عکس های شگفت انگیزی از آناکوندا، یکی از بزرگترین گونه های مارهای جهان، توسط عکاس و کاشف شجاع جولیان گانتر، که در زیر آب شیرجه می زند تا تنها چند سانتی متر از سوژه های عظیم خود فاصله داشته باشد، منتشر شده است.
عکس های این عکاس اهل تگزاس، آناکونداهایی را نشان می‌دهد که طول برخی از آنها به ۷ متر می‌رسد و در آبراهه‌های منطقه گرمسیری پانتانال آمریکای جنوبی به دور شاخه‌ها پیچیده شده‌اند.
گرفتن چنین عکس هایی از آناکوندا، نیاز به برنامه ریزی زیادی دارد. جولیان ۴۴ ساله، می گوید: «برای اینکه بتوانید به درستی و ایمن با حیواناتی از این نوع ارتباط برقرار کنید، باید تحقیقات قبلی زیادی در مورد رفتار، تمایلات آنها، علائم هشدار دهنده و غیره انجام دهید.»
جولیان فاش کرد که مهم است که به آناکونداها راه فراری بدهیم و از گیر انداخت آنها در کنجی خودداری کنیم. او می‌گوید: «انسان‌های بالغ در فهرست غذای آناکوندا نیستند. تنها دلیل حمله آناکوندا به انسان این است که شما او را آزار می‌دهید و یا بدون هیچ فراری او را در گوشه‌ای گیر می اندازید. اگر حیوانی احساس خطر کند و به او گزینه جنگ یا گریز داده شود، حیوانات وحشی تقریباً هر بار گزینه فرار را انتخاب خواهند کرد».
جولیان که عکس‌های باورنکردنی خود را در اینستاگرام به اشتراک می‌گذارد، می‌گوید که این یک تصور غلط رایج است که آناکونداها بیش از حد تهاجمی هستند و به هر چیزی که در مسیر آنها قرار بگیرد حمله می‌کنند. او افزود که فیلم‌هایی که در دهه‌های ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ منتشر شدند، باعث شکل گرفتن این باور غلط شده اند.
فیلم ترسناک «آناکوندا» در سال ۱۹۹۷ با بازی جنیفر لوپز و خواننده رپ آیس کیوب، که گروهی از فیلمسازان را دنبال می‌کردند که تلاش می‌کردند یک آناکوندای سبز غول پیکر را ردیابی کنند، احتمالاً نقشی در شکل گیری ترس بی‌اساس مردم از مارها داشته است.
جولیان توضیح می‌دهد: «آناکونداها مانند یک انسان بالغ به طور فعال موجودات زنده را شکار نمی‌کنند، زیرا این موضوع سوال برانگیز است که آیا آنها می‌توانند یک فرد بالغ را ببلعند و اگر چنین تلاشی کنند، خطر آسیب جدی به خودشان وجود دارد. تنها حملات تایید شده توسط آناکونداها به انسان، به خاطر دفاع از خود یا به این دلیل بوده است که حیوان احساس خطر کرده است.»
این عکاس که در ریودوژانیرو برزیل به دنیا آمده است، می‌گوید وقتی یک آناکوندا را می‌بیند که می‌تواند از آن عکس بگیرد، به آرامی و با احتیاط وارد آب می‌شود و توضیح می‌دهد: «ما نمی‌خواهیم تهدیدآمیز به نظر برسیم و مار بترسانیم.»
جولیان توضیح دادکه گاهی اوقات آناکونداها به دوربین او نزدیک می شوند، اما او آرامش خود را حفظ می کند. او می گوید: «اگر مار شروع به نزدیک شدن به شما کرد، که گاهی اتفاق می افتد، بگذارید اتفاق بیفتد و هیچ حرکت ناگهانی انجام ندهید. بیشتر اوقات، برای بازرسی دوربین شما جلو می آید و پس از اتمام کار عقب می رود».
با این حال، او اعتراف می کند که اولین برخوردش با یک آناکوندای بالغ باعث شد کمی وحشت کند. جولیان، که در گذشته با کوسه‌های سفید و کروکودیل‌های بزرگ غواصی کرده و از آنها عکس گرفته است، می‌گوید: «البته اولین باری که با یک آناکوندای کامل شش تا هفت متری روبرو شدم، عصبی بودم، وقتی مار به سمت من چرخید، قطعاً وحشت کردن، اما آنچه را که خوانده بودم و تجربیاتم با حیوانات دیگر را به یاد آوردم و فقط آرام ماندم. مار حدود ۲۰ تا ۳۰ ثانیه زبانش را روی دوربین من تکان داد و آن را بررسی کرد و سپس به موقعیت قبلی خود برگشت. در آن زمان می دانستم که با من راحت است و می توانستم به آرامی به آن نزدیک شوم تا عکس های بیشتری بگیرم».
آناکونداها اغلب زمان زیادی را در آب می‌گذرانند. آنها در تلاش برای پنهان شدن به محض اینکه متوجه شوند که دیده شده اند وارد آب می شوند.
جولیان اولین بار در کودکی و در باغ وحش ریودوژانیرو با یک آناکوندا روبرو شد. او می‌گوید: «به یاد می‌آورم که با دیدن این خزندگان غول‌پیکر کاملاً متحیر شدم… آناکوندای‌های کامل در حال حاضر عظیم هستند، اما از چشم یک کودک چهار ساله بزرگ تر هم به نظر می رسند.»
بعدها در زندگی، کنجکاوی او در مورد موجودات بیشتر شد. او می‌گوید: «من بسیاری از افسانه‌های فولکلور برزیلی را خوانده‌ام که با آناکونداها و دیگر حیوانات سروکار دارند و همیشه شیفته دیدن آنها از نزدیک بودم.»
عکاسی از خزندگان و موجودات دریایی در زیستگاه طبیعی آنها به یک علاقه مادام العمر برای جولیان تبدیل شده است.
بدون نظر