۱۰ کشور برتر هر قاره با بیشترین سرانه تولید ناخالص داخلی در سال ۲۰۲۳ + اینفوگرافیک

راه‌های زیادی برای اندازه‌گیری شرایط اقتصادی کشورهای مختلف در برابر یکدیگر وجود دارد، اما مقایسه کشورها بر اساس تولید ناخالص داخلی (GDP) یکی از آزمایش‌شده‌ترین و واقعی‌ترین روش‌ها است. تولید ناخالص داخلی، با تقسیم تولید اقتصادی یک کشور بر جمعیت آن، به طور موثر میانگین تولید ناخالص داخلی را برای هر نفر نشان دهد. سادگی این معیار همچنین باعث می شود تا اقتصاددانان و سیاست گذاران بتوانند سطوح رفاه اقتصادی را به عموم مردم منتقل کنند. در اینفوگرافیک زیر از داده های صندوق بین المللی پول (IMF) استفاده شده است تا با تعیین بیشترین تولید ناخالص داخلی کشورها، برترین اقتصادهای هر قاره را مشخص شود.

۱۰ کشور برتر بر اساس تولید ناخالص داخلی در جهان
در اینجا ۱۰ کشور برتر با بالاترین تولید ناخالص داخلی در جهان در سال ۲۰۲۳ با دلار آمریکا آورده شده است:

لوکزامبورگ، ایرلند و نروژ با بیش از ۱۰۰,۰۰۰ دلار تولید ناخالص داخلی در صدر این لیست قرار دارند. لوکزامبورگ یک مرکز کلیدی خدمات مالی در اروپا است، ایرلند مقر بسیاری از شرکت های چند ملیتی است و نروژ یکی از بزرگترین صادرکنندگان انرژی در منطقه است که رونق نسبی آنها را توضیح می دهد.

کشورهای ثروتمند با جمعیت کمتر، ثروتمندترین رتبه های جهان را تشکیل می دهند. طبق گزارش صندوق بین المللی پول، لوکزامبورگ تنها کمی بیش از ۶۰۰,۰۰۰ نفر جمعیت دارد که در کشورهای پرجمعیت تر، شهری کوچک خواهد بود. در واقع، در میان ۱۰ کشور برتر، تنها ایالات متحده و استرالیا بیش از ۱۰ میلیون نفر جمعیت دارند.

معرفی برابری قدرت خرید
یکی از اشکالات عمده استفاده از شاخص تولید ناخالص داخلی، این است که قدرت پول محلی در برابر نرخ مبادله آن را در نظر نمی گیرد، که به شدت تحت تأثیر جریان های سرمایه گذاری و تقاضا برای پول ملی است. برای حل این مشکل، اقتصاددانان از شاخص های برابری قدرت خرید (PPP) استفاده می کنند. یکی از عناصر کلیدی این شاخص‌ها، حذف این تفاوت‌های قیمتی و تبدیل آن به ارز رایج هرکشور است تا رونق اقتصادی نسبی را نشان دهد.

بلافاصله، هنگام بررسی با شاخص PPP، در ۱۰ کشور برتر از نظر تولید ناخالص داخلی چند تفاوت قابل توجه دیده می شود. به عنوان مثال، ارزش اقتصادی کشورها به جز ایالات متحده که معیار است، افزایش می یابد.

رتبه های برخی از کشورها مانند ایرلند و لوکزامبورگ در میان ۱۰ کشور برتر تغییر می یابد. سایرین با هم جایگزین شده‌اند و ایسلند، دانمارک و استرالیا از ۱۰ رتبه برتر خارج شده‌اند و جای خود را به ماکائو، امارات متحده عربی و سن مارینو داده‌اند. در ادامه می توانید ببینید که چگونه محاسبات مختلف تولید ناخالص داخلی بر رتبه بندی در مناطق دیگر تأثیر می گذارد:

قاره آمریکا و اروپا

ایالات متحده از نظر تولید ناخالص داخلی و تعدیل شده بر اساس PPP در قاره آمریکا پیشتاز است. با این حال، کانادا بر اساس معیار جدید به رتبه سوم سقوط می کند و گویان در آمریکای جنوبی، از آن سبقت می گیرد.

در اروپا، آندورا در رتبه دهم ثروتمندترین کشورهای اروپا قرار می گیرد. آندورا به ویژه از موقعیت خود به عنوان یک منطقه آزاد اقتصادی با مالیات بسیار کم و گردشگری با سهم ۸۰ درصدی این بخش در اقتصاد، سود می برد.

آسیا

سنگاپور، قطر، ماکائو، امارات متحده عربی و هنگ کنگ به عنوان ثروتمندترین کشورهای آسیایی در هر دو فهرست در جایگاه های برتر قرار دارند. قطر و امارات از نفت به عنوان صادرات کلیدی منطقه سود می برند، در حالی که سنگاپور از بزرگترین مراکز مالی آسیا است. ماکائو نیز به خاطر قمار قانونی، از گردشگری سود عظیمی به دست می آورد.

آفریقا و اقیانوسیه

کشورهای جزیره‌ای سیشل و موریس در قاره آفریقا به لطف گردشگری، در هر دو دسته بندی، در جایگاه بالایی قرار دارند.

آفریقای جنوبی نیز در این فهرست از ثروتمندترین های آفریقا محسوب می شود. اما مصر، سومین اقتصاد بزرگ منطقه، تنها با تعدیل PPP در بین ۱۰ کشور برتر از نظر تولید ناخالص داخلی قرار می گیرد، در غیر این صورت با توجه به جمعیت زیاد آن، در این لیست سقوط می کند.

در اقیانوسیه، تعدیل تولید ناخالص داخلی برای قدرت خرید تأثیر زیادی بر شکاف قابل توجه بین استرالیا و نیوزلند و همسایگان جزیره‌ای کوچکتر آنها ندارد. اما برخی از اقتصادهای محلی هنگام تعدیل به طور قابل توجهی قوی تر هستند

معایب سنجش بر اساس تولید ناخالص داخلی 
تولید ناخالص داخلی یک معیار مفیدبرای سنجش وضعیت اقتصادی هر کشور است، با این وجود اشکالاتی به آن وارد است. اولا، این اندازه گیری تولید اقتصادی به ازای هر فرد است، نه درآمد فردی یا پس انداز خانوار. ثانیاً، کشورهای با جمعیت کمتر در جایگاه بالاتری به نسبت اکثر اقتصادهای بزرگ جهان (چین، هند، بریتانیا، فرانسه) خود را در ۱۰ رتبه اول نمی بینند.

در نهایت، معیارهای دیگر برای استاندارد زندگی خوب، که برخی از آنها از نظر اقتصادی نامشهود هستند مانند حقوق بشر، آزادی بیان و… اصلاً در نظر گرفته نشده است.