دیوید شرابانی (David Sharabani) عکاس معروف به لرد K2، به کشتی گیران در ورزشگاه کوکوگیکان و محل زندگی آنها دسترسی داشت، توانست زندگی روزمره آنها را در مجموعه ای از تصاویر جذاب که بخشی از کتاب جدید «سومو» را تشکیل می دهد را به تصویر بکشید.
در مسیر شکوه سومو، آنها می‌خورند، می‌خوابند و نفس می‌کشند و روزهای خود را در اصطبل‌های سنتی ژاپنی می‌گذرانند، جایی که تحت آموزش‌های فیزیکی، معنوی و ذهنی سختی قرار می‌گیرند.
سومو یک رشته باستانی از ورزش کشتی است که در آن وزن، اندازه و قدرت در درجه اول اهمیت قرار دارد. اگرچه سرعت و یورش ناگهانی نیز مفید است. هدف شرکت‌کنندگان این است که حریف خود را از رینگ (به قطر ۴ متر و ۶۰ سانتی‌متر) بیرون انداخته یا او را وادار کنند تا یکی از اعضای بدن خود را بر زمین گذارد.
ریکیشی، یک واژه ژاپنی است که به ورزشکار حرفه‌ای رشته ورزشی سومو اطلاق می‌شود.
همانطور که شرابانی زندگی کشتی گیران سومو را شرح می دهد، آشکار است که آنها چقدر به راهی که انتخاب کرده اند، پایبند هستند. او می گوید: «ریکیشی ها فقط کشتی گیر نیستند، بلکه مردان کلاسیک و سنتی ژاپنی هستند.»
پیوندی که آنها ایجاد می کنند شبیه هیچ چیز دیگری نیست. مگر اینکه یک کشتی گیر سومو ازدواج کند، آنها باید با حداکثر ۱۵ نفر دیگر در اصطبل زندگی کنند. اینجا با هم تمرین می کنند، هر وعده غذایی را با هم می خورند و در یک محل می خوابند. آنها ملزم به انجام مشاغلی هستند که به مرتبه ورزش آنها بستگی دارد.
رتبه های پایین ترین، با بیدار شدن از خواب برای پختن و سرو غذا برای پیشکسوت تر ها وظایف خود را انجام می دهند. آنها بعد از غذا ظرف ها را می شویند، آخرین غذا را در زمان شام دریافت می کنند و حتی باید تا پایان حمام دیگران بعد از تمرین صبر کنند. این وظایف با گذشت زمان کاهش می یابد و از طریق سیستم رتبه بندی حرکت می کنند.
در حالی که زندگی سختی است، اما پاداشی دارد که هیچ چیز دیگری ندارد. هم کشتی گیران و هم خود این ورزش هنوز در ژاپن مقدس تلقی می شود.
شرکت‌کنندگان فراتر از محدودیت‌های خود از نظر ذهنی به چالش کشیده می‌شوند، آنها روزانه تحت فشار قرار می‌گیرند و هر جنبه از زندگی روزمره آنها، از وعده‌های غذایی گرفته تا نحوه لباس پوشیدنشان را اصول سنتی به آنها دیکته می کند.
سومو تا حد زیادی توسط ژاپنی ها یک ورزش در نظر گرفته می شود، که یک ورزش ملی است.
جدیدترین داده ها، از دسامبر ۲۰۲۲، نشان می دهد که حدود ۶۰۶ کشتی گیر فعال و حرفه ای سومو در ژاپن وجود دارد.
این ورزشکاران در بین شش رنکینگ حرفه ای تقسیم شده اند. کشتی گیران بر اساس نتایج خود در تورنمنت ها در رده بندی صعود یا سقوط می کنند. در ژاپن، سالانه شش تورنمنت بزرگ برگزار می‌شود، این مسابقات به مدت ۱۵ روز برگزار می شود.
این ورزش، تاریخی به قدمت چند قرن دارد. اولین بار که از سومو در تاریخ یاد شده است به سال ۷۱۲ باز می گردد. که در آن یک مسابقه کشتی بین خدای تندر و خدای آب برگزار می شود.
در سرتاسر جهان غرب، کشتی گیران سومو به دلیل جثه و لباس سنتی لباس زیر مانندشان شهرت پیدا کرده اند.
همچنین در ورزش حرفه ای هیچ تقسیم وزنی وجود ندارد، به این معنی که مردان اغلب وظیفه دارند با سایرین دو برابر اندازه خود رقابت کنند.
میانگین وزن در دسته های برتر بین ۱۲۵ کیلوگرم تا ۱۶۶ کیلوگرم است. بسیاری از کشتی گیران سومو در سنین بالاتر به دیابت مبتلا می شوند و به دلیل وزن زیاد مستعد حملات قلبی هستند.
کشتی گیران حرفه ای سومو زندگی دقیق و منظمی دارند. آنها از رانندگی با اتومبیل منع شده اند، به آنها دستور داده شده است که موهای خود را به اندازه ای بلند کنند که در یک پیچ جمع شود و باید در ملاء عام لباس سنتی بپوشند.
آنها معمولاً صبحانه نمی خورند و ناهار زیادی می خورند که پس از آن چرت می زند.
این ورزش می تواند خطرناک و یا حتی کشنده باشد. در سال ۲۰۲۱، یک کشتی گیر سومو ژاپنی پس از گذراندن یک ماه در بیمارستان به دلیل افتادن روی سرش در یک مسابقه جان باخت.
بدون نظر