر خود برای رسیدن به خواسته هایش استفاده می کرد. حتی گفته می شود او با بافتن گیاه شاهدانه به ریش خود و آتش زدن آن، اسیرانش را می ترساند.
۷- غذاهای چندش آوری داشتند
مگر می شود ناخدا باربوسا و سیب سبز آبدارش را فراموش کرد؟ در فیلم ها شاید اینطور به نظر برسد که دزدان دریایی ذخیره ی غذایی متنوعی داشتند، اما واقعیت این بود که در کشتی دزدان دریایی غذا محدود به چیزهایی بود که در سفرهای دریایی طولانی آن خراب نشود.
برای مثال، نان کهنه می شد و بعد از گذشت مدت کوتاهی در دریا، خوراک شپش ها می شد. گوشت خشک شده چنان ماندگاری ای داشت که دریانوردها با آن دکمه و سگک کمربند درست می کردند. حتی گفته می شود وقتی در سال ۱۶۷۰ کشتی دزد دریایی ای به نام هنری مورگان و خدمه اش به گل نشست، آن ها مجبور شدند کیف های چرمی خود را تکه تکه و سرخ کنند و از همان تغذیه کنند.
۸- با گوشواره هایشان خود را در برابر صدای توپ حفظ می کردند
دزدان دریایی شاید درمورد بسیاری از فواید استفاده از گوشواره در اشتباه بودند، اما یک چیز بود که در مورد آن درست فکر می کردند. گوشواره های دزدان دریایی جلوی ناشنوا شدن آن ها را می گرفت. دزدان دریایی ای که به سمت کشتی ها توپ پرتاب می کردند، یک گلوله موم از گوشواره ی خود آویزان می کردند تا از آن به عنوان گوشگیر استفاده کنند.
۹- از یک حفره درون کشتی به عنوان دستشویی استفاده می کردند
دستشویی رفتن در وسط دریا کار ساده ای نبود. دریانوردها از توالت هایی که در دو طرف سینه ی کشتی قرار داشتند استفاده می کردند. بنابراین می شود تصور کرد که برای پرت نشدن درون آب با چه چالشی مواجه بودند. تنها ناخدای کشتی یک توالت شخصی در نزدیکی کابینش داشت.
۱۰- به «کمد دیوی جونز» اعتقاد داشتند
ماجرای «کمد دیوی جونز» اختراع کارتون «باب اسفنجی» نبود. دزدان دریایی واقعی به وجود این مکان که در آن روح دریانوردهای غرق شده در کنار هم و پیش این روح شیطانی زندگی می کردند، اعتقاد داشتند. برای دزدان دریایی، جمله ی «تو را به کمد دیوی جونز خواهیم فرستاد» به معنای مرگ در دریا بود.
بر اساس این باور، دیوی جونز به اشکال مختلفی درمی آمد و درست قبل از شروع طوفان یا هر بلای دیگری ظاهر می شد تا دریانوردها را به سوی گورستان آبی شان هدایت کند.
بدون نظر