اوگاندا با نزدیک به ۱۹,۰۰۰ گونه گیاهی و جانوری، متنوع ترین کشور آفریقا است. این کشور تقریباً نیمی از گوریل های کوهستانی باقی‌مانده سیاره زمین را در خود جای داده است. در سال ۱۹۷۹ فقط ۴۰۰ گوریل باقی مانده بود. رشته کوه آلبرتین ریفت در محاصره چوب‌بران، شکارچیان غیرقانونی و معدنچیان بود، در حالی که کشاورزان دامنه‌ها را نابود می‌کردند.
هنگامی که سر دیوید آتنبرو اولین برخورد خود با یک گوریل را داشت که در آن سال برای سریال زندگی روی زمین بی‌بی‌سی فیلمبرداری می شد، نگران بود که شاید با آخرین نوع این حیوانات ملاقات کرده باشد. اکنون، جمعیت آنها بیش از ۱,۰۰۰ تا رسیده و همچنان در حال افزایش است.
در نوامبر ۲۰۱۸، لیست قرمز گونه‌های در معرض خطر سازمان جهانی حفاظت از منابع طبیعی (IUCN)، وضعیت گوریل‌های کوهستانی را پس از یک تلاش موفقیت‌آمیز حفاظتی، از در معرض خطر جدی به در معرض خطر به‌روزرسانی کرد.
دامپزشک دکتر گلدیس کالما زیکوسوکا، موسسه خیریه حفاظت از طریق بهداشت عمومی را راه اندازی کرد. او می گوید گردشگری برای این پروژه بسیار مهم بوده است.
زیکوسوکا گفت: «بر خلاف سایر زیرگونه های گوریل، گوریل های کوهستانی در اسارت زنده نمی مانند. طرح A برای بقای گوریل کوهستانی حفاظت از زیستگاه اوست. هیچ طرح Bای وجود ندارد. زمانی که من برای اولین بار کار با گوریل ها را شروع کردم، تنها حدود ۵ اقامتگاه برای گردشگران وجود داشت، اکنون به ۷۰ اقامتگاه رسیده است. این اقامتگاه ها شغل هایی مانند باربری برای مسافرها یا خانه داری در اقامتگاه های توریستی ایجاد کرده اند. این کار به حفاظت از گوریل ها و پارک ارزش می بخشد، زیرا جوامع اینجا احساس می کنند از حفاظت سود می برند.»
شرکت در راهپیمایی بازدید از گوریل ها گران است و ارزان ترین مجوز آن ۷۷۱ دلار هزینه دارد. اما با ۴۰,۰۰۰ بازدیدکننده در سال، درآمد حاصل از آن بخش عمده ای از هزینه های خدمات اداره حیات وحش اوگاندا در این منطقه را پوشش می دهد. در عین حال به شکارچیان غیرقانونی سابق نیز پیشنهاد کار داده شده است. اما هنگامی که گردشگری در طول همه گیری کرونا تعطیل شد، شکارچیان بازگشتند.
گوریل ها در حوضه کنگو، در دومین جنگل بارانی استوایی بزرگ روی زمین، پس از آمازون زندگی می کنند. آنها دانه ها را پراکنده می کنند، راه نور را باز می کنند و تنوع گیاهی را شکل می دهند و به کل اکوسیستم سود می رسانند.
موفقیت حفاظت از گوریل های کوهستانی نشان می دهد که ما می توانیم گونه های در آستانه انقراض را نجات دهیم. دهه‌ها تلاش برای حفاظت از محیط زیست برای بازگرداندن گوریل کوهستانی از لبه پرتگاه و همکاری نزدیک با جوامع محلی طول کشیده است. اما گوریل های کوهستانی به شدت وابسته به حفاظت هستند. رهبران جهان باید برای دستیابی به یک توافق مهم برای طبیعت به منظور بازگرداندن همگام سازی جهان به زندگی طبیعی گام بردارند.
بدون نظر