قوانین عجیبی که بازیگران عصر طلایی هالیوود ملزم به رعایت آن ها بودند

زندگی سلبریتی های عصر طلایی هالیوود تنها در ظاهر بی عیب و نقص بود. در پشت آن زرق و برق اما حقایقی تلخ درباره ی شروط دشوار قراردادهای بازیگران وجود داشت که آن ها برای دستیابی به موفقیت ملزم به رعایت آن ها بودند. مدیران استودیوهای فیلمسازی کنترل زندگی بازیگرها را به طور کامل در دست داشتند و آن ها هیچ اختیاری از خود نداشتند. این بهایی بود که بازیگرها برای کسب شهرت مجبور به پرداخت آن بودند.

۱- بازیگرها اجاره داده می شدند

ستاره های سینما بعد از امضای قراردادی چند ساله با استودیوهای فیلمسازی دیگر به خودشان تعلق نداشتند. این مدیران هالیوود بودند که تصمیم می گرفتند بازیگرها در چه فیلم و نقشی بازی کنند. علاوه بر آن، استودیوهای فیلمسازی گاهی برای فیلم های خود از یکدیگر بازیگر قرض می گرفتند. و هرچه ستاره ای مشهورتر بود، قیمت «اجاره» ی او بالاتر بود.

بعد از موفقیت فیلم «فرشتگان جهنم» (Hell’s Angels)، جین هارلو را به استودیوهای دیگر قرض می دادند. استودیوی کلمبیا پیکچرز کلارک گیبل را از استودیوی مترو گلدوین مایر اجاره می کرد. مترو گلدوین مایر، لانا ترنر، جوآن کرافورد، الیزابت تیلور، هید لامار و دیگر بازیگران مشهور را هم قرض گرفته بود.

۲- بازیگرها اختیار ظاهر خود را نداشتند

بعد از آنکه استودیوی کلمبیا پیکچرز با مریلین مونرو قرارداد بست، ان ها ظاهر او را بر اساس ریتا هیورث طراحی کردند. آن دختر جوان مو خرمایی تنها به این دلیل تبدیل به بلوندی با موهای پلاتینه شد که کلمبیا پیکچرز اینگونه می خواست. به علاوه، او مجبور شد برای تغییر خط رویش موهایش از شیوه ی الکترولیز استفاده کند.

حتی بازیگران کودک هم ملزم به رعایت اصول ظاهری بودند. مثلاً استودیوی مترو گلدوین مایر الیزابت تیلور ۱۲ ساله را مجبور به پوشیدن سینه بند می کرد و او را به کشیدن دو تا از دندان های شیری اش کرد. این استودیو همچنین می خواست تیلو موهایش را رنگ کند، فرم ابروهایش را تغییر دهد و نام خود را ویرجینیا بگذارد، اما هم الیزابت و هم والدینش به شدت با آن مخالفت کردند.

۳- بازیگرها مجبور به استفاده از نام هنری بودند

ستاره های رو به رشد هالیوود اغلب استفاده از نام واقعی خود را کنار می گذاشتند، اما نه به این خاطر که خودشان می خواستند. مریلین مونرو، ناتالی وود – این ها اسامی ای هستند که این بازیگران زن در همه جای دنیا با آن ها شناخته می شوند. کارول لمبارد که نام واقعی اش آلیس یپترز بود مجبور شد به خاطر شروط قراردادش نام و نام خانوادگی خود را تغییر دهد.

یک بازیگر زن دیگر که مجبور به استفاده از نام هنری شد جوآن کرافورد بود. مدیر استودیوی فیلمسازی کرافورد نام واقعی او را «مزخرف» می دانست. نام هنری کرافورد دست آخر از طریق رأی گیری میان چند گزینه ی مختلف انتخاب شد. او تا پایان عمر از نام جدید خود متنفر ماند اما به اذعان خودش با آن بیشتر احساس امنیت می کرد.

۴- گذشته و وجهه ی آن ها از نو ساخته می شد

در هالیوود قدیم بیشتر اوقات به بازیگرها گفته می شد که از بعضی بخش های گذشته ی خود روایت دیگری داشته باشند. ستاره های سینما مجبور بودند خلاف ذات و شخصیت خود عمل کنند، امری که همیشه خوشایند آن ها نبود.

جوآن کرافورد در خانواده ی مشکل داری بزرگ شده بود، اما به لطف استودیوی مترو گلدوین مایر، دختر یک زن و مرد آمریکایی ثروتمند معرفی شد. درباره ی کرافورد اینگونه گفته شد که او از زندگی در ناز و نعمت خسته شده و به هالیوود گریخته بود. ریتا هیورث بارها اذعان کرده بود که دقیقاً نقطه ی مقابل شخصیتی بود که مجبور بود از خود نشان دهد. کری گرانت درباره ی خود گفته بود: «همه دل شان می خواهد کری گرانت باشند، حتی خودم!»

۵- نباید رفتار بی ادبانه ای با خبرنگارها می داشتند

ستاره های سینما مجبور به تا کردن با خبرنگارها بودند و باید هر زمان که از آن ها خواسته می شد برای گرفتن عکس جلوی دوربین ژست می گرفتند. اما همه ی بازیگرها حاضر به رعایت آن نبودند. کاترین هپبورن که به خشم انفجاری اش مشهور بود، یک بار دوربین یک خبرنگار را که بدون اجازه از او عکس گرفته بود از دستش قاپید.

۶- اعتماد به نفس بازیگرها پایین آورده می شد

مدیران استودیوهای فیلمسازی با بازیگرها چندان مهربان نبودند. و از قرار معلوم اعتماد به نفس برخی بازیگرها را به عمد پایین می آوردند. مدیر استودیوی مترو گلدوین مایر، جودی گارلند را «گوژپشت کوچولو» خطاب می کرد. ظاهر او در نوجوانی با تصویر پرزرق و برقی که آن زمان از بازیگران زن وجود داشت همخوانی نداشت و او از ظاهر خود بسیار خجالت می کشید.

حتی زمانی که به زن جوان زیبایی تبدیل شد هم کماکان در فیلم ها دختری معمولی به تصویر کشیده می شد. او مجبور بود با روش های ویژه ای فرم بینی و دندان های خود را  تغییر دهد. بعدها گریمور یکی از استودیوهای فیلمسازی به او کمک کرد از همه ی این روش ها خلاصی یابد اما اعتماد به نفسش بهبود نیافت.

۷- از ظاهر بازیگران زن استفاده می شد

در مورد بازیگران زنی که به وضوح جذابیت زیادی داشتند وضع بسیار متفاوت بود. مدیران استودیوهای فیلمسازی سعی می کردند توجه مخاطبان را تا حد ممکن به ظاهر آن ها جلب کنند. به همین دلیل، گفته می شد استودیوی توئنتیث سنتری فاکس پاهای بتی گریبل را به دلیل زیبایی به مبلغ زیادی بیمه کرده بود، امری که تنها هدف تبلیغاتی داشت. در نتیجه ی آن، تمام دنیا درباره ی پاهای گریبل صحبت می کردند.

هدی لامار هم تا حدی به خاطر ظاهرش گروگان گرفته شده بود. مدیر استودیوی مترو گلدوین مایر، لامار را زیباترین زن دنیا معرفی می کرد. در حقیقت او روی ظاهر جذاب لامار حساب زیادی باز کرده بود. لامار هم تنها نقش شخصیت های خاصی را بازی می کرد که به دنبال اغوا کردن مردان بودند.