بر اساس داده ها جمعیت جهان سالانه حدود ۳۴ میلیارد تن دی اکسید کربن (CO2) منتشر می‌کند. اما این همه CO2 از کجا می‌آید؟ این تصویر از آدام سیمینگتون، انتشار کربن در سراسر جهان را با استفاده از داده های سال ۲۰۱۸ کمیسیون اروپا ترسیم می‌کند.
این نوع تصویرسازی به ما این امکان را می‌دهد که نه تنها مراکز پرجمعیت، بلکه مسیرهای پرواز، خطوط کشتیرانی و مناطق تولید انبوه را به وضوح ببینیم. بیایید نگاهی دقیق‌تر به برخی از این مناطق متمرکز (و روشن) روی نقشه بیندازیم.
چین، هند و اقیانوس هند
چین و هند به عنوان دو کشور پرجمعیت و نیروهای اقتصادی، تولیدکنندگان مقدار قابل توجهی CO2 هستند. به ویژه چین حدود ۲۷ درصد از انتشار گاز دی اکسید کربن جهان را به خود اختصاص می‌دهد.
با نگاهی به اقیانوس‌ها و خطوط کشتیرانی در شرق چین و همچنین مسیر اصلی اقیانوس هند بین تنگه مالاکا و کانال سوئز، می‌بینیم که حمل و نقل دریایی چقدر به انتشار گازهای گلخانه‌ای کمک می‌کند.
ایالات متحده و آمریکای مرکزی
ایالات متحده یکی از بزرگترین تولیدکنندگان کربن در جهان است. در حالی که کشورهای دیگر مانند قطر و عربستان سعودی از نظر فنی سرانه انتشار بیشتری دارند، انتشار کلی آنها به دلیل جمعیت کمتر نسبتا پایین است.
در سراسر ایالات متحده، روشن ترین مناطق، مراکز عمده پرجمعیت مانند مسیر بوستون-واشنگتن، منطقه خلیج و دریاچه های بزرگ هستند. اما همچنین بسیاری از بزرگراه‌های متصل به هم که همه این مراکز جمعیتی را به هم متصل می‌کنند، حتی در میانه‌های کم جمعیت کشور نیز با رنگ روشن مشخص شده‌اند.
با توجه به تردد و ترافیک زیاد در داخل و خارج از ایالات متحده، اقیانوس ها به ترکیبی تیره از مسیرهای کشتیرانی و پرواز تبدیل می‌شوند. در جنوب، تمرکز عمده مردم در اطراف مکزیکو سیتی و ترافیک عبوری از کانال پاناما به وضوح قابل مشاهده است.
شبکه گازهای گلخانه ای آمریکای جنوبی
مانند سایر مناطق، برخی از پرجمعیت ترین مناطق آمریکای جنوبی نیز از بزرگترین تولید کننده های گازهای گلخانه ای هستند، مانند سائوپائولو و ریو در برزیل و بوئنوس آیرس در آرژانتین. این نقشه همچنین زمین های ناهموار قاره را نشان می‌دهد که بیشتر جمعیت و گازهای گلخانه ای بزرگراه ها محدود به سواحل است.
با این حال، شهرها تنها منتشرکنندگان بزرگ گازهای گلخانه ای در منطقه نیستند. خطوط واضحی وجود دارد که جنگل آمازون را در بسیاری از بخش‌هایی که شهرها و جاده‌ها ساخته شده‌اند، از جمله شهر Manaus در امتداد رودخانه آمازون، قطع می‌کنند. به همین ترتیب، اقیانوس‌ها دارای بسیاری از خطوط کشتیرانی مهم هستند، به‌ویژه شرق برزیل.
اروپا و شمال آفریقا
آلمان یکی از بزرگترین تولیدکنندگان کربن در اروپا است – در سال ۲۰۲۱، این کشور تقریبا ۶۴۴ میلیون تن CO2 تولید کرد.
همچنین ایتالیا (که بعد از آلمان دومین انتشار دهنده CO2 است) و بریتانیا و همچنین حجم قابل توجه تجارت در امتداد کانال انگلیسی نیز در انتشار گازهای گلخانه ای تأثیرگذار هستند.
در مقایسه با شبکه پیچیده شهرها، شهرک‌ها و بزرگراه‌های شلوغی که اروپا را در بر می‌گیرد، در سراسر دریای مدیترانه خطوط فعالیت در شمال آفریقا بسیار واضح‌تر و ساده‌تر است. دو استثنای اصلی در خاورمیانه وجود دارد، جایی که رودخانه نیل مصر و کانال سوئز به طور گسترده روشن شده اند، و همچنین اسرائیل در شرق دریا.
اما تصویر قابل توجه تر (هرچند تیره تر) توسط مقادیر عظیم مسیرهای کشتیرانی و پرواز که اقیانوس اطلس و مدیترانه را به طور کلی روشن می‌کنند ترسیم شده است.
صفر خالص تا سال ۲۰۵۰
برای کاهش اثرات منفی تغییرات آب و هوایی، کشورهای سراسر جهان تعهداتی برای رسیدن به انتشار خالص صفر دارند. تصور نقشه جهانی انتشار با این تعهدات در عمل مستلزم دگرگونی کامل تولید انرژی، عادات مصرف، زیرساخت های حمل و نقل و موارد دیگر است. و حتی در این صورت، نقشه تولید شده در آینده کاملا تیره نخواهد بود، زیرا «خالص صفر» معادل انتشار صفر نیست، بلکه تعادلی بین انتشار و حذف است.
بدون نظر