در زیرزمینی در شرق اوکراین، مردان جهان دور میزی مملو از لپ تاپ نشسته اند و چشم هایشان به صفحات تلویزیونی به طول یک دست دوخته شده است. آن ها در حال تماشای اشکال سیاه رنگی روی یک تپه تاریک زمستان زده هستند، که ظاهراً یک لحظه دچار آشوب شده و سپس به این سو و آنسوی صفحه نمایش می دوند. این ویدیویی زنده از یک پهپاد کوچک اوکراینی در فاصله چند مایلی است، هدف یابی برای تیم های توپخانه ای اوکراین که قصد دارند سربازان روسی را در سنگرهایشان از میان بردارند. توده هایی از دود از نزدیکی شلیک های غیردقیق خمپاره اندازهای اوکراینی که با فاصله ای نزدیک به هدف نمی خورند بلند می شود.
در تمام نقاط جبهه شرقی اوکراین، در مراکز فرماندهی زیرزمینی که پشت درهای فلزی بدون نوشته پنهان شده اند، سربازان اوکراینی سعی دارند آتش توپخانه را هدایت کنند، در تلاشی از سر درماندگی برای مقاومت در مقابل پیشروی نیروهای روسی. این یک میدان آزمایش واقعی برای جنگی خلاقانه در قرن بیست و یک میلادی با کمترین میزان تجهیزات و منابع تسلیحاتی و مالی است. این مردان از پهپادهای تجاری ارزان قیمت موجود و برنامه های چت معمول برای شناسایی و انتقال اطلاعات مربوط به لوکیشن اهداف به تیم توپخانه ای استفاده می کنند، توپخانه ای که در برخی از موارد دهه ها از ساخت آن ها می گذرد.
شدیدترین درگیری ها در شهر باخموت جریان دارد که ماه هاست در محاصره نیروهای روسی است. شدت این نبرد از اولین لحظات نزدیک شدن به شهر کاملاً مشخص است، جایی که دود سیاهی از آپارتمان ها بر می خیزد. در شرایطی که تیم خبرنگاران سی ان ان در جاده اصلی بسیار پرترافیک منتهی به شهر هستند، یک گلوله توپخانه روسیه به ساختمانی تنها چند متر دورتر اصابت می کند. لحظاتی بعد، گلوله دیگری به این ساختمان برخورد می کند که باعث می شود تیم خبرنگاران از آنجا بروند. بخش زیادی از این جنگ زیر آتش توپخانه بدون توقف روسیه رخ می دهد.
کرملین بخش قابل توجهی از نیروهای خود را روی حمله به شهر باخموت متمرکز کرده و نیروهای اوکراینی در شرایط سختی قرار دارند، این را پترو می گوید، از فرماندهان گارد ملی که رهبری این واحد از نخبگان اوکراینی در سنگر زیرزمینی اش را بر عهده دارد. وی در این باره می گوید :«شبیه یک حمله مداوم و بدون توقف است. تنها پنجره موجود برای استراحت زمانی است که نفراتشان تمام شده و منتظر تقویت نیروها هستند». همانند دیگر افراد حاضر در ارتش اوکراین، پترو نیز برای جلوگیری از شناسایی شدن تنها از نام کوچکش استفاده می کند. او می گوید که روسیه موج موج نیروهایشان را به این جبهه می فرستند، ظاهراً بدون اینکه اهمیتی به کشتار گسترده آن ها بدهند.
پترو می گوید: «تاکتیک آن ها فرستادن این مردم بیچاره به سمت جلوست که ما مجبوریم از بین ببریم. آن ها نمی توانند با حمله مستقیم باخموت را بگیرند، به همین خاطر آن را دور زده اند. ما باید از مناطق شهری به زمین های باز برویم، جایی که در مقابل توپخانه بی دفاع هستیم». توصیف پترو از نبرد در باخموت یادآور صحبت های سرهی هیدی، فرماندده اوکراینی منطقه مجاور لوهانسک است که ماه گذشته گفته بود که روس ها در نزدیکی باخموت «گله ای می میرند، نیروهای بسیج شده تنها به پیش می روند تا موقعیت ما شناسایی شود».
برخی سربازان روسی از تلفات سنگین خود گفته اند، اگر چه وزارت دفاع روسیه اوایل ماه جاری مدعی شده بود که تلفات «فراتر از یک درصد توان تهاجمی و ۷ درصد مجروحان نیست». هر نقطه از مرکز فرماندهی زیرزمینی با وایت بردهایی که تعداد کشته شدگان روی آن ها نقش بسته، تختخواب ها و جعبه پهپادهایی که انتظار آماده شدن دارند پر شده است. پترو می گوید: «جاده ها گل آلود هستند. نمی توانیم با سرعت کافی زخمی ها را تخلیه کنیم و مهمات برسانیم».
فرماندهان اوکراینی از نداشتن ارتباط بین واحدها گلایه دارند و اینکه افسران پایین رده کافی برای حفظ انگیزه سربازان بعد از ماه ها نبرد هولناک و خسته کننده ندارند. کمی که به سمت خط مقدم می روید، در جنگلی مجاور یک مزرعه، واحد توپخانه ای اوکراین قرار دارد که آنسوی خط تلفن های مرکز فرماندهی زیرزمینی است. تومان که رهبری این گروه توپخانه ای را بر عهده دارد، مختصات را از طریق تلفن همراهی که در یک دست دارد دریافت می کند و سپس آن ها را روی دفتر یادداشتی که در دست دیگرش است ثبت می کند. او این مختصات را با صدای بلند فریاد می زند و سربازی دیگر آن ها را تکرار کرده و روی سیستم توپخانه ای قدیمی متعلق به دوران شوروی که اکنون با گلوله های ساخت لهستان پر می شوند اعمال می کند.
با کشیدن یک سیم، برگ های پاییزی از زمین یخ زده مجاور تکان می خورند و گلوله توپخانه به سمت افق پرتاب می شود. تومان از یک خندق نسبتاً امن در همان حوالی می گوید: «ستاد فرماندهی هر چقدر گلوله که بتواند برایمان فراهم می کند اما می دانیم که از این لحاظ در مضیقه هستیم. اما همینی است که هست». او اما مدعی است که دقت توپخانه روسیه با پیش رفتن جنگ در یکسال اخیر کاهش یافته است، در شرایطی که نیروهای اوکراینی توانسته اند به سیستم تجسس هوایی این کشور آسیب جدی وارد کنند. تومان می گوید: «دقتشان به شدت کاهش یافته است اما گلوله هایشان همیشه روی سر ما به پرواز در می آیند».
در یک مرکز فرماندهی زیرزمینی دیگر، در شرق منطقه دونستک، گروهی دیگر از سربازان به صفحه های نمایش خودشان خیره شده اند. پاولو، فرمانده آن ها، به ما می گوید که تلفات روزانه آن ها ده ها نفر است. او می گوید: «خودروها و مهمات مصرفی هستند. سعی می کنیم آن ها را نشماریم و تا جایی که می توانیم برای متوقف کردن پیشروی دشمن از آن ها استفاده کنیم. تنها چیزی که نمی توانیم تاب بیاوریم زندگی های انسانی است». اما پاولو نسبت به هزینه ای که باید بپردازند خوش بین است و می گوید :«هیچ جنگی بدون تلفات نیست. اگر مقاومت کنیم، و نگذاریم روس ها خاک ما را بگیرند، باید مبارزه کنیم. اگر مبارزه کنیم، تلفات می دهیم. این تلفات موجه هستند و اجتناب ناپذیر».
بدون نظر