گزارش جدید پنتاگون از توان نظامی چین؛ توسعه ناوگان دریایی و ۶ برابر شدن قدرت هسته‌ای

چین در حال تقویت نیروهای هوایی و دریایی خود در اقیانوس آرام است و زرادخانه هسته ای خود را نیز شش برابر کرده است. این دو نکته مهمی هستند که در گزارش سالانه پنتاگون از قدرت نظامی چین به آن ها اشاره شده است. چیزی که هنوز مشخص نیست و موضوعی که در این گزارش هنوز به آن اشاره نشده این است که چین چه درس هایی ممکن است از جنگ در اوکراین گرفته باشد، اگر قرار باشد روزی به تایوان حمله کند. این گزارش که بخشی از گزارش کلی توسعه نظامی و امنیتی ۲۰۲۲ است یک گزارش اجباری بر اساس قوانین فدرال بوده و نگاهی غیر سری بر تفکرات و ترندهای جدید در ارتش خلق چین است.

پنتاگون می گوید که سیاست نظامی چین شامل «حفاظت از حاکمیت، امنیت و منافع توسعه ای است در حالی که نقش بیشتر برای خود در عرصه بین المللی تاکید دارد». انتظار می رود که ارتش آزادی بخش خلق چین تا سال ۲۰۲۷ برنامه «مدرن سازی، اطلاعات محور سازی و هوشمندسازی» خود را تکمیل کند که همزمان با یکصد سالگی تشکیل ارتش خلق چین است. چین انتظار دارد که ارتش این کشور تا سال ۲۰۴۹ یک ارتش در کلاس جهانی باشد. ارتش خلق چین نزدیک به ۲.۲ میلیون نیرو دارد که در مقایسه با ارتش ۱.۴ میلیون ایالات متحده بسیار بزرگ تر است. بودجه دفاعی چین در سال ۲۰۲۱ بیش از ۲۶۱ میلیارد دلار اعلام شده و برخی منابع نیز آن را کمی بیشتر و ۲۹۳ میلیارد دلار اعلام کرده اند در حالی که این بودجه برای پنتاگون در سال گذشته میلادی ۸۰۱ میلیارد دلار بوده است.

علاوه بر آن، مقایسه ارتش دو کشور دشوار است زیرا به دلایل مختلف، ساختار ارتش این دو کشور کاملاً متفاوت است. ارتش ایالات متحده عمدتاً برای نبردهای خارج از خاک خود و ماموریت های جنگی طراحی شده در حالی که طراحی ارتش چین بیشتر بر اساس دفاع از سرزمین اصلی این کشور و بخش غربی اقیانوس آرام صورت گرفته است اگر چه هدف غایی آن عملیات های فرامنطقه ای نیز هست. چین و روسیه دکترین هسته ای متفاوتی نیز دارند که ظاهراً به تدریج به هدف های مشابهی سوق پیدا می کند و با توسعه قابل توجه زرادخانه ای هسته ای چین همراه می شود. یکی از مهم ترین نکات در گزارش پنتاگون، توسعه روزافزون زرادخانه هسته ای چین است.

پنتاگون برآورد کرده است که زرادخانه هسته ای چین در سال ۲۰۲۰ زیر ۲۰۰ کلاهک بوده است اما توسعه روزافزون بدین معناست که تعداد این سلاح ها اکنون به ۴۰۰ مورد رسیده و تا سال ۲۰۳۰ به ۱,۵۰۰ سلاح هسته ای خواهد رسید. این سلاح ها شامل صدها موشک بالستیک جدید قاره پیماست که چین در حال ساختن سیلو برای آن هاست و همچنین دو زیردریایی با قابلیت حمل موشک های هسته ای جدید و البته بمب افکن پنهانکار جدید H-20 که توانایی انجام عملیات های متعارف و هسته ای را داراست.

این گزارش می گوید که تغییر در سیاست هسته ای چین باعث توسعه این بخش از توان نظامی این کشور نیز شده است. تا همین اواخر، چین کمترین تعداد سلاح های هسته ای که برای بقا در برابر موج اول حمله ای هسته ای و سپس ضدحمله به مراکز پرجمعیت دشمن کافی می دانست را تولید کرده بود. هیچ کشوری حاضر نیست که نابودی چین را به قیمت از دست دادن چهار تا پنج شهر بزرگش عملی کند. همچنین این سیاست تضمین می کرد که رهبران چین در یک بحران هسته ای بزرگ گرفتار نشده و هزینه های سنگینی صرف ساخت یک زرادخانه هسته ای بزرگ و پرهزینه نمی کنند. اما ظاهراً این سیاست تغییر کرده است و بر اساس گزارش پنتاگون، چین در حال تغییر رویه به سمت سیاست «پرتاب به محض هشدار» است که در آن چین منتظر تایید انفجار موشک های هسته ای دشمن نبوده و به سرعت ضد حمله را آغاز خواهد کرد.

ایالات متحده و روسیه هر دو سیاست های پرتاب به محض هشدار دارند که امکان خطا و اشتباه بالایی داشته و می تواند به حوادث ویرانگری منجر شود. در صورت وقوع بحران، یک کامپیوتر، یک سنسور یا هر خرابی دیگری می تواند یک کشور را به این باور برساند که مورد حمله هسته ای قرار گرفته و بدین ترتیب پیش از اینکه حمله هسته ای مورد تصورش رخ دهد، سلاح های هسته ای خود را پرتاب نماید. بخش دیگری از تمرکز گزارش پنتاگون به نیروی دریایی چین می پرازد. بر اساس این گزارش، نیروی دریایی ارتش آزادی بخش خلق چین «بزرگ ترین نیروی دریایی جهان با قدرت جنگی حدود ۳۴۰ پلتفرم شامل کشتی های سطحی، زیردریای، کشتی های آبی خاکی اقیانوس پیما، کشتی های مین کار، ناوهای هواپیمابر و ناوگان های یدکی» است.

ارتش چین در سال ۲۰۲۵ تعداد ناوگان دریای خود را با ۴۰۰ فروند و در سال ۲۰۳۰ به ۴۴۰ فروند خواهد رساند. در حالی که این ادعا درست است اما به کمی شفاف سازی نیاز دارد. چین کشتی های جنگی بیشتری نسبت به ایالات متحده دارد اما متوسط وزنی که بر اساس هر کشتی جابجا می شود بسیار کمتر از ارتش ایالات متحده است. استعداد ناوگان دریایی چین شامل کشتی های کوچکتری است که عمدتاً رزمناوهای توپ دار Type 056 و قایق های موشک انداز Type 022 است که بیشتر برای دفاع ساحلی مناسب بوده و با دارایی های نیروی دریایی ایالات متحده قابل مقایسه نیستند. در کل، کشتی های جنگی ایالات متحده سنگین تر از همتایان چینی است اگر چه این معادله به تدریج در حال تغییر است.

همچنین نیروی دریایی با ۱۱ ناو هواپیمابر خود این موازنه دریایی را به نفع خود تغییر داده است، ناوهایی که هر کدام تقریبا ۱۰۰,۰۰۰ تن وزن دارند در حالی که دو ناو هواپیمابر فعال چین هر کدام تنها حدود ۶۰,۰۰۰ تن وزن دارند. اگر چه در این گزارش در مورد حمله احتمالی چین به تایوان اشاره نشده اما کارشناسان می گویند که چین در حال حاضر توان لجستیکی هوایی و دریایی برای حمله ای موفق به تایوان را ندارد. اما این کشور می تواند جزیره کینمن متعلق به تایوان که در نزدیکی سوال چین است را با دشواری کمتری تسخیر کند.