تحقیقات جدید نشان می‌دهد که حدود ۱۲,۰۰۰ سال پیش، در شمال اسرائیل، انسانها استخوان‌های پرندگان کوچک را به سازهایی تبدیل می کردند که آواز برخی از پرندگان را تقلید می‌کردند. محققان در ۹ ژوئن در گزارش های علمی خود توضیح دادند که جوامع پارینه سنگی از این فلوت های کوچک برای ساخت موسیقی، صدا زدن پرندگان یا حتی برقراری ارتباط در فواصل کوتاه استفاده می کردند.
یک تیم بین المللی از باستان شناسان و موسیقی شناسان به رهبری خوزه میگل تجرو، محقق سمینار مطالعات و تحقیقات پیش از تاریخ دانشگاه بارسلون با همکاری آزمایشگاه دیرینه شناسی دانشگاه وین و مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه (CNRS)، این مطالعه را انجام دادند. این اشیاء در سایت باستان شناسی عینان (عین ملاحه) در شمال اسرائیل کشف شدند که مربوط به فرهنگ ناتوفی پسین است و از سال ۱۹۵۵ کاوش آن آغاز شده است.
محوطه باستانی عینان (Eynan) از ۱۲,۰۰۰ قبل از میلاد تا ۸,۰۰۰ قبل از میلاد مسکونی بوده است، تقریباً زمانی که انسانها دستخوش یک انقلاب عظیم از شکارچیان عشایری گرفته تا جوامع کم تحرک و نیمه مستقر بودند.
این هفت فلوت که از استخوان پرندگان آبزی کوچک ساخته شده اند، قدیمی ترین سازهای بادی شناخته شده در خاورمیانه هستند. اندازه بزرگترین آن تنها حدود ۶۳ میلی‌متر است.
قدمت این فلوت ها به حدود ۱۰,۰۰۰ سال قبل از میلاد می رسد، که بزرگترین مجموعه سازهای تولید صدا پیش از تاریخ است که تاکنون در این منطقه یافت شده است.
یکی از محققان در حال بررسی برخی از استخوان های بازیابی شده بود که متوجه سوراخ های ریزی شد که در فواصل معین در امتداد هم ایجاد شده اند. این سوراخ ها در ابتدا توسط کارشناسان به عنوان سایش و پارگی طبیعی استخوان های ظریف پرنده در نظر گرفته شد. با این حال، زمانی که استخوان ها را دقیق تر بررسی کردند، متوجه شدند که سوراخ ها در فواصل مساوی هستند و به وضوح توسط انسان ساخته شده اند.
یکی از فلوت ها، به طور کامل کشف شد و تا آنجا که مشخص است تنها فلوت در جهان است که در این وضعیت حفظ شده است. این سازها از بقایای خانه های سنگی کوچک در محوطه ای در کنار دریاچه ای به نام عین ملاحه (Ain Mallaha) کشف شد. تمام فلوت ها از استخوان بال پرندگان آبی ساخته شده اند که ماه های زمستان را در دریاچه می گذرانند.
از استخوان بال یک اردک برای ساختن یک کپی دقیق از فلوت ماقبل تاریخ استفاده شد. هنگام نواخته شدن، این ساز صداهایی شبیه به صدای گنجشک اوراسیا تولید می کرد و این احتمال را افزایش می داد که از این سازها برای فریب دادن پرندگان استفاده می کردند.
چنین فلوت هایی به احتمال زیاد در هنگام شکار بر گردن آویخته می شدند. بزرگترین فلوت با تزئین اخرایی قرمز، دارای نقطه‌ای فرسوده بود که نشان می دهد با یک نخ یا نوار چرمی آویزان می شده است. کشف این فلوت ها دریچه ای را به نقطه ای جذاب در توسعه انسانی، پیچیدگی جامعه و توانایی آنها در ساخت ابزار باز می کند.
بدون نظر