جمهوری اسلوجمستان؛ کشوری با قوانین عجیب که دی جی آمریکایی ساخته است + ویدیو

رندی ویلیامز معروف به آر داب (R Dub) دی جی اهل سن دیگو است که خود را «سلطان اسلوجمستان» می‌داند. او که زندگی‌اش را صرف بازدید از تمامی کشورهای جهان کرده، تصمیم گرفت زمینی خشک و خالی به مساحت ۱۱.۰۷ هکتار در صحرای کالیفرنیا بخرد تا یک کشور جدید به نام برنامه رادیویی اش، اسلو جمز (slow jams) بسازد: اسلوجمستان (Slowjamastan).

سلطان اسلوجمستان در تاریخ یک دسامبر ۲۰۲۱ در پخش زنده‌ای که در «دفتر دولتی» خود در فضای باز در دوبلندیا، پایتخت جمهوری اسلوجمستان داشت، رسما استقلال خود را از ایالات متحده آمریکا اعلام کرد.

حالا دو سال از آن تاریخ گذشته، و در حالی که سلطان اسلوجمستان چندین قانون عجیب وضع کرده -ازجمله ممنوعیت پوشیدن دمپایی کروکس- این جمهوری همچنان تمام ویژگی های یک دولت نوپا را دارد. اسلوجمستان گذرنامه خاص خود را صادر می‌کند، پرچم خود را به اهتزاز درمی‌آورد، پول خود را دارد (دوبل) و یک سرود ملی دارد که در مناسبت های ایالتی نواخته می‌شود.

جمهوری اسلوجمستان همچنین ادعا می‌کند که بیش از ۵۰۰ شهروند دارد و گفته می‌شود ۴ هزار و ۵۰۰ شهروند دیگر به‌صورت مشروط تایید شده‌ و یا در صف انتظار برای شهروند شدن هستند. حالا که ویلیامز قرار است هدف زندگی خود برای بازدید از تمام کشورهای جهان را تکمیل کند، از گردشگران دعوت می‌کند از جمهوری اسلوجمستان بازدید کنند زیرا قصد دارد مهم‌ترین و پیشروترین «ریزدولت» را خلق کند.

سلطان اسلوجمستان

کشور خودخوانده ویلیامز که به‌طور رسمی «سرزمین‌های متحد دولت پادشاهی جمهوری خلق اسلوجمستان» نام دارد، در فاصله دوساعته شمال غربی سن دیگو قرار دارد. این قطعه زمین کوچک چیزی بیش از یک بیابان نیست اما ویلیامز یک تابلوی عظیم در کنار بزرگراه نصب کرده که روی آن نوشته شده: «به اسلوجمستان خوش آمدید». او یک پاسگاه کنترل مرزی ساخته و پرچم رنگارنگ اسلوجمستان را بالای دفتر اداری خود که در حال حاضر روباز است به اهتزاز درآورده است.

ویلیامز در سفرهای جهانی خود پس از بازدید از ریزکشورهای مختلف -مناطقی که اغلب توسط رهبران خودخوانده عجیب و غریب اداره می‌شوند- برای ساخت کشور خود الهام گرفت. او در اکتبر ۲۰۲۱ یک قطعه زمین به قیمت ۱۹ هزار دلار خریداری کرد و تا دسامبر استقلال اسلوجمستان را اعلام کرد.

دیکتاتوری در دل بیابان

ویلیامز در حالی که سیستم حکومت جمهوری خود را توضیح می‌دهد می‌گوید: «در اکثر مواقع ما دیکتاتوری هستیم. در مواردی مراسم رای‌گیری و همه‌پرسی ویژه‌ای برگزار خواهیم کرد. اخیرا به شهروندان اجازه دادم درباره اینکه میوه، ورزش و حتی حیوان ملی مان چه باید باشد رای بدهند.»

ویلیامز دوست دارد با یونیفرم سبز خود که با نشان‌های مصنوعی نظامی مزین شده برای عکس گرفتن ژست بگیرد و سخنرانی کند. او هنگام میزبانی رویدادها در جمهوری اسلوجمستان مرزبانانی را استخدام می‌کند تا امنیتش را تامین کنند. ویلیامز فهرستی از ممنوعیت‌ها وضع کرده که همه شهروندان و بازدیدکنندگان برای جلوگیری از «تبعید» باید از آنها پیروی کنند؛ که در حال حاضر شامل «پوشیدن دمپایی کروکس»، «زمزمه کردن موزیک رپ» و «گذاشتن پا روی داشبورد ماشین» می‌شود.

برنامه بزرگ بعدی او این است که بودجه کافی برای ساخت «یک مزرعه آرمادیلو، یک مرکز باربیکیو مغولی که در آن می‌توانید هر چیزی بخورید، و البته ساخت مجسمه‌ای عظیم از رهبر بزرگ اسلوجمستان» جمع‌آوری کند.

ویلیامز می‌گوید: «در طول سال میزبان چندین فعالیت خواهیم بود. ازجمله فرصت برای  مهر خوردن پاسپورت اسلوجمستان، شرکت در مراسم بزرگداشت ایالت های جدید و حتی ملاقات با سلطان!»

در جستجوی به رسمیت شناخته شدن

ویلیامز می‌گوید که در حال کار برای ایجاد روابط دیپلماتیک با دیگر کشورهاست و در سفرهای اخیرش گذرنامه اسلوجمستان خود را به مهر ۱۶ کشور مختلف ازجمله آفریقای جنوبی، نیوزیلند، وانواتو و ایالات متحده رسانده است.

او به وضوح بیان می‌کند که اسلوجمستان از نظر فنی معیارهای یک دولت-ملت مستقل را مطابق با کنوانسیون ۱۹۳۳ مونته ویدئو که عموما به عنوان بهترین تعریف از یک کشور ذکر شده است، برآورده می‌کند.

کنوانسیون مونته ویدئو یک کشور را ملزم می‌کند که جمعیت دائمی، قلمرو مشخص، دولت و ظرفیت برقراری روابط دیپلماتیک با سایر کشورها داشته باشد، همه پیش نیازهایی که ویلیامز ادعا می‌کند جمهوری اسلوجمستان رعایت کرده است.

مرحله بعدی این است که سلطان اسلوجمستان جدایی کشور کوچک خود از ایالات متحده را به رسمیت بشناسد، اگرچه این ممکن است حتی برای ویلیامز کمی دور از ذهن باشد.