پرورش فرزند در کره جنوبی کار ساده ای نیست. بسیاری از والدین از زمانی که کودک شان راه رفتن را بیاموزد جستجو برای یافتن یک کودکستان خصوصی ممتاز را شروع می کنند. هدف شان چیست؟ اینکه وقتی فرزندشان ۱۸ ساله شد بتواند در کنکور ۸ ساعته ی کره جنوبی پذیرفته شود و در دانشگاهی معتبر تحصیل کند.
اما رسیدن به این نقطه با مسیری دشوار و پرهزینه همراه است که فشار زیادی را به هم فرزندان و هم والدین وارد می سازد. بسیاری از محققان، سیاست گذاران، معلمان و والدین در کره جنوبی این سیستم را مسبب ایجاد مشکلات فراوانی می دانند که نابرابری آموزشی، بروز مشکلات روانی در میان جوانان و حتی کاهش نرخ زاد و ولد این کشور از جمله ی آن ها هستند.
حالا دولت کره جنوبی این هفته به امید حل برخی از این مشکلات دست به اقدامی بحث برانگیز است: ساده تر کردن آزمون ورودی دانشگاه های این کشور.
مقامات کره جنوبی تصمیم به حذف سؤالات فوق دشوار کنکور این کشور گرفته اند. این سؤالات دشوار از مباحث تدریس شده در مدارس دولتی نیستند و امتیازی ناعادلانه برای دانش آموزانی فراهم می سازند که به آموزش خصوصی دسترسی دارند. گرچه استفاده از آموزش خصوصی برای والدین و فرزندان آن ها اختیاری است اما بسیاری برای داشتن عملکرد بهتر در کنکور خود را مجبور به استفاده از این روش می بینند.
به گفته ی وزارت آموزش و پرورش کره جنوبی، آن ها قصد دارند به چرخه ی باطل آموزش خصوصی که بار مضاعفی بر دوش والدین و فرزندان می گذارد و متعاقباً باعث نابرابری آموزشی می شود، پایان دهند.
ارتباط کنکور کره جنوبی با نرخ زاد و ولد این کشور چیست؟
آزمون ورودی دانشگاه ها در کره جنوبی بر هم دانش آموزان و هم والدین آن ها اثر مخربی دارد.
منتقدان می گویند بار سنگین این سیستم بر دانش آموزان یکی از عوامل بحران روانی در این کشور است که بالاترین نرخ خودکشی را در میان کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی دارد.
سال گذشته وزارت بهداشت کره جنوبی نسبت به افزایش آمار خودکشی در میان نوجوانان و جوانان ۲۰ تا ۳۰ سال این کشور هشدار داد که بخشی از دلیل آن آثار به جای مانده از همهگیری کرونا بود.
بر اساس یک پژوهش دولتی در سال ۲۰۲۲ که بر روی ۶۰ هزار نفر از دانش آموزان مقاطع راهنمایی و دبیرستان در کره جنوبی صورت گرفت، نزدیک به یک چهارم دانش آموزان پسر و از هر ۳ دانش آموز دختر یک نفر با افسردگی درگیر بود.
در پژوهش دیگری نزدیک به نیمی از نوجوانان ۱۳ تا ۱۸ سال در کره جنوبی، آموزش و تحصیلات را بزرگ ترین نگرانی خود عنوان کردند.
مقوله ی تحصیلات در کره جنوبی فشار زیادی نیز به والدین وارد می سارد. به عقیده ی کارشناسان، سنگین بودن هزینه ها یکی از عوامل اصلی بی میلی روز افزون مردم کره جنوبی به بچه دار شدن است، به علاوه ی مواردی دیگر همچون ساعات کاری طولانی، پایین بودن دستمزدها و هزینه های نجومی مسکن.
کره جنوبی همواره به عنوان گران ترین کشور دنیا برای فرزندپروری از زمان تولد تا ۱۸ سالگی شناخته می شود که یکی از دلایل اصلی آن هزینه ی آموزش و تحصیلات است. بسیاری از زوج ها در کره جنوبی فکر می کنند باید تمام درآمد خود را صرف تنها یک فرزند کنند، البته اگر اصلاً صاحب فرزند شوند.
کره جنوبی سال گذشته پایین ترین نرخ زاد و ولد در دنیا به میزان ۰/۷۸ را داشت که رکورد جدیدی محسوب می شد، یعنی حتی کمتر از نصف نرخ ۲/۱ که برای داشتن یک جمعیت پایدار ضروری است و بسیار کمتر از نرخ زاد و ولد ژاپن (۱/۳) که در حال حاضر پیرترین کشور دنیا است.
در گزارش سال ۲۰۱۸ سازمان همکاری و توسعه اقتصادی آمده: «پرورش فرزند هزینه ی بالایی دارد و بخش عمده ی بودجه ی خانواده های کم درآمد را به خود اختصاص می دهد. بچه دار شدن بدون داشتن درآمد اضافه منجر به زندگی ای با استانداردهای پایین تر می شود و خانواده های کم درآمد را با خطر گرفتار شدن در دام فقر مواجه می سازد. خودداری از بچه دار شدن یا به تعویق انداختن آن یکی از راه های اجتناب از فقر است.»
وقتی با دوتا خبر و چهارتا فیلم عاشق کشوری میشی طبیعتا با یه خبر هم متنفر میشی!یاد بگیر هر چیزی رو با عقلانیت و تفکر انتقادی و مطالعه کامل بسنجی نه براساس احساسات لحظه ایی!
مشکل همین جاست که کشوری که داره سعی می کنه تکنولوژی رو با همکاری با یک سری شرکت ها از کشور هایی مثل آمریکا و … داره میاره به کشورش رو داریم با کشوری مقایسه می کنیم که فقط به فکر تولید داخلی هستش که نتیجش میشه منگول آباد.
منظورم ایران خودمون هستش مشکل اینکه پیشرفت های کوچک خودمون رو بزرگ نشون میدیم و مغرور میشیم به همون پیشرفت هامون در صورتی که ژاپن و کره و … صد برابر از نظر علمی از ما جلوتر هستند و سبک زندگی عاقلانه تری دارند.
وقتی(معمولا) با فیلم های عاشقانه کره ای عاشق کشورش می شی(در اصل عاشق کسی می شی) به همین راحتیا هم نظرت عوض می شه در ضمن کشور ما کم از اونا بدتر نیست ولی خودکشی کمتری نسبت کره داره(که می تونه نظر ها رو عوض کنه)
چ جااالب
ن اینکه تو ایران خبری از اینچیزا نیست
کلاسهای دانشگاهو اون سهمیه دارا اشغال کردن ک کم نیستن .اضافه اش هم میمونه برا اونایی ک کانون قلمچی و …میرن
مشخص شده دستشون تو ی کاسه است
اون نماینده و وزیری ک باید فکر جوانای ما باشه وقتی ۲ترم بچشو با پول میفرسته کشور همسایه دانشگاه ک بعدش انتقالی بگیره بیاد تغییر رشته پزشکی تو ایران.
فقط میمونه اون سهم اون صندلیایی ک ب ناحق اشغال شده
از اون موقع میگفتم کاشکی کره به دنیا اومده بودم ،الان با این خبر نظرم عوض شد 🫠
وقتی با دوتا خبر و چهارتا فیلم عاشق کشوری میشی طبیعتا با یه خبر هم متنفر میشی!یاد بگیر هر چیزی رو با عقلانیت و تفکر انتقادی و مطالعه کامل بسنجی نه براساس احساسات لحظه ایی!
👍🏻👍🏻👍🏻👍🏻👌🏻👌🏻👌🏻👌🏻
مشکل همین جاست که کشوری که داره سعی می کنه تکنولوژی رو با همکاری با یک سری شرکت ها از کشور هایی مثل آمریکا و … داره میاره به کشورش رو داریم با کشوری مقایسه می کنیم که فقط به فکر تولید داخلی هستش که نتیجش میشه منگول آباد.
منظورم ایران خودمون هستش مشکل اینکه پیشرفت های کوچک خودمون رو بزرگ نشون میدیم و مغرور میشیم به همون پیشرفت هامون در صورتی که ژاپن و کره و … صد برابر از نظر علمی از ما جلوتر هستند و سبک زندگی عاقلانه تری دارند.
وقتی(معمولا) با فیلم های عاشقانه کره ای عاشق کشورش می شی(در اصل عاشق کسی می شی) به همین راحتیا هم نظرت عوض می شه در ضمن کشور ما کم از اونا بدتر نیست ولی خودکشی کمتری نسبت کره داره(که می تونه نظر ها رو عوض کنه)
چرا کره.
چرا جنس اصل نگیری.
ژاپن رو میگم.
زندگی در دنیا سخته چون خدا آسایش را در بهشت قرار داده ولی مردم در دنیا دنبال آسایش هستند
چ جااالب
ن اینکه تو ایران خبری از اینچیزا نیست
کلاسهای دانشگاهو اون سهمیه دارا اشغال کردن ک کم نیستن .اضافه اش هم میمونه برا اونایی ک کانون قلمچی و …میرن
مشخص شده دستشون تو ی کاسه است
اون نماینده و وزیری ک باید فکر جوانای ما باشه وقتی ۲ترم بچشو با پول میفرسته کشور همسایه دانشگاه ک بعدش انتقالی بگیره بیاد تغییر رشته پزشکی تو ایران.
فقط میمونه اون سهم اون صندلیایی ک ب ناحق اشغال شده