آریل، مولان، پوکاهانتس؛ با همه ی این شخصیت ها از کودکی آشنا هستیم. آنقدر به دیدن آن ها با شکل و شمایلی خاص عادت کرده ایم که متوجه اشتاباهاتی که در طراحی ظاهر آن ها وجود دارد نمی شویم. مثلاً، بل، شخصیت انیمیشن «دیو و دلبر» باید یک کلاه گیس بزرگ پودر زده به سر می کرد و جاسمین، شخصیت انیمیشن «علاء الدین» باید با سر پوشیده در خیابان ها راه می رفت.
در ادامه می خواهیم ببینم پرنسس های دیزنی بر اساس واقعیت باید چه شکلی می بودند.
پوکاهانتس: پوکاهانتس (Pocahontas)
پوکاهانتس، که نام اصلی اش ماتوآکا (Matoaka) به معنای «گل میان دو نهر» بود، در داستان اصلی بین ۱۰ تا ۱۲ سال دارد، نه مانند آنچه در انیمیشن دیدیم، بیست و چند ساله. از آنجایی که او دختر رئیس قبیله سرخپوستی پوهاتان بود، پوست آهو به تن می کرد، گردنبندی از مهره به گردن می انداخت و موهایش را می بافت.
جاسمین: علاء الدین (Aladdin)
نام جاسمین در داستان اصلی، بدر البدور بود، نامی عربی به معنای ماه کامل ِ ماه های کامل. او به دلیل آب و هوا و فرهنگ محل زندگی اش، در اصل لباس های گشاد و پوشیده به تن می کرد.
سفید برفی: سفید برفی و هفت کوتوله (Snow White and the Seven Dwarfs)
سفید برفی در آلمان قرن شانزدهم میلادی در دوران اصلاحات پروتستانی زندگی می کرد. زنان در آن زمان اغلب لباس هایی تیره رنگ با یقه های بلند به تن می کردند. علاوه بر این بسیاری از اوقات از سربند استفاده می کردند و موهای خود را پشت سر جمع می کردند.
راپانزل: گیسو کمند (Tangled)
داستان راپانزل هم در میانه ی قرن شانزدهم میلادی در آلمان رخ می دهد. زنان در آن زمان لباس های بسیار خانمانه ای به تن می کردند. بر اساس آثار نقاشان آلمانی، به لباس های زنانه ی این دوره کرنک (Cranach) گفته می شد.
آرورا: زیبای خفته (Sleeping Beauty)
داستان آرورا در فرانسه ی قرن چهاردهم میلادی رخ می دهد. در آن زمان، زنان اشراف لباس هایی جذب به همراه بادیس (جلیقه ای شبیه به کرست) به تن می کردند. این لباس ها از جلو دکمه دار بودند و به آن ها کوتهاردی (Cotehardie) گفته می شد.
السا: یخ زده (Frozen)
السا در قرن هجدهم میلادی زندگی می کرد و زنان در آن زمان لباس های ویکتوریایی زیبایی به تن می کردند که دامن های حجیمی داشتند. آن ها استفاده از کرست را تازه شروع کرده بودند و گلدوزی لباس هنوز چندان رایج نبود. السا به عنوان یک ملکه ی جدید باید به جای آن لباس های نسبتاً ساده ای که در انیمیشن دیدم، لباس های کار شده تری به تن می کرد.
آریل: پری دریایی کوچولو (The Little Mermaid)
درباره ی ظاهر آریل در زیر آب نمی توان نظری داد، چون تا به حال در زندگی واقعی هیچ پری دریایی ای ندیده ایم. پس بیایید درباره ی ظاهر آریل بعد از تبدیل شدنش به انسان صحبت کنیم. در قرن هفدهم میلادی که داستان آریل در آن رخ می دهد، زنان لباس های دکلته با آستین های پفی بزرگ به تن می کردند که به احتمال زیاد پوشش آریل نیز باید به همین شکل می بود.
مولان: مولان (Mulan)
داستان اصلی که به دوران حکومت سلسله وی شمالی (سلسله ای از پادشاهان چین) بازمی گردد، ماجرای شاهزاده ای افسانه ای به نام مولان را روایت می کند، دختری که موهایش را کوتاه کرد تا خود را مرد جا بزند. اما در آن دوره زنان چینی لباس هایی گشاد و چند لایه به تن می کردند که در قسمت کمر تنگ می شد و آستین های بسیار گشادی داشت. آن ها آرایش تندی هم داشتند و به موهای خود گل می زدند.
سیندرلا: سیندرلا (Cinderella)
در ابتدا تصور می شد قدمت داستان سیندرلا به قرن هجدهم میلادی بازمی گردد اما احتمالاً از داستان بسیار قدیمی تری الهام گرفته شده است، داستانی که ماجرای زنی چینی را روایت می کند که در حوالی سال ۲۰۶ پیش از میلاد مسیح زندگی می کرد. پرتره های زیادی از زنان قرن هجدهمی با موهای طلایی وجود ندارد چون در دهه ی ۱۸۳۰ رنگ موی متداولی نبود.
بل: دیو و دلبر (Beauty and the Beast)
بل یکی از پرنسس های دیزنی است که ظاهر او در مقایسه با بقیه به شکل صحیح تری طراحی شده است، با این حال، بی اشکال هم نیست. از آنجایی که این داستان در فرانسه ی قرن هجدهم میلادی رخ می دهد، لباس بل باید مُد روزتر می بود. زنان در آن دوره علاوه بر پوشیدن لباس هایی که دامن حجیمی داشتند، از گل، روبان، تور، پَر و جواهرات نیز در پوشش خود استفاده می کردند.
بدون نظر